پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
خودكشي از گناهان كبيره است و تنها گناهي است كه هيچ گاه فرصت توبه و جبران ندارد.
از ديدگاه اسلام مالك همه چيز از جمله انسان ، خداوند است . اوست كه حق تصرف در جهان و انسان را دارد. آن جا كه او رخصت دهد، مجاز و جايى كه او اذن ندهد، غيرمجاز است.
از جمله موارد، كشتن انسان است. در اين موضوع هيچ تفاوتى بين خودکشي و ديگر كشى نيست، چرا كه اين كار سلب حق حيات از خود و يا ديگرى است. خدا انسان را از اين امر برحذر داشته، مى‏فرمايد:
«من قتل نفساً بغير نفس او فساد فى الارض و فكانما قتل الناس جميعا؛ (1) آن كس كه انسانى را بدون اين كه قاتل باشد و يا در زمين فساد كند بكشد، گويا همه مردم را كشته است». مرگ و حيات يك نفر، اگر چه مساوى با مرگ و حيات اجتماع نيست، اما شباهتى به آن دارد، ازاين‏رو در جايى كه اذن خداوند نيست، انجام دادن آن حرام و گناه است.
در نگرش الهى، از آن جا كه خداوند خالق انسان است و تمام هستى او از خدا است، هيچ كسى نه حق كشتن ديگرى را دارد و نه حق كشتن خود را. اين بدان جهت است كه از ديدگاه اسلام و همه مكاتب الهى، حيات موهبتى الهى و حقى خدادادى است. ازاين‏رو هرگاه اين حق وسيله‏اى براى قتل نفوس ديگر يا باعث فساد در جامعه و بر هم زدن نظم شايسته حاكم بر جامعه شود و افرادى در صدد محاربه با نظام الهى برآيند، اين حق به نفع ديگران سلب مى‏شود. (2)
بنابراين در نگرش الهى «حق حيات» عطاى الهى است كه مسئولانه به انسان عطا شده است. پس بايد اولاً در حفظ آن مراقب بود؛ چه اين كه «حيات» فقط «حق» افراد نيست بلكه حفظ آن، «تكليف» آنان نيز مى‏باشد.
ثانيا: چون مالك اصلى اين حق خداوند متعال است و در مواردى كه اين عطاى الهى، باعث سوء استفاده افرادى واقع شود، از آنان سلب مى‏شود (مانند حكم قصاص، رجم يا اعدام كه خشونت‏هاى قانونى مى‏باشند). هم او كه «حيات» را داده است مى‏گويد: در اين موارد «بايد سلب نمود».
با توجه به تحليل مذكور به يك آيه درباره حرمت شديد «خودكشى» اشاره مى‏شود. خداوند مى‏فرمايد: «ولا تقتلوا انفسكم ان الله كان بكم رحيما و من يفعل ذلك عدوانا و ظلما فسوف نمليه نارا و كان ذلك على الله يسيرا؛
خود را مكشيد زيرا خداوند به شما مهربان است. هر كس چنين كارى را از روى عداوت و ستم انجام بدهد، به زودى او را در آتش مى‏اندازيم».(3)
البته ممكن است در برخي صورت ها فرض كرد كه چون خدا مالك جان انسان است، در شرايط خاصي با توجه به امري مهم تر از جان انسان، به انسان دستور دهد تا انسان خود را بكشد، مثلاً فرض شود كه حفظ دين و اسلام به آن بستگي داشته باشد. چنين چيزي تاكنون اثبات و واقع نشده و تنها يك فرض است.
پي‌نوشت‌ها:
1. مائده (5) آيه 32.
2. همان، آيه 32 و 33 و بقره (2) آيه 178 و 179 و217.
3. نساء (4) آيه 29 و 30.

پرسش: احکام خمس شرح : 1.من داروساز مي باشم و به تازگي در يک اداره دولتي مشغول به کار شده ام و باتوجه به اينکه من متاهل مي باشم و مخارج زندگي را همسرم ميپردازد آيا در سر سال خمسي من بايد خمس در امدم را بدهم در حالي که من براي تاسيس داروخانه در آينده نياز به سرمايه دارم آيا مي توانم درامدم را پس انداز کنم?.

