پاسخ:
شیخ طوسی با سه سند زیارت عاشورا را نقل می‏ نماید:
1- عقبة ابن خالد از امام باقر (علیه‏ السلام)؛
2- صفوان بن مهران از امام صادق‏ (علیه‏ السلام) از پدرانش از پیامبرو جبرئیل و سرانجام از خدا؛
3- علقمه بن محمد حضرمی از امام باقر(علیه‏ السلام).
بیشتر رجال ین سه سند مورد تأیید علمای علم رجال می‏ باشند و سند آن مورد قبول‏ مصباح المتهجد شیخ طوسی است. می‏ توان گفت این زیارت شریفه از دو یا سه نفر از معصومین نقل شده است.
جریان این زیارت بدین صورت است که علقمه بن محمد حضرمی به حضرت باقر(ع) گفت: مرا در این روز (روز عاشورا) دعایی تعلیم دهید تا در هر مکانی که هستم، چه دور و چه نزدیک بخوانم، حضرت فرمود: ابتدا دو رکعت نماز به جا آور، پس از آن الله اکبر بگو و زیارت عاشورا را بخوان. هر که چنین امام حسین را زیارت کند، مثل کسی است که همراه او شهید شده باشد و از جمله شهیدان کربلا خواهد بود، نیز برای تو نوشته شود ثواب زیارت تمامی پیامبران و ثواب زیارت هر کسی که امام حسین را زیارت کرد،‌ از روزی که شهید شده است.
برای اطلاع بیشتر می‌توانید به مقدمه زیارت عاشورا در کتاب مفاتیح الجنان مرحوم شیخ عباسی قمی مراجعه نمایید.
چون تعلیم و دستور این زیارت در روز عاشورا توسط حضرت صادق بوده،(1) این زیارت امروزه به زیارت عاشورا شهرت یافته، خواندن آن در همه اوقات و هر روز دارای فوائد و برکات زیادی است. این زیارت تجدید عهد همه روزه پیروان حسین بن علی‏ (علیهما‏ السلام) با مولای خویش است که همراه با تولّی و تبری است. خط فکری زائر را در برابر دوستان و دشمنان اسلام و اهل بیت‏ (علیهم‏ السلام) ترسیم می‏ کند. اعلام همبستگی با موافقان راه حسین‏ (علیه‏ السلام) و اعلان جنگ و مبارزه با دشمنان حق است تا عشق در وی به جهاد بیرونی بینجامد.(2)
دو فقره آخر این زیارت باید صد بار تکرار شود تا زیارت کننده به ثواب کامل برسد و (چون خواندن این زیارت و تکرار این فقرات واجب نیست) برای اختصار و جلوگیری از خستگی و...، خواندن یک بار و گفتن " مأةَ مرة " یا " و تِسعٌ و تسعین مرة" بعد از آن، نیز جایز است و امید است ثواب کامل را حایز گردد.

پی‌نوشت‌ها:
1. مفاتیح الجنان، ص 832.
2. جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، ص 207.

1- اگر منی از جای خود حرکت کند، ولی خارج نشود، غسل جنابت واجب نمی شود، ولی مرتکب کار حرام شده است .(1)
پی نوشت:
1. امام خمینی، توضیح المسائل ، مسئله‌ 352.

پرسشگر گرامی با سلام سپاس از ارتباط تان با این مرکز
اگر آب داخل ماشین لباسشویی، روی همه لباس ها را بگیرد، لباس ها پاک می شوند . در غیر این صورت (لباس ها زیاد باشد و آب روی آن را نگیرد) پاک نمی شوند.(1) البته بعد از شستشو باید عین نجاست برطرف شده باشد.
پی نوشت:
1. سؤال تلفنی از دفتر آیت الله صافی (7479-0251).

