کدام پیامبر ترازو را اختراع کرد؟
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
در برخي متون آمده است اولين کسي که کيل و وزن را (ترازو) اختراع نمود، حضرت شعيب (ع) بود (1)
پي نوشت:
1.معارف ومعارف ،ج ،ص505-506.
آيا در قران تمام مسايل احكام وجود دارد؟ اگر ندارد چرا؟
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
قرآن کتاب خدا براي هدايت بندگان به باورهاي حق و اخلاق طيب و احکام حياتبخش است و به مثابه قانون اساسي مي باشد که امهات مطالب در آن بيان شده و بيان جزئيات به پيامبر واگذار گرديده است.
«ما اتاکم الرسول فخذوه و ما نهاکم عنه فانتهوا (1) آنچه را که پيامبر براي شما آورد بگيريد و از آنچه نهي کرده پرهيز کنيد .
«اطيعوا الله و اطيعوا الرسول و اولي الامر منکم ؛(2) از خدا و از پيامبر و از اولي الامر اطاعت کنيد »
و آيات فراوان ديگر که همه بيان مي کنند که سنت پيامبر و اهل بيت (ع) به عنوان حجت الهي براي بيان احکام مي باشد .
اگر قرار بود همه جزئيات احکام در قرآن همه بيايد، بايد قرآن حدودا 20 تا 30 جلد کتاب قطور مي شد .
اما خدا که عالم و حکيم مطلق است. خود بهتر مي داند. کدام مطالب را در قرآن بفرمايد. و کدام مطالب را به بيان پيامبر واگذارد. مهم اين است که آنچه براي هدايت بشر لازم است. در قرآن و سنت باشد و هيچ نقص و کمبودي نمود نکند.
پي نوشت ها :
1 . حشر (59)آيه 7 .
2 . نساء (4)آيه 59 .
واژه استدراج در دین اسلام به چه معنی میباشد؟
پاسخ:
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
«استدراج» چنان که از آيات قرآن به دست مي آيد، سنتي است که ارتباط مستقيم با زندگي ظالمان و کافران و مهلت و فرصت آنها براي زندگي دارد.
استدراج؛ يعنى، امداد اهل باطل در جهت باطل و سرازير كردن نعمتهاى دنيا بر آنان تا قدم به قدم و درجه به درجه بر كفر و ظلم خود بيفزايند و استحقاق عذاب الهى را بيابند.
رفاه پى در پى و مهلت دادن براى گناه - كه در فرهنگ قرآنى به آن «استدراج و امهال» گفته مىشود - خود، كيفر اعمال آنان است كه كيفراخروى را نيز به دنبال دارد.
پاره اى از آيات بر اين سنت دلالت دارد: «فلما نسوا ما ذكّروا به فتحنا عليهم ابواب كل شىء حتى اذا افرحوا بما اوتوا اخذناهم بغته فاذا هم مبلسون فقطع دابرالقوم الذين ظلموا؛ همين كه آنچه را به يادشان آورده بوديم به فراموشى سپردند، درهاى همه را بر آنان گشوديم و چون به آنچه يافته بودند ،شادمان شدند ،ناگهان بگرفتيم شان و يكباره درمانده و نوميد شدند و گروهى كه ستم مىكردند ريشهكن شدند»(1)
و نيز فرمود:« ولولا ان يكون الناس امّه واحده لجعلنا لمن يكفر بالرحمن لبيوتهم سقفا من فضّه و معارج عليها يظهرون ولبيوتهم ابوابا و سررا عليها يتكؤون و زخرفا و ان كل ذلك لمّا متاع الحياه الدنيا والاخره عند ربك للمتقين؛
واگر نه آن بود كه همه مردم در انكار خداوند امتى واحد شوند (همه كافر شوند) قطعاً براى خانههاى آنان كه به خداى رحمان كفر مىورزيدند، سقفها ونردبانهايى از نقره كه به آنها بالا روند قرار مىداديم و براى خانههايشان نيز درها و تختهايى كه بر آنها تكيه زنند و زر و زيورهاى ديگر نيز [قرارمىداديم] همه اينها جز متاع زندگى دنيا نيست و آخرت پيش پروردگار تو براى پرهيزگاران است »(2)
استدراج سه منشأ (فلسفه) دارد:
1- استدراج نتيجه وضعى رفتار خود كافران و ظالمان است. حالت طبيعى گرايش به دنيا جمع و تصاحب دنيا است. پس در واقع استدراج دامى است كه آنان خود براى خود پهن كرده و در آن گرفتار مىشوند.