پاسخ:
پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
طبق فتواي مقام معظم رهبري اگر پول حقوقتان را جمع کنيد و سال خمسي بر آن بگذرد بايستي خمسش را بدهيد مگر اينکه از نماينده مرجعتان مهلت بگيريد و خمستان را دستگردان بکنيد تا بعدا پرداخت کنيد مي توانيد با شماره 02517742227 تماس بگيريد .

پرسش: اگر از پولي که خمس آن داده نشده است استفاده کرديم براي جبران چه بايد بکنيم؟

پاسخ:
اگر طبق پاسخ سوال قبل عمل کنيد مشکلي نخواهيد داشت ولي اگر اجازه و مهلت نگيريد تصرفات شما در مال خمس نداده شبهه تصرف در اموال سادات فقير و سهم امام (ع) غاصبانه و بدون اجازه خواهد بود

با عرض سلام و تشکر از ارتباطتان با اين مرکز
دوست داشتن نامحرم چنانچه منجر به کار حرام مانند نگاه يا سخن و فکر غير شرعي و ديگر محرّمات نشود، ‌اشکالي ندارد.
دوست داشتن يک امر قلبي است وگاهي خارج از اختيار انسان است، صرف دوست داشتن کسي از نظر شرع حرام نيست و گناه حساب نمي شود، مگر آن که دوست داشتن کسي انسان را به حرام بکشاند، مثل نگاه کردن به دوست نامحرم از روي لذت و شهوت و يا صحبت کردن از روي لذت و برقراري ارتباط هاي غير متعارف و اظهار دوستي و امثال اين گونه مواردي که انسان را به سوي گناه مي کشاند.
اگر انسان زمينه ازدواج دارد و با قصد ازدواج کسي را دوست داشته باشد، بايد براي فراهم ساختن زمينه ازدواج اقدام کند و از راه هاي متعارف اقدام به خواستگاري نمايد.
اما اگر زمينه ازدواج ندارد و قصد ازدواج با کسي را که دوستش دارد ، نداشته باشد. بايد از عشق و محبتي که سرانجام مطلوبي ندارد و چه بسا انسان را از خدا غافل کرده و گرفتاري ذهني و فکري و روحي ايجاد مي‌کند، پرهيز نمود.
ادامه دوست داشتن و دلبستگي به نامحرم کم کم به وابستگي افراطي منجر خواهد شد . وابستگي افراطي چيزي جز فرسودگي رواني و تخريب روزافزون استقلال روحي- رواني در پي نخواهد داشت. در نهايت افسردگي روحي و از بين رفتن عزت نفس و تخريب شخصيت انساني. تحريک غريزه جنسي، تخيل گرايي افراطي، گرفتار شدن به دام شيطان و ارتکاب گناهان به صورت تدريجي و از بين رفتن زشتي گناه ، اضطراب، تشويش و... معلول ادامه دوستي با نامحرم است. اين نوع دوستي ها و دوست داشتن از روي احساسات مقطعي و زود گذر مي باشد.
براي مبارزه با دوستي و دوست داشتن نامحرم به پيامد هاي منفي آن فکر کند و اراده و عزت نفس را در خود تقويت کند.
دوست گرامي ! براي اينکه به پاسخ مناسب خودتان دست پيدا کنيد به توضيحات زير دقت فرماييد:
بهتر بود پيش از اينکه وارد سرمايه گذاري رواني و عاطفي يک طرفه نسبت به ايشان بشويد، با خود کنترلي و خويشتن داري با خودتان به پرسش هاي زير جواب مي داديد:
1- چرا من او را دوست دارم ؟ چه کمالات و ويژگي هايي در او وجود دارد که نظرم را به خود جلب کرده است ؟
2- اگر منشأ علاقه شما اين است که دوست داري با او ازدواج کني، تحقيق کن که ايشان مجردند يا متأهل ؟ اگر مجرد باشد، اين سؤال مطرح مي شود که :
ا- آيا احساس ايشان مانند احساس شما است؟ آيا او نيز علاقه دارد با شما ازدواج کند يا ايشان ازشما انتظار ايفاي نقش خواهر بودن را دارد؟
