پرسشگر گرامی با سلام سپاس از ارتباط تان با این مرکز.
آمیزش در حال حیض و نفاس و زمانی که ضرر قابل ملاحظه برای زن داشته باشد ، حرام است.
در شب‏هاى دوشنبه، سه شنبه، پنج شنبه ، جمعه و پیش از ظهر روز پنجشنبه و موقع عصر روز جمعه مستحب است.
از آموزه های دینی به دست می آید آمیزش با همسر به قصد بچه دار شدن در زمان ‏هاى ذیل مستحب است:
شب دوشنبه: در پی آن فرزند حافظ کتاب خدا و راضی به آنچه خداوند برایش مقدر کرده ، می شود، (1)
شب سه شنبه : در اثر آن بعد از سعادت اسلام ، شهادت روزی اومی شود ، خداوند او را با مشرکان عذاب نمی کند . دهانش خوشبو، دلش مهربان و جوانمردی با اخلاق و روش
خواهد بود ، زبانش از دروغ ، غیبت و تهمت و پاک می ماند.(2)
شب پنج شنبه : بچه ای که شب پنج شنبه نطفه اش بسته شود، امید آن است که از بزرگان ( قاضی ، حاکم و یا عالم ) گردد.(3)
روز پنج شنبه پیش از زوال : امید است که سلامتی دین و دنیا نصیب آن بچه گردد . شیطان او را از جاده حق منحرف نکند .(4)
شب جمعه : امید است که خطیب و سخنگو شود.(5)
روز جمعه موقع عصر : از دانایان مشهور خواهد شد.(6)
شب جمعه بعد از نماز عشا : امید است از ابدال ( شبیه به والدین یا از بزرگان دینی ) باشد.(7)

در موارد ذیل آمیزش مکروه است :
1- در زمانی که قمر در عقرب است ,
2- هنگام گرفتن ماه یا خورشید,
3- هنگام وزیدن بادهای زرد و سیاه و زلزله ,
4- ابتدای غروب آفتاب (قبل از آن که شفق برطرف شود),
5- بین طلوع فجر; یعنی , اول اذان صبح تا هنگام طلوع آفتاب ,
6- در هنگام محاق ; یعنی دو شب آخر ماه که ماه دیده نمی شود,
7- در اول همه ماه های قمری به استثنای اول ماه رمضان که در آن مستحب است ,
8- در شب نیمه هر ماه ,
9- شب چهارشنبه ,
10- شب عید قربان و شب عید فطر,
11- در مسافرت اگر دسترسی به آب و حمام نباشد,
12- جماع در حال برهنه بودن بدن ,
13- بعد از محتلم شدن قبل از آن که غسل انجام شود,
14- بعد از هر مرتبه جماع مگر این که بعد از هر مرتبه وضو بگیرد و خود را بشوید,
15- جماع در مقابل بچه های کوچک ,
16- رو به قبله یا پشت به قبله جماع کردن (یعنی مرد نباید در حال جماع طوری باشد که طرف جلوی بدنش رو به قبله باشد یا پشت به قبله باشد),
17- در کشتی ,
18- در حالتی که خضاب کرده باشند (چه زن و چه مرد),
19- در حالتی که معده پر باشد,
20- نکاح با زنان پیر,
21- در حال ایستاده جماع کردن ,
22- در زیر درخت میوه دهنده ,
23- استفاده مشترک از پارچه ای که زن و مرد خود را تمیز می کنند.(8)
24- جماع در فرصت بین اذان و اقامه نماز که مخصوص اعمال عبادی است.
25- جماع در جایی که کودکی باشد که به آن ها نگاه کند یا سر و صدای آن ها را بشنود، هر چند چیزی متوجه نشود.
لازم است كه هنگام برقراري رابطه جنسي محيط آرام باشد. دو طرف با آرامش و اطمينان از عدم ورود فرد ديگر به آميزش بپردازند.
رابطه جنسي معمولاً در شب مناسب‌تر از روز است و معمولاً مايه آرامش افراد است.

توصیه می کنیم به کتاب‏های زیر مراجعه و مطالعه فرمایید:
- ازدواج مکتب انسان سازی، شهید دکتر پاک‏نژاد، ج 3
- آیین همسرداری، ابراهیم امینی
- بهشت خانواده ،دکتر مصطفوی
- بهداشت ازدواج از نظر اسلام ،دکتر صفدر صانعی
-ازدواج و مسائل جنسی، گروهی از نویسندگان
- مشاوره جنسی و زناشویی، علی اسلامی نسب

پی نوشت ها :
1. وسائل الشیعه ؛ ج7 ، باب 190.
2.همان .
3.همان .
4. همان.
5. همان.
6. همان.
7. همان
8. امام خمینی ،تحریرالوسیله،ج2،ص228.

