با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
صوفى عنوان عمومى هر يك از سلسله ‏هاى اهل تصوف است. صوفى منسوب است به «صوف» به معنى پشم، اهل تصوف ظاهراً به سبب پشمينه پوشى از بابت زهد و پارسايى به اين عنوان مشهور شده‏اند. فرقه صوفيه مدعى است انسان در خداشناسى بايد به مرحله‏ اى برسد كه جز خدا نبيند، براى رسيدن به اين مقصد صدها آداب مخصوص براي خود ايجاد كرده‏ اند.(1).
پيدايش فرقه صوفيه در تاريخ اسلام به طور دقيق مشخص نيست ؛ زيرا تحولات فكري و سير عقايد و آرا تدريجي است ؛ لكن از قرن دوم هجري گروه مخصوصي در اسلام پيدا شدند كه به خاطر لباس ، روش و سكونت خاص ، گوشه نشيني ، سختگيري بر نفس و اعتقاد بر لطف خداوند، از بقيه مسلمانان ممتاز مي شدند ، مانند ابراهيم ادهم (ابراهيم ابن ادهم ) ، بشر حافي ، و سفيان ثوري .
درباره منشأ تصوف و ميزان تأثيرپذيري‏اش از اديان و مذاهب، نظرهاي مختلفي وجود دارد. بعضي منشأ تصوف را به پاره‏اي از عقايد بودايي، ايراني، نوافلاطوني و مسيحي نسبت مي دهند . ديدگاه ديگري عناصر اسلامي را در پرورش مبادي تصوف موثر مي داند . معتقد است بدون اسلام و قرآن، تصوف قادر به ايجاد حالات معنوي عرفاني نيست. گاهي صوفي و عارف يکي دانسته مي شود. استاد مطهري مي گويد: اهل عرفان هر گاه با عنوان فرهنگى و نظرى ياد شوند، با عنوان «عرفا» و هرگاه با عنوان اجتماعى شان ياد شوند، غالبا با عنوان «متصوفه» ياد مى‏شوند. عرفا و متصوفه هر چند يك انشعاب مذهبى در اسلام تلقى نمى‏شوند و خود نيز مدعى چنين انشعابى نيستند، و در همه فرق و مذاهب اسلامى حضور دارند، در عين حال يك گروه وابسته و به هم پيوسته اجتماعى هستند، يك سلسله افكار و انديشه‏ها و حتى آداب مخصوصى در معاشرت‏ها و لباس پوشيدن‏ها، و احيانا آرايش سر و صورت و سكونت در خانقاه‏ها و غيره به عنوان يك فرقه مخصوص مذهبى و اجتماعى رنگ مخصوصى داده و مى‏دهد.(2)
اين آداب و حالت ها و روش ها آن ها را از مسلمانان جدا کرده حتي برخي از کارهاي آن ها بر خلاف شرع اسلام است. در برخي از روايات نيز از صوفيه مذمت شده است.
در روايتى از امام رضا(ع) نقل شده كه: «هر كسى نزد او سخن از صوفيان به ميان آيد و او به زبان و دل خويش آن‏ها را مردود نداند و باطل نشمارد، از ما نيست. هر كه آن‏ها را ردّ كند و گمراه داند، به منزله كسى است كه در ركاب پيامبر جنگيده باشد.»(3)

به خاطر بدعت‏ها و خرافاتى كه از طرف صوفيان ايجاد شد، از نظر برخي علماى اسلام مردود شناخته شدند.(4) البته همواره خصوصا در ميان شيعه، عرفايى بوده و هستند كه هيچ امتياز ظاهرى با ديگران ندارند . در عين حال عميقا اهل سير و سلوك عرفانى مى‏باشند . در حقيقت عرفاى حقيقى اين طبقه ‏اند، نه گروه‏هايى كه صدها آداب از خود اختراع كرده و بدعت‏ها ايجاد كرده ‏اند.(5)
امروزه در كشورهاي اسلامي گروه‏هاي صوفيه در حدود دويست فرقه‏ اند . تقريباً همه اين فرقه‏ها پيرو مذاهب چهارگانه اهل سنت‏ اند. تنها پنج فرقه كوثريه، گناباديه، مونس عليشاهيْ (ذوالرياستين)، شمسيه و صفي عليشاهيه در ايران به نام شيعه معروف و شناخته شده ‏اند.(6)
پي نوشت ها:
1. دائرة المعارف فارسى، مصاحب، ج 1، ص 1597، ماده صوفى
2 . مرتضى مطهرى، آشنايى با علوم اسلامى، كلام - عرفان، ص 84.
3. حسينى دشتى، معارف و معارف، ج 6، ص 740.
4. آيت اللَّه ناصر مكارم شيرازى، استفتائات، ج 2، ص 37، سؤال 36 و 37.
5. مرتضى مطهرى، آشنايى با علوم اسلامى، كلام - عرفان، ص 84.
6. تاريخ صوفي و صوفيگري، ج 1، ص 113.