ب- ازدواجي موفق است که در آن مسئله مهم تناسب ، شأنيت و هم کفو بودن رعايت شود . آيا فکر مي کنيد در صورت محقق شدن ازدواج ، ازدواج موفقي خواهيد داشت و او همسر مناسبي براي شما خواهد بود يا او در مقام استاد مي ماند و شما شاگرد ، او مولا و شما کلفت ، او بالا و شما پايين ؟
3- اگر متأهل باشد : آيا مي توانيد در کنار همسر ديگرش زندگي خوش و موفقي داشته باشي ؟
3- آيا فرهنگ خانوادگي ايشان با خانواده شما مطابقت مي کند؟
4- آيا خانواده شما به اين ازدواج راضي هستند ؟
5- اصلا از تاريخچه زندگي گذشته ايشان، نظر مسئولان بالاتر ايشان نسبت به رفتارهاي ايشان، دوستان انتخاب شده توسط ايشان ، وضعيت روابط اعضاي خانواده ايشان و... هيچ اطلاعي داريد ؟
بدون اينکه براي سوالات پاسخ مناسبي پيدا کنيد ،شروع به سرمايه گذاري يک طرفه کرده ايد . يک نوع وابستگي پشيمان کننده اي را براي خودتان ايجاد کرده ايد. در اين وابستگي خيلي از تفاوت هاي فردي و فرهنگي و احساسي را ناديده گرفتي. آن را توجيه و بي اهميت تلقي مي کنيد، در حالي که بعد از گذشت مدتي از زندگي مشترک و کاهش احساسات و فعال شدن عقل و منطق ، تمام آنچه را که در گذشته توجيه مي کرديد ،به صورت پررنگ تري به زندگي شما لطمه وارد مي کند .
به دليل وابستگي بلکه دلبستگي اي که نسبت به ايشان داريد ، ممکن است صحبت هاي منطقي و کار شناسانه ما را ناديده بگيريد .باز حرف خودتان را تکرار کنيد .
سعي کنيد کمبودهاي عاطفي که باعث ارتباط و احساس شده، شناسايي کنيد و از راه مناسب خودش جبران کنيد .
وابستگي رواني به چيزي يا کسي باعث کاهش عملکرد در فرد مي‌گردد . به نوعي فرد را از زندگي روزانه ‌و عادي خود خارج مي‌سازد .فرد وابسته رواني مثل فرد معتاد، دلش به موضوع وابستگي (مثل مواد مخدر يا محبت معشوق) خوش است ، در حالي که اين وابستگي عقلاً و منطقاً امري به شدت نکوهيده‌اي است.
آن چه که در زندگي هر فرد مؤمن در درجه اول اولويت قرار مي‌گيرد، استقلال رواني ـ عاطفي است . وابستگي به هر کسي چيزي جز فرسودگي رواني، اشتغالات ذهني بي‌مورد، کاهش عملکرد، افول معنوي، افت تحصيلي و شغلي، فرصت‌سوزي‌هاي مکرر و... ندارد.
دختران يا پسراني که به عشق افراطي مي گرايند ( و به کاهش شديد عملکرد دچار مي شوند)به نوعي از چند اختلال عمده روان‌شناسي يعني اضطراب، وسواس و افسردگي بي‌بهره نيستند، به عنوان مثال با نگاهي به درون خود متوجه خواهيد شد که از اضطراب نسبتاً بالايي رنج مي‌بريد . در مکانيزم عشق، اضطراب بالا نقش به‌سزايي دارد و در درمان آن نيز کاهش اضطراب نقش کليدي دارد.
از سوي ديگر عشق به نوعي به نابودي عزت نفس فرد بازگشت مي‌کند. کسي که عزيز است ،هيچ‌گاه خود را در مقابل فردي از همجنس خود حقير و کوچک نمي‌کند. اين استاد مثل ميليون‌ها مرد ديگر داراي نقاط ضعف و قوت عمده‌اي است . به هيچ وجه صلاحيت بت ، قبله يا خدا شدن براي شما ندارد. خضوع و خشوع فقط در مقابل عزيز مطلق يعني خداوند زيبنده است . هر نوع کوچک کردن بنده نزد بنده ديگر مطرود است. فردي که ارزشمندي‌اش دروني است، نه بيروني، هيچ گاه به مقوله عشق گرفتار نمي‌آيد. اگر من از درون خود را ارزشمند بدانم ،چه نيازي دارم فرد بيروني به ارزش‌گذاري من اقدام نمايد؟ تحقير و تضعيف عاشق در برابر معشوق از نظر اسلام و روان‌شناسي محکوم است . با مقوله مهم عزت نفس و اعتماد به نفس منافات دارد.