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
طريقه ختم کردن سوره يس را در کتاب هاي معتبر دعا نيافتيم اما سوره " يس" به گواهى احاديث متعددى كه در اين زمينه وارد شده، يكى از مهم ترين سوره‏هاى قرآنى است، به طور ي كه به عنوان" قلب قرآن" ناميده شده است.
در حديثى از پيامبر اسلام مى‏خوانيم:
ان لكل شى‏ء قلبا و قلب القرآن يس؛
" هر چيز قلبى دارد و قلب قرآن يس است. (1)
احاديث در فضيلت آن فروان است که به دو حديث بسنده مي کنيم . امام صادق (ع) در ذيل آن مى‏فرمايد:
فمن قرء يس فى نهاره قبل ان يمسى كان فى نهاره من المحفوظين و المرزوقين حتى يمسى، و من قرأها فى ليله قبل ان ينام و كل به الف ملك يحفظونه من كل شيطان رجيم و من كل آفة:
" هر كس آن را در روز پيش از آن كه غروب شود بخواند، در تمام طول روز محفوظ و پر روزى خواهد بود، هر كس‏ آن را در شب پيش از خفتن بخواند، خداوند هزار فرشته را بر او مامور مى‏كند كه او را از هر شيطان رجيم و هر آفتى حفظ كنند ..." به دنبال آن فضائل مهم ديگرى نيز بيان مى‏فرمايد .
باز در حديثى از پيامبر مى‏خوانيم:

" سوره يس در تورات به عنوان" عموميت آفرين" ناميده شده، سؤال شد: از چه رو به آن عموميت آفرين گفته مى‏شود؟ فرمود: به خاطر اينكه كسى كه همدم و همنشين اين سوره باشد، او را مشمول تمام خير دنيا و آخرت مى‏كند ..." (2)
پي نوشت ها :
1. مجمع البيان" آغاز سوره يس.(1)" مجمع البيان" آغاز سوره يس.
2. تفسير نمونه، ج ‏18، ص: 311.

پاسخ:
مي‏ توان گفت اين زيارت شريفه از دو يا سه نفر از معصومين (علیهم السلام) نقل شده، يکي از علماي بزرگ شيعه به نام شيخ طوسي، با سه سند اين زيارت شريفه را نقل کرده است.
1. عقبة ابن خالد از امام باقر(عليه‏ السلام).
2. صفوان بن مهران از امام صادق‏ (عليه‏ السلام) از پدرانش از پيامبر و جبرئيل و سرانجام از خدا.
3. علقمه بن محمد حضرمي از امام باقر(عليه‏ السلام).
علامه مجلسي در کتاب بحارالانوار اين زيارت را از امام باقرنقل کرده است که ‌حضرت فرمود:
"هركسي ‌ روز عاشورا حسين‌(علیه السلام) را زيارت و براي مصيبت‌ او گريه‌ كند، روز قيامت‌ با دو ميليون‌حج ‌و عمره مقبول ‌به ‌ملاقات ‌رحمت‌ خدا نايل مي شود پرسيدند: كساني كه ‌در آن روز در كربلا نباشند، چكار كنند؟ حضرت فرمود:
"به صحرا يا به ‌پشت ‌بام ‌روند، با دست اشاره‌ به كربلا كنند، بر قاتلان ‌آن حضرت‌ لعن‌ و نفرين‌ كنند، دو ركعت‌ نماز بخوانند، بر حسين ‌ندبه‌ و گريه ‌كنند، به‌ ديگران‌ كه ‌در خانه‌ هستند، امر كنند كه ‌براي حسين ‌گريه ‌كنند، اظهار جزع‌ و مصيبت‌ براي‌ مصيبت ‌حسين‌ كنند، اگر چنين ‌كنند، آن‌همه‌ ثواب ‌در نامه اعمالشان ثبت‌ و ضبط ‌مي‌شود".(1)
در کتاب هاي ديگر نقل شده چون تعليم و دستور اين زيارت در روز عاشورا توسط حضرت صادق بوده،(2) اين زيارت امروزه به زيارت عاشورا شهرت يافته، خواندن آن در همه اوقات و هر روز داراي فوائد و بركات زيادي است. اين زيارت تجديد عهد همه روزه پيروان حسين بن علي‏ (عليهما‏ السلام) با مولاي خويش است كه همراه با تولّي و تبري است. خط فكري زائر را در برابر دوستان و دشمنان اسلام و اهل بيت‏ (عليهم‏ السلام) ترسيم مي‏ كند. اعلام همبستگي با موافقان راه حسين‏ (عليه‏ السلام) و اعلان جنگ و مبارزه با دشمنان حق است تا عشق در وي به جهاد بيروني بينجامد.(3)
براي اطلاع بيشتر مي‌توانيد به مقدمه زيارت عاشورا در کتاب مفاتيح الجنان مرحوم شيخ عباسي قمي مراجعه نماييد.