پرسشگر گرامي باسلام و تشکراز ارتباط تان با اين مرکز
اگر لااقل در بين هر ده روز يک بار بين محل کار و منزل يا بين محل کار و محل ماموريت رفت و آمد داشته باشيد، کثير السفر هستيد . نماز و روزه شما در محل کار و در ماموريت هاي کاري تمام است. اما اگر اين طور نيست بلکه گاهي هفته اي يک بار و گاهي دوهفته يک بار مسافر هستيد، نماز و روزه شما در محل کار بدون قصد ده روز شکسته است.
در صورتي که در محل کار نمازت بدون قصد اقامه شکسته باشد، روزي که براي ماموريت خارج شده اي، اگر به کم تر5/22کيلومتر رفته و برگشته اي، نياز به قصد دوباره نمي باشد .
اگر به 5/22کيلومتر يا بيش تر از اين مسافرت کرده اي، بدون قصد اقامه ده روز نماز و روزه ات شکسته است. فرقي بين خروج قبل از ظهر و بعد از ظهر نيست. بلي اگر بعد از ظهر از محل کار خارج شده باشي ،روزه آن روزت صحيح است. اگر قبل از ظهر خارج شده باشي و قبل از ظهر هم برگردي و قصد ده روز کني ، در صورتي که مبطل روزه انجام نداده باشي، بايد نيت روزه کني و صحيح است.
پايان ده روز زماني است که در آن زمان قصد کرده اي. مثلا اگر ظهر قصد کرده باشي ،پايانش ظهر و اگر صبح قصدکرده اي، پايانش صبح مي باشد.(1)
پي نوشت:
1.آيت الله خامنه اي، استفتائات ،س 641.

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
همه مراجع مواد مخدر(ترياك، هروئين،‌كراك و...) را حرام کرده اند.
در فتواي مراجع آمده است:
استعمال مواد مخدر يكى از محرمات است كه ادله مختلف شرعي بر حرمت قطعى آن دلالت دارد . بر همه مسلمانان واجب است كه از اين مواد پليد پرهيز و اجتناب كنند.فرزندان و بستگان و آشنايان خود را از آن ها شديداً بر حذر دارند . هركس هر گونه كمكى به كشت و تهيه و حمل و نقل و پخش اين مواد كند، مشمول مجازات الهى خواهد بود . هرگونه درآمدى از آن حاصل شود، حرام و نامشروع است. (1)
مقام معظم رهبرى :
غرق كردن نسل جوان در فسادهاى گوناگون و اعتياد به مواد مخدر و مسكر آور يك سياست پياده شده استعمار و استكبار است .
بسياري از مراجع ديگر نيز حکم به حرمت آن داده اند.(2)
بنابراين استفاده از مواد مخدر حرام است .
حتي بنا بر فتواي آيت الله مکارم شيرازي کشيدن سيگار حرام است .
به نظر مراجع معظم ديگر کشيدن سيگار اگر ضرر قابل ملاحظه‌اي داشته باشد، حرام است و گرنه حرام نيست(2).
پي‌نوشت‌ها:
1. آيت الله مکارم شيرازي، استفتاآت،ج3، س497.
2. آيت الله فاضل لنکراني، جامع المسائل، ج2، س943؛
آيت الله خامنه‌اي، استفتاآت، س 1403؛
آيت الله تبريزي، استفتائا ت، س2184؛
آ يت الله مکارم شيرازي، استفتاآت، ج3، س 493.