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
انسان مي تواند در ماه رمضان به سفر برود و روزه اش را بخورد، گرچه عمدا اين کار را بکند، اشکال ندارد، ولي اگر سفر براي فرار از روزه باشد ،کراهت دارد. (1)
پي نوشت:
1 . آيت الله مکارم ،توضيح المسايل ، م 1441.

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
چون در سوره مبارکه يس آيه سجده وجود ندارد ، خانم ها در ايام عادت ماهانه مي توانند سوره يس را بخوانند و چله خود را تاخير نيندازند.

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
علت اصلي وجود برخي روايات است ک فقها از آن استفاده کرده اند که مرد نبايد ريشش را از ته بتراشد.

لطفا هرگاه سوال شرعي مي پرسيد ،نام مرجع تقليد خود را ذکر کنيد تا بر اساس نظر مرجع شما پاسخ بدهيم .

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
همراه بردن قرآن به توالت اگر موجب بي احترامي به آن بشود ،حرام است، ولي اگر مثلا در جيب انسان باشد يا در جايي پوشيده باشد، اشکالي ندارد.

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
اگر دعا نويس از کتاب هاي معتبر دعا مي نويسد، مراجعه به وي و دعا گرفتن اشکال ندارد.(1)
پي نوشت :
1. امام خميني، استفتائات، ج2 ،س77 از کسب هاي حرام.

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
اولا روايتي که از رسول خدا (ص) درباره چهار زن بهشتي نقل شده در زماني بوده که شايد حضرت زينب به دنيا نيامده و يا در سن کودکي بوده است.
ثانيا: آن روايت در صد حصر نيست که بخواهد زنان برجسته و کامل بهشتي را منحصر به همان چهار زن کرده باشد بلکه به عنوان نمونه ذکر شده است از اين رو به اصطلاح اثبات شي نفي ما عدا نمي‌کند يعني اگر گفته شده زنان بهشتي آن چهارتاست بدين معنا نيست که ديگران چنين نيست.
بنابراين در شخصيت و عظمت وجودي حضرت زينب همين بس که امام سجاد از او به عالمه غير معلمه و فهيمه غير مفهمه ياد نموده است. (1) و بر اساس اين بيان امام معلوم مي‌شود که غير از حضرت زهرا و شايد هم جناب مريم جناب زينب بر همه زنان عالم برتري دارد.
پي‌نوشت:
1. لهوف، ص 217.

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
اگر نذر صحيح شرعي کرده ايد که شکلات ها را در آن مجلس خيرات کنيد ، بايد طبق نذرتان عمل کنيد . حال که خودتان نمي خواهيد برويد، مي توانيد به خانمي که به آن جا مي رود بدهيد و يا براي صاحبخانه بفرستيد که در آن مجلس خيرات کند . اگر نذر صحيح شرعي نکرده ايد بلکه همين طور نيت کرده ايد که در آن مجلس پخش کنيد، لزومي ندارد در آن جا بدهيد ،بلکه مي توانيد در مسجد محل تان يا در زيارتگاهي بين مومنان در راه امام زمان (ع) پخش و خيرات کنيد.(1)
پي نوشت:
1 . آيت الله مکارم ، توضيح المسايل م 2274 .