2- برخى از كفار و ظالمان هستند كه لياقت سعادت اخروى را به كلى از دست دادهاند: والاخره عند ربك للمتقين؛ و آخرت پيش پروردگار تو براى پرهيزگاران است (3).
اينان اگر در اين دنيا عمل نيكى انجام دهند، پاداش آن عمل نيك در همين دنيا به آنها داده مى شود تا ظلمى متوجه آنان نشده باشد. اما بهره آنها از رحمت الهى، فقط در همين دنياى فانى است؛ چرا كه لياقت سعادت اخروى را از دست داده اند.
3- استدراج، خود نوعى امتحان محسوب مى شود؛ هم امتحان براى كافران و ظالمانى كه گرفتار استدراج مى شوند و هم امتحان براى مؤمنانى كه نعمتهاى دنيوى كافران را مشاهده مى كنند و شكى به دل راه نمى دهند.
پي نوشت ها:
1. انعام(6)آيه 44 و 45.
2. زخرف(43) آيه 35 - 33 . براى مطالعه بيشتر ر.ك: سوره اعراف، آيات 95، 182 و 183 - سوره رعد، آيه 32 - سوره قلم، آيات 44 و45.
3. زخرف(43) آيه 35.
باسلام میخواهم بدانم حوض کوثر یعنی چه
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
معني و تفسير لفظ كوثر
شيخ طبرسي در تفسير کوثر گفته: خداوند در مقام شمارش و بيان نعمت‌هائي كه به پيغمبرش داده ، او را مخاطب ساخته و گفته است: «إِنَّآ أَعْطَيْنَـ'كَ الْكَوْثَرَ».
از عبدالله بن عمر و عائشه روايت شده : كوثر نهري است در بهشت.
ابن عبّاس گويد: چون اين آيه نازل شد، رسول خدا بر منبر بالا رفت و آن را بر مردم قرائت كرد. چون از منبر فرود آمد، مردم گفتند: كوثري كه خدا به تو عنايت كرده چيست؟!
رسول الله فرمود: نهري است در بهشت كه از شير سفيدتر است، از قَدح محكم تر و استوارتر؛ در كنار اين نهر قبّه ها و سقف هاي مدوّر و مقعّري است از دُرّ و ياقوت؛ در آن نهر وارد مي‌شوند پرندگان سبز رنگي كه گردن هاي معتدل و كشيده همچون گردن شترهاي بُخاتي دارند.
گفتند: چقدر آن پرندگان در خوشي و ناز و نعمت هستند!
فرمود: آيا مي خواهيد شما را به خوش تر و بهتر از آن ها آگاه كنم؟!
گفتند: آري! فرمود: خوش تر و متنعّم‌تر از آن پرندگان، كسي است كه آن ها را بخورد، از آب كوثر بياشامد، به رضوان خداوند دست يابد.
از حضرت صادق عليه السّلام روايت شده: كوثر نهري است در بهشت، خداوند آن را به پيغمبر در عوض پسري كه از او فوت شده بود، عنايت كرد.
عَطاء گفته : كوثر حوض رسول الله است، كه مردم در روز قيامت بر آن و بر گرداگرد آن اجتماع مي‌كنند.
اَنَس گويد: روزي رسول الله نزد ما بود.ناگهان او را چرت و پينكي فرا گرفت؛ سپس با شادي، سر خود را بلند كرد. عرض كردم: سبب خنده شما چيست؟!
فرمود: همين الان براي من سوره‌اي نازل شد و سورة كوثر را قرائت كرد.
سپس فرمود:آيا مي دانيد كوثر چيست؟! كوثر نهري است كه خداوند به من وعده فرموده، در آن خير بسياري است. كوثر حوضي است كه امّت من در روز قيامت دور آن گرد مي‌شوند؛ تعداد كاسه‌ها و قدح‌هائي كه در اطراف حوض است و با آن آب بر مي دارند، به شمار ستارگان آسمان است. چه بسا أفرادي سرشناس را از كنار حوض، مي‌ربايند و دور مي‌كنند، و من مي گويم: پروردگار من! اين ها از امّت من هستند! در جواب من گفته مي‌شود: نمي داني بعد از رحلت تو چه كارهائي كرده و چه وقايع و حوادثي پيش آورده‌اند!