پرسشگر گرامی با سلام سپاس از ارتباط تان با این مرکز
حضرت زینب در کوفه و در جمع مردم عزادار و قبل از ورود به کاخ شام خطبه خوانده است که ترجمه سخنان ایشان به شرح زیر است:
ستايش سزاوار خداست و درود حق تعالى بر پدرم رسول خدا. اما بعد :
اى اهل كوفه ،اى حيله گران ،اى مكاران،
اى پيمان شكنان! آيا گريه مى‏ كنيد؟ گريه هاتان نيارامد و ناله‏ هاتان فرو ننشيند! همانا مثل شما مثل آن زنى است كه تافته‏ هاى خود را وا مى‏ تابد. شما پيمان خويش را وسيله دغل بازى ساختيد. آيا چيزى جز لاف، خودبينى، گزاف، دروغ، تملق گويى كنيزان، و گوشه‏ چشم نگرى متكبرانه دشمنان، در شما هست؟
مَثَل شما مانند سبزه مزبله (کثافتگاه) است يا نقره و زيورى كه برگور نهند! هان! چه بد براى خود پيش آورديد! خدا بر شما خشم كرد و درعذاب ابد گرفتار شديد. بر كشته هاى ما گريه مى‏ كنيد و زارى مى‏ نماييد؟! آرى به خدا! بايد گريه كنيد كه همان گريه سزاوار شماست.
بسيار بگرييد و كم بخنديد كه چنان آلوده و گرفتار ننگى عظيم هستيد كه هرگز نتوانيد آن را از خود دور كنيد و بشوييد! چگونه خون فرزند خاتم نبوت و معدن رسالت را از خود بزداييد كه آقاى جوانان بهشت و پايگاه و پناهگاه جمع شما بود؟ دردِ شما را درمان مى‏ كرد و حافظ شما از پيشامدهاى بد و مرجع شما در اختلافات بود. چه بد بارى براى قيامت خود به دوش گرفتيد. نابودى بر شما باد. تلاشتان بى نتيجه ماند و دست هاتان از كار افتاد و سرمايه را در معامله از دست داديد. قرين خشم خدا شديد و مُهرخوارى و پستى بر جبين شما زده شد. واى بر شما اى اهل كوفه! مى دانيد كدام جگرى از رسول خد را شكافتيد؟ كدام پرده نشينانى را از پرده بيرون كشيديد!؟ چه پرده حرمتى از او دريديد؟! چه خونى از او را ريختيد؟! جنايتى كرديد كه چه بسا آسمان‏ها از (عظمت اين مصيبت) فرو ريزد و زمين از هم بپاشد و كوه‏ ها باخاك يكسان شود.
رنج و تيرگى و سرگردانى و بى‏ خودى و زشتى‏ هاى به ظرفيت زمين و آسمان به جا آورديد. آيا از اينكه آسمان خون ببارد تعجب مى‏ كنيد؟ هر آينه عذاب و شكنجه آخرت، خواركننده تر و شكننده تر است و شما را ياورى نخواهد بود. مهلت الهى شما را خيره‏ سر نكند، زيرا كه سرعت و سبقت شما، او را به عجله وا نمى‏ دارد و ترس از دست رفتن فرصت ندارد و بى شك در كمين ستمگران است.(1)
ایشان در وردو به کاخ مکالمه کوتاه و کوبنده ای با عبید الله داشته که به شرح زیر است:
پس از ورود اهل بيت به مجلس ابن زياد، حضرت زينب عليها السلام با جامه ه‏اى كهنه و به‏ طور ناشناس، با وقار و عظمت، بدون اعتنا به حاكم و اطرافيان در گوشه‏ اى از مجلس نشست. ابن زياد پرسيد: «كيستى؟» ولى جوابى نشنيد. ابن زياد سه بار سؤال خود را تكرار كرد، اما حضرت زينب عليها السلام به منظور تحقير او جواب نداد. سرانجام يكى از اطرافيان گفت:"او زينب، دختر على ابن ابى طالب است."
ابن زياد كه از بى اعتنايى اين بانو خشمگين شده بود، گفت: «سپاس خدا را كه شما را رسوا نمود و اخبارتان را دروغ گردانيد.»
حضرت زينب جواب داد: «سپاس خدا را كه ما را به واسطه پيامبرش گرامى داشت. از آلودگى و پليدى، پاك ساخت. همانا گناهكار رسوا مى گردد و بدكار دروغ مى گويد، و او ما نيستيم.»
ابن زياد گفت: «كار خدا را با خاندان خويش چگونه ديدى؟»
حضرت زينب فرمود: «جز نيكويى و خوبى نديدم. خداوند بر آن ها شهادت را مقدّر فرموده بود؛ پس آنان با شجاعت به قتلگاه خويش شتافتند. خداوند به زودى آن ها و تو را جمع خواهد كرد تا در پيشگاه او محاكمه شويد. پس خواهى ديد در آن روز، رستگارى از آن كيست؟ اى پسر مرجانه مادرت به عزايت بنشيند!»
ابن زياد خشمگين شد و گويا قصد كشتن آن بانو را داشت كه با وساطت عمرو بن حُرَيث از قصد خود برگشت و گفت:
خداوند دل مرا با كشته شدن برادر سركش و ديگر شورشيان و هواخواهان خاندانت آرامش بخشيد.
حضرت زينب فرمود: «به خدا قسم كه بزرگ مرا كشتى . فرع و شاخه مرا قطع كردى. اصل و ريشه ام را از بُن كندى. اگر شفاى دل تو در اين ها بود، پس شفا يافته‏ اى.»
ابن زياد گفت: «او نيز چون پدرش قافيه پرداز است و مثل او به سجع سخن مى‏ گويد.»
حضرت پاسخ داد: «زن را با قافيه پردازى چه كار؟»(2)

پی نوشت ها:
1. امالی مفید، ص322.
2. نفس المهموم، ترجمه کمره ای،ص184.