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
در مورد نهي از بردن نام اصلي امام زمان(عج) روايات فراوان است .البته در رواياتي هم ايشان از جانب امامان به همين نام خوانده شده است .با توجه به مضمون روايات و جمع بندي آن ها ، نظر ها مختلف است:
بعضي کلا بردن نام اصلي امام را حرام دانسته اند.
بعضي بردن اين نام را در غير شرايط تقيه و ترس جايز شمرده اند.
برخي کلا قائل به جواز شده اند.
در روايات هم وجوه مختلفي براي اين منع ذکر شده مثلا:
قرينه ها در بعضي روايات حکايت دارد که منع از نام بردن خطاب به کساني بوده که در دوران حضور و غيبت صغري مي زيسته اند . دليل نهي هم فشارهايي بوده که ظالمان به جهت نام بردن، بر شيعيان وارد مي کردند.
در روايتي دارد: لعنت خدا بر کسي که مرا در ميان جمعي از مردم نام ببرد.(1)
احتمال داده شده منظور اين باشد که معاصران امام اگر ايشان را در بين جمعي ديدند، او را نام نبرند و به بقيه نشناسانند، زيرا افشا شدن هويت ايشان سبب متوجه شدن خطر به ايشان است.
در مجموع بيش تر روايات اشاره دارد که حرمت مربوط به معاصران ايشان در زمان غيبت صغرا بوده که نام بردن براي ايشان يا براي شيعيان ايجاد خطر مي کرد. در شرايط عادي که خطري نيست، بردن نام اصلي ايشان مانعي ندارد. (2)
پي نوشت ها:
1. شرح اصول کافي، ج6،ص483.
2. براي اطلاع بيش تر رجوع کنيد: فرهنگ نامه مهدويت،خدامراد سليماني، ص376-381.

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
وسواس عملي يکي از اختلالات نسبتاً رايج در جهان است . متأسفانه به هيچ وجه درمان فوري و اورژانسي ندارد . نيازمند مشاورة حضوري (حداقل 20 جلسه)مي‌باشد . درمان‌هاي نوشتاري ثمره چنداني براي فرزند شما نخواهد داشت. با کوچک ترين شرايط اضطرابي ، باز به جاي اولش بازگشت مي‌کند.
وسواس ريشه در اضطراب بالاي فرد دارد. ميزان وسواس متناسب با سطح اضطراب فرد در نوسان است . اگر به هر دليلي از جمله عوامل استرس‌زا محيطي ، اضطراب فرد افزايش يابد، وسواس هم فزوني مي يابد. پس هر چه فرد به کمک تکنيک‌هاي شناختي يا رفتاري، سطح اضطرابش را پايين بياورد، در کاهش وسواس موفق‌تر است.
با پيگيري جدي درمان فرزند خود، از پي‌جويي راه‌هاي خلاصه و... پرهيز کنيد ،چرا که فرزند شما را در چرخه معيوب قرار مي‌دهد . از آرامش کامل و رشد روحي و... باز مي‌دارد. درمان واقعي وسواس زير نظر متخصص حداقل 20 جلسه طول مي‌کشد . با چهار دستور عمل ساده(مثل مشاوره اينترنتي) قابل حل نخواهد بود.
توصيه مي شود به جاي مشاوره هاي غير حضوري و احياناً نامه نگاري هاي متعدد با تصميم جانانه به درمان دارويي ايشان، از طريق مراجعه به روانپزشک و روان درماني از طريق روانشناس متخصص اختلالات اضطرابي و وسواس بپردازيد.

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباط تان با اين مركز؛
امام که از وي در مورد شطرنج سؤال شده، با اين توضيح که شطرنج از آلت قمار بودن افتاده است و ديگر عرف آن را به عنوان آلت قمار محسوب نمي‌کند، آيا اشکال دارد؟
در پاسخ فرمودند: با اين فرض (که از آلت قمار بودن افتاده باشد و ديگر آلت قمار نباشد) بدون برد و باخت مالي، بازي با آن اشکالي ندارد.(1)
پي‌نوشت‌:
1. امام خميني، استفتاءات، ج 2، ص 10، س 21.

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
انتظار تشکر داشتن از کسي که به او خدمتي شده، گناه نيست اما با اخلاص منافات دارد.امام صادق(ع) در مورد نشانه عملي كه نزد خدا مقبول است مي فرمايد: " عمل خالص آن است كه در آن جز از خدا انتظار ستايش نداشته باشي".(1)
مومن وقتي به كسي محبت مي كند، محبت را در واقع براي رضاي خدا مي كند . قصد قربت مي كند . با اخلاص و بدون چشم داشت محبت مي كند. پس اگر كسي كاري را براي رضاي خدا كرد ، ديگر دنبال اين نيست كه دستش نمك دارد يا ندارد.
وقتي نيت خدايي باشد، فرق نمي کند طرف تلافي مي کند يا نه .زيرا در اين صورت خدمتگزار پاداش را از خدا مي خواهد .
به قول سعدي :
تو نيكي مي كن در دجله انداز كه ايزد در بيابانت دهد باز
حافظ مي گويد:
تو با خداي خويش انداز و كار دل خوش دار كه رحم اگر نكند مدعي، خدا بكند
پي نوشت :