اين حديث را مسلم در «صحيح» آورده است.
ابن عبّاس و ابن جُبَير و مجاهد : كوثر خير كثير است .
عِكْرمَه : مراد از كوثر نبوّت و كتاب است.
حَسَن : مراد قرآن است.
أبي‌بكر بن عيّاش : مراد فزوني اصحاب و پيروان است.
بعضي گفته‌اند: مراد فزوني ذرّيّه و نَسل است؛ آن قدر از نسل فاطمة زهرا سلام الله عليها خداوند، ذرّيّه و نسل به رسول الله داده كه عدد آنان به شمارش در نمي‌آيد، امتداد آن تا روز قيامت كشيده است.
از حضرت صادق روايت كرده‌اند كه مراد شفاعت است.
لفظ كوثر قابليّت تمام اين معاني را دارد، بنا بر اين لازم است كه بر تمام اين معاني حمل شود؛ زيرا خداوند در دنيا به رسول الله خير كثير مرحمت كرده، در آخرت نيز وعدة خير كثير داده است.
تمام اين اقوال، تفصيل‌كلمة كوثر است كه به معناي خير كثير در دنيا و آخرت است(1).
إمام محمّد باقر عليه‌السّلام فرمود:
چون روز قيامت برپا شود، خداوند همة مردم را عريان و پا برهنه در زمين همواري جمع مي كند؛ آن ها را در راه محشر به قدري نگه مي دارند كه همگي عرق بسياري مي‌كنند. نفَس‌هاي آنان به شدّت مي زند. به قدري كه خداوند اراده‌كرده است درنگ مي كنند؛ و اين است معناي گفتار خدا: « فَلاَ تَسْمَعُ إِلاَّ هَمْسًا(2) ؛ در آن وقت(اي‌پيامبر) نمي شنوي مگر صداي آرام و بدون صوت را.»
در اين حال منادي از عرش ندا مي كند: كجاست پيامبر اُمّي؟
خلائق مي گويند: صداي تو به همه رسيد و همه شنيدند، پيامبر را با اسمش صدا كن!
منادي ندا مي دهد: كجاست پيامبر رحمت: محمّد بن‌عبدالله؟
رسول الله مي ايستد، از همة مردم جلوتر مي آيد تا اينكه مي رسد به حوضي كه طول آن به قدر مسافت بين أيْلَة و صَنْعَاء مي باشد، در كنار حوض مي ايستد.
پس از آن صاحب شما(رهبر و امام) را ندا مي كنند؛ او هم جلو مي آيد، و در برابر مردم با رسول الله مي ايستد.
سپس به مردم‌اجازه داده مي شود، آنان به حركت در مي آيند. در آن وقت، مردم به دو دسته تقسيم مي شوند: جماعتي بر حوض وارد مي شوند، و جماعتي‌را از حوض دور مي كنند.
چون‌رسول الله ببيند كه از محبّان ما أهل بيت كسي را از حوض دور كنند، گريه مي كند و مي گويد: پروردگار من! شيعة عليّ!
در اين حال خداوند فرشته اي را مي گمارد كه از حضرت بپرسد: اي محمّد! سبب گريه تو چيست؟!
رسول الله مي گويد: چگونه نگريم بر جماعتي كه از شيعيان برادرم عليّ بن‌أبي‌طالب هستند، آنان را از حوض دور‌كرده، و به جانب أصحاب دوزخ روان ساخته اند؟!
خدا مي گويد: اي محمّد! من‌از گناهان آن ها گذشتم، همه را به تو بخشيدم. آنان را به تو و به كساني كه از ذرّيّة تو هستند، و آنان آن ذرّيّه را دوست دارند و ولايت آن ها را بر عهده گرفته اند، ملحق ساختم. آن ها را از زمره تو قرار دادم. بر حوض تو وارد كردم. شفاعت تو را در بارة آنان پذيرفتم. تو را بدين جهت گرامي داشتم. (3)
حوض‌كوثر اختصاص به‌عليّ بن‌أبي‌طالب عليه‌السّلام دارد
چون بر رسول خدا آية «إِنَّآ أَعْطَيْنَـ'كَ الْكَوْثَرَ» نازل شد، عليّ بن‌أبي‌طالب پرسيدند: كوثر چيست؟
حضرت فرمود: نهري است كه خداوند به جهت بزرگداشت و گرامي داشت، به من عنايت كرده است.