پي‌نوشت‌ها:
1.بحار الانوار، ج 98 ص، ‌290.
2. مفاتيح الجنان، ص 832.
3. جواد محدثي، فرهنگ عاشورا، ص 207.

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
برخي از دانشمندان، يکي از علايم ظهور حضرت مهدي‏ عليه السلام را وقوع معرکه جنگي در منطقه ‏اي به نام هرمجدّون و به تعبير روايات قرقيسيا مي‏دانند. اين قضيه حتّي در کتب اهل کتاب نيز به آن اشاره شده است. (1).
اهل کتاب از يهود و نصارا اين معرکه جنگي را بس عظيم و خطرناک مي‏دانند که در پايان تاريخ بشر اتفاق خواهد افتاد.
«هرمجدون» کلمه ‏اي است مشتق از «هَرْ» به معناي کوه، و «مجدّو» که اسم وادي يا کوه کوچکي در شمال فلسطين است. اهل کتاب را گمان بر اين است که مساحت معرکه اين جنگ از منطقه «مجدّو» در شمال فلسطين تا «ايدوم» در جنوب امتداد دارد که حدود دويست ميل است. (2).
آنان معتقدند که در اين جنگ لشکري با حدود 400 مليون نفر شرکت خواهند داشت. (3) لشکري که از عراق، ايران، ليبي، سودان و قفقاز در جنوب روسيه تشکيل شده است. (4).
دکتر عبدالکريم زبيدي مي‏گويد: «... اين حادثه همان حادثه بزرگي است که قبل از ظهور امام مهدي‏ عليه السلام تحقق خواهد يافت، و در روايات از آن به معرکه «قرقيسيا» ياد شده است. در آن واقعه ميليون‏ها لشکر از آمريکا، اروپا، روسيه، ترکيه، مصر و دولت‏هاي مغرب عربي، و لشکرياني از شهرهاي شام يعني سوريه، اردن، لبنان، فلسطين و اسرائيل شرکت خواهند داشت. همگي در منطقه ‏اي به نام قرقيسيا از بلاد شام با هم مواجهه خواهند داشت، و سفياني در اين هنگام خروج خواهد کرد...». (5).
کليني به سند خود از امام باقرعليه السلام نقل کرده که به ميسّر فرمود: اي ميسّر! چه مقدار بين شما و قرقيسيا فاصله است؟ عرض کرد: نزديک شاطئ الفرات است. حضرت فرمود: أما أنّه سيکون بها وقعة لم يکن مثلها منذ خلق اللَّه تبارک و تعالي السموات و الأرض و لا يکون مثلها ما دامت السموات والارض. مأدبة للطير تشبع منها سباع الأرض و طيور السمآء... ؛ (6) آگاه باش که در آن مکان واقعه‏ اي اتفاق خواهد افتاد که نظير آن از زمان خلقت آسمان‏ها و زمين از جانب خداوند اتفاق نيفتاده است و نخواهد افتاد. آن جا محلّ پذيرايي پرندگان خواهد بود. درندگان زمين و پرندگان آسمان از آن سير خواهند شد.
از مجموعه روايات در اين باب به خوبي استفاده مي‏شود که در اين جنگ فرمانده عملياتي اين جنگ از جانب دشمنان اسلام، شخصي به نام سفياني است. او کسي است که به کمک مراکز جاسوسي يهود و آمريکا در ميان مردم تفرقه انداخته ، مردم را بر ضدّ شيعيان اهل بيت تحريک خواهد کرد، نيز بعد از پناه بردن امام زمان‏ عليه السلام به کعبه با عده‏ اي از ياران خود درصدد مقابله با حضرت برآمده که خود او با لشکريانش درمنطقه ‏اي به نام بيدا به زمين فرو خواهند رفت.
در همين جنگ است که بنيه يهود از هم پاشيده شده و بسياري از آن ها نابود خواهند شد.
بخاري از رسول خدا نقل کرده : «قيامت برپا نمي‏شود تا آن که با يهود بجنگيد، در آن هنگام به حدّي از آنان کشته خواهد شد که حتّي سنگي که يک يهودي در آن پناه گرفته مي‏گويد: اي مسلمان! اين يهودي است که در کنار من پناه گرفته، او را به قتل برسان». (7).
براي آگاهي بيش تر به کتاب (موعود شناسي وپاسخ به شبهات ) از علي اصغر رضواني ، مراجعه نمائيد .
پینوشتها:
1. رؤياي يوحنّا، 16-13/16؛ سفر زکريا، 5-1/14؛ کتاب مقدس، ص 843.
2. شبکه معلومات، ص 4.
3. همان، ص 2.
4. مجله الفکر الجديد، شماره 15و16.
5. همان.
6. کافي، ج 8، ص 245، ح 451.
7. صحيح بخاري، ج 3، ص 232.