1. اصول كافي، ج 2، ص 16

پرسش 1:
1-آيا پوشاندن پا(از انگشتان تا مچ) براي زنان در مقابل نامحرم واجب است؟
پاسخ:
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباط تان با اين مركز؛
پوشاندن پا(از انگشتان تا مچ) براي زنان در مقابل نامحرم واجب است. ولي به نظر آيت الله مکارم واجب نيست اما بهتر است. (1)
پى‏نوشت‏:
1. توضيح المسائل مراجع ،ج2 ،م2435.

پرسش 2:
2-حكم سرمه كشيدن براي زن در مقابل نامحرم چيست؟
پاسخ:
سرمه کشيدن اشکال ندارد .دراين مسئله که آيا پوشاندن سرمه چشم از نامحرم واجب است يا واجب نيست، نظر مراجع فرق مي کند ،مثلاً به نظر حضرت آيت الله فاضل لنکراني(ره) برخانم ها واجب است که سرمه چشم را از نامحرم بپوشانند(1) .
اما به نظر حضرت آيت الله مکارم، پوشاندن زينت هاي ظاهري مانند سرمه كشيدن يا ابرو چيدن، انگشتر عقيق، ساعت، عينك طبّى زيبا براى زنان ظاهراً جزء زينت ممنوع نيست.(2)
لطفا هرگاه سوال شرعي مي پرسيد ،نام مرجع تقليد خود را ذکر کنيد تا بر اساس نظر مرجع شما پاسخ بدهيم .
پي نوشت ها:
1. آيت الله فاضل،توضيح المسائل، مسئله 790.
2. آيت الله مکارم، استفتاءات جديد، ج 1، سؤال 802.

پرسش 3:
3-اگر كسي در ماه رمضان در سفري قصد ده روز كرد و بعد از چند روز تصميم به بازگشت گرفت، حكم نماز و روزه هاي قبلي او و روزهاي باقيمانده چيست؟
پاسخ:
اگر بعد از تحقق قصد ده روز مشكلي پيش بيايد و قصد بازگشت كند ،هر چه بماند ،نمازش کامل و روزه او صحيح است، ولي اگر قبل از تحقق قصد تصميم به بازگشت كند، نمازش شکسته است و نمي تواند روزه بگيرد .
تحقق قصد به اين است که قصد ماندن ده روز در محلي را کند و حد اقل يک نماز چهار رکعتي مانند نماز ظهر بخواند .

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباط تان با اين مركز؛
آب خارج شده از شما مذي است و مذي پاک است . غسل لازم ندارد و غسل و وضو و روزه را باطل نمي کند.
بنابراين روزه شما صحيح است.(1)
پي نوشت:
1. امام خميني ،توضيح المسائل،م73.

پرسشگر گرامي باسلام و تشکراز ارتباط تان با اين مرکز
لطفا هرگاه سوال شرعي مي پرسيد ،نام مرجع تقليد خود را ذکر کنيد تا بر اساس نظر مرجع شما پاسخ بدهيم.
در صورتي که ترشحات خارج شده از زنان خون باشد، حکم به حيض و يا استحاضه مي شود. در صورتي که ترشحات ديگري از زن خارج شود، مثل عفونت و چرک و....حکم حيض يا استحاضه را ندارد. در صورتي که خون مربوط به زخم و دمل يا جراحتي باشد ،بازهم حکم حيض و استحاضه را ندارد.
اگر به آنچه که خارج مي شود ،خون صدق کند، يعني ظاهرش شبيه خون باشد و اگر کسي ديد ،بگويد که خون است، در حکم خون مي باشد، ولي اگر هيچ شباهتي به خون نداشت، مثلا يک مايع سفيد رنگ بود ،خون نمي باشد و حکم به حيض يا استحاضه نمي شود.
بنا براين در مرحله اول بايد به آنچه خارج شده ،خون گفته شود . درمرحله دوم خون مربوط به زخم يا جراحت نباشد. تشخيص اين ها با شما است . مي توانيد از خانم ديگري يا از دکترسوال کنيد.(1)

پي نوشت :
1. سوال تلفني از دفتر (7746666-0251) آيه الله خامنه اي .