أميرالمؤمنين گفتند: اين نهر، نهر شريفي‌است! صفات و خصوصيّات آن را براي ما بيان كنيد!
حضرت فرمود: كوثر نهري است كه از زير عرش خدا جاري است. آبش از شير سفيد تر، از عسل شيرين تر، از كره نرم تر. ريگ هاي درونش از زبرجد و ياقوت و مرجان است، علَف هاي اطراف آن از زعفران است، خاكش از مشك خوشبو است. پايه هايش در زير عرش خداوند است.
در اين حال رسول خدا دست خود را به پهلوي أميرالمؤمنين زد و فرمود: اي عليّ! اين نهر از براي من و تو و محبّان توست كه بعد از من مي‌آيند.(4)
پي نوشت ها:
1. مجمع‌البيان، چ صيدا، ج 5، ص549 .
2 . آية108 طه.
3 . بشارة‌المصطفي، چ نجف، ص3؛
مجالس‌مفيد، مجلس34، ص170 و 171؛
أمالي‌طوسي، چ‌سنگي، ص41 ؛
تفسير قمّي، چ سنگي، ص423 .
4 . مجالس‌مفيد، مجلس35، ص173؛
أمالي‌طوسي، ص43؛
بشارة‌المصطفي، ص5 و 6؛
بحار، ج8، ص18 ،؛
عيون‌أخبار الرّضا، چ‌سنگي، ص91؛
أمالي‌صدوق، مجلس2، چ سنگي، ص5 و مجلس14، ص37؛
همين‌روايت‌را صدوق‌در «عيون‌أخبار الرّضا» در باب28، ص191 از چ سنگي، با همين‌سند آورده‌است.
نيز بحار الانوار» ج8، ص19؛
معاد شناسي ،ج 9 ،مجلس شصت و ششم .
با سلام و احترام. در چند مورد در قرآن آمده است که بنی اسراییل پیامبران را بغیر حق میکشتند.آیا این آیات مفهوم مخالف هم دارند؟ به این معنا که بتوان پیامبران را به حق کشت؟منظور از این قید در آیه چیست؟
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
اين قيد، قيد تاکيدي و توضيحي است . منظور از «بِغَيْرِ حَقٍّ» اين نيست كه مى توان پيامبران را به حق كشت، بلكه منظور اين است قتل پيامبران هميشه به غير حق و ظالمانه بوده است و به اصطلاح «بِغَيْرِ حَقٍّ» قيد توضيحى است كه براى تأكيد آمده.(1)
پي نوشت:
1. تفسير نمونه، ج2، ص: 559.
چرا قران 30 جزء دارد و چرا اصلا باید جزء بندی باشد یا چرا باید حزب داشته باشد
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
نوشته اند تقسيم قرآن به سى جزء و هر جزء به چهار حزب، پس از دوران «حجاج» و به منظور تسهيل در امر تدريس و فراگيرى قرآن انجام گرفت.(1)
زركشى در اين باره مى گويد: «مشهور است که تقسيم قرآن به سى جزء، مانند تقسيم هر حزب به ربع ها از طريق مدارس علمى و بعضى جاهاى ديگر بوده است.»(2)
البته در برخى از متون آمده که در زمان پيامبر نيز سابقه داشته که افراد قرآن را چند جزء مي کردند و بنا به نقلى مصحف على(عليه السلام)داراى هفت جزء بوده است(3).
از مالك نقل كرده اند: مصحفى از جدش ارائه نمود كه هم زمان با مصحف عثمان نوشته شده بود و در آن نشانه هايى وجود داشت. از امام صادق(عليه السلام) نيز نقل شده كه مصحفى داشته اند كه به چهارده جزء تقسيم شده بود; ولى آن نوع تقسيم بندى با آن چه امروز داريم تفاوت دارد.(4) عده اى نيز معتقدند: قرآن به دستور مأمون عباسى به اعشار، اخماس، جزء و حزب تقسيم شد.(5)
اين تقسيم بندي به سي جزء و هر جزء به دو يا چهار حزب توسط خود مسلمانان براي آسان شدن تلاوت و حفظ قرآن و ختم آن به خصوص در ماه رمضان صورت گرفته است . به دستور رسول خدا يا امامان معصوم نبوده است.
پي نوشت ها:
1. صبحى صالح، پژوهشى درباره قرآن كريم و وحى، ترجمه محمدمجتهد شبسترى، ص 149 ـ 154.