نزدیکی هنگامی که پریود هستید حرام است ، ولی اگر نمی دانسته اید که پریود شده اید و آمیزش کردید و بعد فهمیدید که پریود بوده اید، گناهی مرتکب نشده اید. (1)
پی نوشت:
1 . آیت الله بهجت ،توضیح المسایل، م 426 .

پاسخ:
مسلم گچکار نقل می کند كه:
مردم كوفه را ديدم كه بر اطفال اهل بيت رقّت و ترحّم مى كردند و نان و خرما و گردو براى ايشان مى آوردند. آن اطفال گرسنه هم مى گرفتند، امّ كلثوم آن نان پاره ها و گردو و خرما را از دست و دهان كودكان مى ربود و مى افكند، پس بانگ بر اهل كوفه زد و فرمود: «يا اَهْلَ الْكُوفَة ! اِنَّ الصَّدَقَةَ عَلَيْنا حَرامٌ؛ دست از بذل اين اشياء بازگيريد كه صدقه بر ما اهل بيت روا نيست! ».
زنان كوفيان از مشاهده اين احوال زار زار مى گريستند، امّ كلثوم سر از محمل بيرون كرد، فرمود: اى اهل كوفه! مردان شما ما را مى كشند و زنان شما بر ما مى گريند، خدا در روز قيامت ما بين ما و شما حكم فرمايد.
هنوز اين سخن در دهان داشت كه صداى ضجّه و غوغا برخاست و سرهاى شهدايي را كه بر نيزه كرده بودند، آوردند، و از پيش روى سرها سر حسين عليه السّلام را حمل مى دادند و آن سرى بود تابنده و درخشنده ، شبيه ترين مردم به رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلّم و سياهي محاسن شريفش مانند شَبَه مشكى بود و بن موها سفيد بود؛ و طلعتش چون ماه مى درخشيد و باد، محاسن شريفش را از راست و چپ جنبش مى داد، زينب را چون نگاه به سر مبارك افتاد، جبين خود را بر چوب مقدّم محمل زد! چنانچه خون از زير مقنعه اش فرو ريخت و از روى سوز دل با سر خطاب كرد و اشعارى فرمود كه: صدر آن اين بيت است:
شعر :
«يا هِلالاً لَمَّا اسْتَتَمَّ كَمالاً -غالَهُ خَسْفُهُ فَاَبْدى غُروب »
( شیخ عباس قمی ) گويد كه:
ذكر محامل و هودج در غير خبر مسلم جصّاص نيست، و اين خبر را گرچه علاّمه مجلسى نقل فرموده، لكن مآخذ نقل آن: منتخب طُريحى و كتاب نورالعين است كه حال هر دو كتاب بر اهل فن حديث مخفى نيست، و نسبت شكستن سر به جناب زينب عليهاالسّلام و اشعار معروفه نيز بعيد است از آن مخدره كه عقيله هاشميين و عالمه غير مُعَلّمه و رضيعه ثدى نبوّت و صاحب مقام رضا و تسليم است .
و آنچه از مقاتل معتبره معلوم مى شود حمل ايشان بر شتران بوده كه جهاز ايشان پَلاس و رو پوش نداشته؛ بلكه در ورود ايشان به كوفه موافق روايت حذام (يا حذلم) ابن ستير به حالتى بوده كه محصور ميان لشكريان بوده اند؛ چون خوف فتنه و شورش مردم كوفه بوده؛ چه: در كوفه شيعه بسيار بوده و زن هايى كه خارج شهر آمده بودند، گريبان چاك زده و موها پريشان كرده بودند و گريه و زارى مى نمودند. بنا براین چنین مطلبی در کتاب های معتبر نیامده و با مقام و منزلت حضرت زینب (س) تناسب ندارد.

اگر با استمنا کردن هیچ احتمال بطلان نمی دادید و کاملا غافل از باطل شدن روزه بودید، فقط روزه شما باطل شده و کفاره واجب نیست. اما اگر در هنگام استمنا احتمال می دادید-هرچند ضعیف-که ممکن است استمنا روزه را باطل کند و راه برای تحقیق و سؤال کردن مسأله را هم داشتید، روزه شما باطل شده است . باید مسأله را سؤال می کردید. کفاره نیز بر شما واجب شده است، اما کفاره جمع واجب نیست، فقط یک کفاره لازم است. یعنی یا باید شصت روز روزه بگیرید یا شصت مسکین را طعام بدهید .
برای هر فقیر یک مد طعام (750 گرم گندم یا آرد ) بدهید یا می توانید پول شصت مد طعام را(مجموعا بیست و چهار هزار تومان ) به دفتر مرجع تقلیدخود(آیت الله خامنه ای) بدهید تا از طرف شما به شصت فقیر طعام بدهند .(1)
برای جبران این گناه باید توبه کنید . دیگر به فکر انجام این عمل حرام نباشید.
پی نوشت:
1.آیت الله خامنه ای ،استفتائات، سوال 784 و سؤال تلفنی (7743232-0251) از دفتر آیت الله خامنه ای.