با سلام و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز
از رسول خدا روايت شده:
أَنَا لَهُمْ شَفِيعٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ لَوْ جَاءُوا بِذُنُوبِ أَهْلِ الدُّنْيَا الْمُكْرِمُ لِذُرِّيَّتِي وَ الْقَاضِي لَهُمْ حَوَائِجَهُمْ وَ السَّاعِي لَهُمْ عِنْدَ اضْطِرَارِهِمْ وَ الْمُحِبُّ لَهُمْ بِقَلْبِهِ وَ لِسَانِهِ‏
وَ قَالَ أَكْرِمُوا أَوْلَادِي وَ حَسِّنُوا آدَابِي‏ أَوْلَادِي الصَّالِحُونَ لِلَّهِ وَ الطَّالِحُونَ لِي‏؛
کساني که به ذريه من احترام کنند ، آنان را گرامي بدارند ، حوائج شان را برآورده سازند ، در گرفتاري ها براي رفع گرفتاري آنان بکوشند ، به قلب و زبان دوستدار آنان باشند. اگر آنان با گناه برابر با گناه اهل دنيا در محشر حاضر شوند، من شفيع شان خواهم بود
و فرمود: فرزندان مرا گرامي بداريد ، خوبان شان را براي خدا و بدان شان را به خاطر من .آداب مرا به نيکي حفظ کنيد.(1)
پي نوشت:
1. جامع الأخبار،140 تاج الدين شعيري، انتشارات رضي.

با سلام و تشکر به خاطر ارتباط تان با اين مرکز .
اساسا اين جمله نقل شده در معراج السعاده نراقي از کتاب احياء العلوم ابو حامد غزالي سني گرفته شده است. پيش از غزالي چنين حديثي در هيچ يک از منابع حديثي سني و شيعي نقل نشده است.
علامه الفتني سني متوفاي 986 نويسد: اين مطلبي را که غزالي نقل کرده هيچ اصل و ريشه‌اي ندارد. (1)
علامه زين ابوالفضل عبدالرحيم بن الحسين العرفي متوفاي 806 در کتاب «تخريج ما في الاحياء من الاخبار» مي‌نويسد: براي اين حديثي را که ابوحامد غزالي به پيامبر اکرم (ص) نسبت داده من هر چه در منابع حديثي گشتم، اصل و اساسي براي آن پيدا نکردم. (2)
علامه سيد مرتضي عسکري از علماي شيعه معاصر نيز مي‌گويد: من اين حديثي را که برخي از عرفا از ابوحامد غزالي نقل کرده‌اند بعد به توجيه عارفانه آن پرداخته اند ، خيلي تفحص کردم اما سند و ريشه‌اي براي آن نيافتم. چون اصل و اساس نداشته تا من آن را پيدا کنم. زيرا پيامبر اکرم (ص) چنين حرفي را نزده است. اين مطلب از جعليات و ساخته هاي شخص غزالي است. او اين حديث را جعل کرده ، بعد به دروغ و افتراء آن را به پيامبر نسبت داده است. اين اولين يا آخرين افتراء غزالي نيست بلکه او به خيال خودش با قصد تقرب به خدا و جهت تربيت و تهذيب نفس اهل سلوک از اين جعليات و افترائات زياد دارد.
علامه عسکري سپس مي‌نويسد: و نحن لا نشک ان الغزالي کتب ما کتب في الاحياء من کل کتب و افتراء و تدليس احتسابا للخير و بقصد التقرب الي الله في تربيته السالکين اليه (3)
يعني ما شک و ترديد نداريم که غزالي در کتاب احياء العلوم خود، از هر کتابي مطلبي ديده آن را نوشته است بدون آن که به راست و دروغ بودن آن کاري داشته باشد. بلکه در اين کتاب مطالب افتراء آميز و غير واقعي و بي‌اصل و ريشه آورده است. تا بتواند از طريق باطل و اين مطالب دروغين کساني را که قصد سير و سلوک الي الله را دارند، هدايت نمايد. او اين عمل را خير و پسنديده مي داند و عامل نزديکي و تقرب به سوي خدا مي‌پندارد .
در حالي که از نظر شيعه و ائمه طاهرين عليهم السلام عملي ارزشمند است که هم هدف فاعلي آن نزديکي به خدا باشد (حُسن فاعلي) و هم راه و عمل بر اساس دستور خدا و رسول باشد (حُسن فعلي) هيچ گاه از راه باطل و دروغ و افتراء نمي‌توان ديگران را به سوي حق و راستگويي و صداقت هدايت کرد.
پي‌نوشت‌ها:
1.الفتني السني، تذکره الموضوعات، ص 196.
2.علامه سيد مرتضي عسگري، احاديث ام المومنين عايشه، ج 2 ص 25.
3.همان، ص 26.