2. زركشى، البرهان فى علوم القرآن، ج 1، ص 249.
3. محسن اسماعيلى، كليات علوم قرآن، ص 60.
4. همان.
5. محمدهادى معرفت، التمهيد فى علوم القرآن، ج 1، ص 364.
با عرض سلام ما زن و شوهری هستیم که یکدیگر را دوست داریم و سعی می کنیم نسبت به تمامی مسائل دینی و شرعی در زندگی مان پایبند باشیم. سوال ما این است که آیا با این عشق و علاقه ای که بین ما وجود دارد آیا ما در قیامت با هم می توانیم باشیم یا خیر؟ اگر یکی از ما بهشتی و دیگری خدایی ناکرده جهنمی باشد، آن وقت چطور؟ ممنون
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
قيامت در واقع دو مرحله دارد :يکي مرحله‌اي است که از آن به روز قيامت ياد مي‌شود، مرحله دوم مربوط به اسکان آدميان در بهشت و جهنم است.
در مرحله اول شرايط به گونه‌اي است که قران کريم از آن چنين ياد نموده: «يوم يضر المرء من اخيه و امه و ابيه و صاحبته و بينه؛ (1) آن روز که هر کس از برادرش مي‌گريزد و از مادر و پدرش، و از زن و فرزندانش هم مي گريزد».
بر اساس اين آيه در روز محشر واقعا محشر است . هر کس به گونه‌اي گرفتار اعمال و نگران سرنوشت خود‌است که از همه بستگانش فرار مي کند .مي‌خواهد آن ها را نبيند و يا نشناسد .در اين مرحله عشق و علاقه ها افراد نسبت به همديگر فراموش خواهد شد و اثري هم ندارد، فقط يک عشق اثر دارد وآن همان است که حافظ شيرين سخن گفته است:
در آن غوغا که کس، کسي را نپرسد من از پير مغان منت پذيرم
مراد امام علي است که عشق و محبت او به داد عاشقانش مي رسد، ساير عشق و پيوندها از هم گسسته خواهد شد. از اين رو قرآن کريم فرمود: «فاذا نفخ في الصور فلا انساب بينهم يومئذ و لا يتسائلون؛ (2) پس آن گاه که در صور دميده شود، ديگر ميان شان نسبت خويشاوندي نماند، و از حال يکديگر نپرسيدند». در تفسير اين آيه گفته شده: مراد اين است که در آن روز انساب خاصيتي ندارد، چون روز قيامت ظرف پاداش عمل است. همه اسباب که يکي از آن ها انساب است، از کار مي افتد و اثري ندارد، از اين رو از حال همديگر نمي‌پرسد. (3)
بنابراين در روز محشر جايي براي اين گونه امور نيست.
اما در مرحله دوم حيات اخروي بعد از پايان حساب و کتاب و استقرار مومنان در بهشت ممکن است جاي اظهار و ظهور اين گونه محبت ها باشد، چون در قرآن کريم تصريح شده که در بهشت مومنان از حال همديگر جويا مي شود: «فاقبل بعضهم علي بعض يتساءلون قال قايل منهم اني کان لي قرين؛ (4) پس بعضي به بعضي ديگر روي آورده و از يکديگر پرسش مي کنند، يکي از آن ميان مي پرسد من رفيقي داشتم».
در تفسير اين آيه گفته شده: اين جمله گفتگويي را که بين اهل بهشت رخ مي دهد، حکايت کرده و مي فرمايد :بعضي از ايشان احوال بعضي ديگر را مي‌پرسند و بعضي آنچه در دنيا بر سرش آمده ، براي ديگران حکايت مي کند. يکي از اهل بهشت به ديگران مي‌گويد: من در دنيا رفيقي داشتم که از بين مردم تنها او را انتخاب کرده بودم و او تنها مرا رفيق خود گرفته بود. (5)
طبق اين بيان معلوم مي شود که آرزوي پرسشگر محترم ممکن است در بهشت برآورده شود، البته اين در صورتي است که زن و شوهر هر دو اهل بهشت و به لحاظ درجه و مقام در بهشت همسان باشد، يا از طريق شفاعت به همديگر برسند. اگر يکي اهل بهشت و ديگر اهل دوزخ باشد ،آن که بهشتي است ،در آسايش و از مواهب بهشتي بهره‌مند است . آن که اهل دوزخ است، گرفتار عذاب دردناک خواهد بود .بهشتي نه تنها عشق و علاقه نسبت به همسر دوزخي خود ندارد ، بلکه متنفر است.
پي نوشت‌ها:
1. عبس (80) آيه 34- 36.
2. مومنون (23) آيه 101.
3. الميزان ج 15 ص 98- 99.
4. صافات (37) آيه 50-51.
5. الميزان، ج 17 ص 207- 208.
نبوئنهم(41- نحل): این کلمه در دستور زبان عربی چیه (اسمه ؟یا فعله؟ ) ریشه اش چیست معنای آن چیست تفیئوا(48- نحل): این کلمه در دستور زبان عربی چیه (اسمه ؟یا فعله؟ ) ریشه اش چیست معنای آن چیست ظلال(48- نحل): این کلمه در دستور زبان عربی چیه (اسمه ؟یا فعله؟ ) ریشه اش چیست معنای آن چیست دخرون(48- نحل): این کلمه در دستور زبان عربی چیه (اسمه ؟یا فعله؟ ) ریشه اش چیست معنای آن چیست واصبا(52- نحل): این کلمه در دستور زبان عربی چیه (اسمه ؟یا فعله؟ ) ریشه اش چیست معنای آن چیست هون(59- نحل): این کلمه در دستور زبان عربی چیه (اسمه ؟یا فعله؟ ) ریشه اش چیست معنای آن چیست اکنانا(81- نحل): این کلمه در دستور زبان عربی چیه (اسمه ؟یا فعله؟ ) ریشه اش چیست معنای آن چیست سرابیل(81- نحل): این کلمه در دستور زبان عربی چیه (اسمه ؟یا فعله؟ ) ریشه اش چیست معنای آن چیست تقیکم(81- نحل): این کلمه در دستور زبان عربی چیه (اسمه ؟یا فعله؟ ) ریشه اش چیست معنای آن چیست باسکم(81- نحل): این کلمه در دستور زبان عربی چیه (اسمه ؟یا فعله؟ ) ریشه اش چیست معنای آن چیست
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
"حاق" فعل از وزن:"حاق - يحيق" به معناي نازل شدن و فرود آمدن و وارد شدن است.
"نبوئنهم" فعل و فاعل و مفعول است . "نبوّء" فعل است که با نون تاکيد ثقيله آمده و لام جواب قسم هم اولش قرار گرفته و فاعل آن ضمير مستتر "نحن" و مفعول آن ضمير"هم" است. "نبوّأ" مضارع متکلم مع الغير از ريشه"باء- يبوء" به معناي فرود آمدن و ساکن شدن است. "لنبوئنهم" يعني به حتم آنان را ساکن مي گردانيم.
"تفيوء" مصدر باب تفعل از ريشه "فاء - يفوء- فيئاً" به معناي بازگشت، انعطاف، خاضع و تسليم شدن است. ."يتفيئوا" فعل از مصدر "تفيوء" مي باشد.
"ضلال" اسم و جمع و مفرد آن"ظل" است که معناي سايه مي دهد.
"داخرون" اسم فاعل و جمع که مفرد آن "داخر" مي باشد، در معناي صفت و از ريشه " دخر- يدخر- دخوراً" است و معنايش خاکساري و انقياد و تواضع و تسليم مي باشد.
"واصبا" اسم و صفت از ريشه "وصب، يوصب، وصباً" به معناي ملازمت و خضوع و تسليم دائمي و پيوسته مي باشد.
"هون" اسم و مصدر "هان - يهون" به معناي خاکساري، تواضع، خود را کوچک شمردن و تواضع را کنار نهادن و خفت و خواري مي باشد.
"اکنان" و "اکنّه" اسم و جمع است که مفرد آن "کنّ" به معناي ساتر و حافظ مي باشد و به غار هم به جهت همين پوشانندگي و حافظ بودن، "کنّ" مي گويند.
"سرابيل" اسم و جمع از مفرد"سربال" لباسي بوده که با آن نيم تنه بالا را مي پوشاندند مثل پيراهن بلند يا شمله اي که بر دوش مي اندازند و با گره زدن از جلو، بالاتنه را با آن مي پوشانند.
"تقيکم" فعل و فاعل و مفعول است. "تقي" فعل از مصدر"وقي(وقا) يقي، وقايه" به معناي حفظ و نگهداري است. فاعل ضمير مستتر و مفعول ضمير"کم" است.
در اينجا چون فاء الفعل "واو" است، در مضارع حذف شده همچنان که ضمه حرف آخر نيز مي افتد.
"بأس" و "بؤس" و "بأساء" اسم و از يک ريشه و به معناي شدت و سختي و امر ناخوشايند است خواه در صحنه اقتصادي و فقر يا در جنگ و کشتار يا در مصيبت و گرفتاري.
موارد فوق و موارد ديگر را در کتاب مفردات راغب اصفهاني يا مجمع البحرين طريحي مي توانيد به تفصيل ببينيد.
آیا در قرآن کریم آیه ای در خصوص اثبات نبوت حضرت یوسف (ع) وجود دارد؟
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
در سوره غافر خدا از زبان مؤمن آل فرعون مي گويدـ
وَ لَقَدْ جاءَكُمْ يُوسُفُ مِنْ قَبْلُ بِالْبَيِّناتِ فَما زِلْتُمْ في شَكٍّ مِمَّا جاءَكُمْ بِهِ حَتَّى إِذا هَلَكَ قُلْتُمْ لَنْ يَبْعَثَ اللَّهُ مِنْ بَعْدِهِ رَسُولاً كَذلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ مُرْتابٌ؛(1)
پيش از اين يوسف دلايل روشن براى شما آورد، ولى شما همچنان در آنچه او براى شما آورده بود ترديد داشتيد تا زمانى كه از دنيا رفت، گفتيد: هرگز خداوند بعد از او پيامبرى مبعوث نخواهد كرد! اين گونه خداوند هر اسرافكار ترديدكنندهاى را گمراه مىسازد!
اين آيه صراحت دارد که حضرت يوسف رسول و پيامبر بوده ، فرعونيان را به توحيد و يکتاپرستي دعوت کرده و بر آنان آيات بينات آورده است.
در سوره يوسف هم خدا از قول حضرت يعقوب خطاب به يوسف در تعبير خوابش مي گويد:
وَ كَذلِكَ يَجْتَبيكَ رَبُّكَ وَ يُعَلِّمُكَ مِنْ تَأْويلِ الْأَحاديثِ وَ يُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَ عَلى آلِ يَعْقُوبَ كَما أَتَمَّها عَلى أَبَوَيْكَ مِنْ قَبْلُ إِبْراهيمَ وَ إِسْحاقَ إِنَّ رَبَّكَ عَليمٌ حَكيمٌ ؛(2)
اين گونه پروردگارت تو را برمىگزيند و از تعبير خواب ها به تو مىآموزد . نعمتش را بر تو و بر خاندان يعقوب تمام و كامل مىكند، همانگونه كه پيش از اين، بر پدرانت ابراهيم و اسحاق تمام كرد به يقين، پروردگار تو دانا و حكيم است!
در آيه ديگر مي فرمايد:
وَ لَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ آتَيْناهُ حُكْماً وَ عِلْماً وَ كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنين؛(3)
هنگامى كه به بلوغ و قوّت رسيد، ما «حكم» [نبوّت] و «علم» به او داديم و چنين نيكوكاران را پاداش مىدهيم.
اين آيات هم دلات دارد که ايشان از برگزيدگان خدا بود و به ايشان حکم داده شد . معمولا در قرآن حکم به نبوت اطلاق شده است.
در آيه ديگر مي فرمايد:
وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ كُلاًّ هَدَيْنا وَ نُوحاً هَدَيْنا مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَيْمانَ وَ أَيُّوبَ وَ يُوسُفَ وَ مُوسى وَ هارُونَ وَ كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنينَ؛(4)
اسحاق و يعقوب را به او [ابراهيم] بخشيديم . هر دو را هدايت كرديم . نوح را (نيز) پيش از آن هدايت نموديم . از فرزندان او، داوود و سليمان و ايّوب و يوسف و موسى و هارون را (هدايت كرديم) .اين گونه نيكوكاران را پاداش مىدهيم!
در اين آيه هم ايشان در رديف فرزندان و نوادگان حضرت ابراهيم که نبوت داشته اند ،ذکر شده و معلوم مي شود از آن زمره و نبي و رسول بوده است.
پي نوشت ها:
1. غافر(40)آيه34.
2. يوسف(12)آيه6.
3. همان،آيه22.
4. انعام(6)آيه84.
کلیه حقوق این سایت متعلق به مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی بوده و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است. ©
