استمنا حرام است . راه شرعی خارج کردن آب جمع شده ، استمنا نیست.(1)
در صورتی که به سبب استمنا ( منی ) از انسان خارج شود ،باید غسل کند .اگر در حال روزه استمنا کند، روزه اش باطل می شود.
استمنا و خود ارضایی، حرام و گناه کبيره است. خودارضایی عوارض نامطلوبی در دنیا و آخرت دارد. ضررهای زیاد بر جسم و روح انسان وارد می کند. کسی که مرتکب خودارضایی شده، واجب است توبه کند. از خدا طلب عفو و بخشش نماید. اگر واقعا توبه کند و تصمیم بر ترک گیرد، خداوند او را می بخشد.
پی نوشت :
1. سایت آیت الله سیستانی، (sistani.org)، استفتائات، واژه استمنا.

با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما در این ماه عزیز؛ و تشکر به خاطر ارتباطتان با مرکز؛
نزدیکی در شب های قدر و شب های عزا، به خودی خود اشکال ندارد. اما در صورتی که انسان مجبور نباشد، بهتر است به جای این کار عبادت و اعمال شب قدر و را انجام دهد و مشغول عزاداری شود.
نزدیکی در هیچ یک از شب های سال اشکال ندارد، ولی کسی که در شب ماه رمضان نزدیکی کند،باید تا قبل از اذان صبح غسل کند.(1)
پی نوشت :
1. سوال تلفنی از دفتر امام خمینی (7743232-0251).

چنانچه در اثر استمنا مایعی در اوج لذت جنسی از شما خارج نشده باشد، اصلا جنب نشده اید، هر چند کار حرام انجام داده اید. غسل جنابت بر شما واجب نبوده است تا به جهت آن غسل جنابت نمایید. اما اگر در اثر استمنا مایعی در اوج لذت جنسی از شما خارج شد، جنب بوده اید.
حال در این فرض که جنب بوده اید، چنانچه بعد از مدتی غسل حیض انجام داده اید، همان غسل برای جنابت و حیض کفایت می کند . نمازهایی را که بعد از آن تا استمنا و خروج منی بعدی انجام داده اید، صحیح می باشد، همین طور استمنای دوم و سوم و... را محاسبه نمایید.
مجموع نمازهایی را که بعد از استمنا و قبل از غسل حیض انجام داده اید، باید قضای آن را به جا آورید. حالا به هر مقداری اطمینان دارید که از شما قضا شده ،قضای همان تعداد از نمازها را به جا آورید. اگر هیچ غسلی را بعد از اولین استمنا تا کنون به جا نیاورده اید، باید قضای مجموع نمازهای این مدت را به جا آورید.(1)

پی نوشت:
1. آیت الله مکارم شیرازی، مناسک جامع حج، ص186-187، سوال 643.

در فرض سؤال که دخول از راه جلو یا عقب صورت نگرفته ، هرچند این نوع ارتباط حرام است اما شرعا به این نوع رفتار زنا گفته نمی شود.
- زنا آن است که مرد و زن نامحرمی بی آن که عقد دائم یا موقت بخوانند یا مرد و زنی که از محارم هستند، با هم از راه جلو یا پشت نزدیکی نمایند و دخول صورت بگیرد، یعنی آلت مرد در آلت زن داخل گردد. دخول هم به مقدار ختنه گاه یا بیش تر صورت بگیرد.
بنابراین تماس بدنی و رابطه که در سؤال مطرح شده است، با نامحرم هر چند شرعا حرام و تکرار این کار از گناهان بزرگ می باشد، لیکن زنای شرعی گفته نمی شود و حکم زنا را ندارد.(1)
پی نوشت:
1.أنوار الفقاهة ،کتاب الحدود و التعزیرات (مکارم) ص 23.

در فرض سؤال زن مذکور شرعا شوهردار حساب می شود. نزدیکی با زن شوهردار علاوه بر آن که حرام است، اگر دخول به مقدار ختنه گاه یا بیش تر صورت بگیرد، آن زن برای همیشه بر آن مرد حرام می شود . بعد از طلاق و تمام شدن عده، زن نمی تواند با مردی که با او زنا کرده است، ازدواج نماید.(1)
پی نوشت:
1.امام خمینی، تحریر الوسیله، ج2، ص 267، کتاب النکاح، القول فی المصاهره و ما یلحق بها؛ مسأله 22 . در مسائلی که رهبری فتوی نداشته باشد و علم به اختلاف فتوای رهبری با امام نباشد، فتوای امام خمینی برای مقلدان رهبری حجت است ( پاسخ سوال های مورد ابتلا از رهبری، سؤال1).

پاسخ:
روح انسان به لحاظ سیر تکامل و حرکت جوهری می‌تواند از مرتبه آغازین تجرد به عالی‌ترین درجه تجرد راه یابد. درجه تجرد هر روحی، به اندازه سیر و حرکت جوهری‌اش در تحصیل مراتب کمال و تجرد بستگی دارد. هر مقدار روح کامل‌تر شود، درجه متعالی‌‌تری پیدا می‌کند و کمالات و ملکات نورانی کامل‌تری نصیب او می‌شود. یکی از کمالات، ملکه عصمت است، هر گاه ملکه نورانی عصمت به حد نصاب لازم برسد و روح انسان به لحاظ عقل نظری و عقل عملی کامل شود، از هر گونه گرایش ناپسند دوری می‌کند و پیوسته جهت تحصیل ارزشی‌های انسانی و الهی می‌کوشد.
پس از دستیابی روح به ملکه عصمت، به اندازه صفا و نورانیت و درجه وجودی روح، ملکه عصمت او نیز متفاوت خواهد بود. پس ملکه عصمت، دارای درجات است و انسان‌های معصوم با این که همگی از مرتبه لازم عصمت بهره‌مندند، مراتب و درجات عصمت‌شان متفاوت است. (1)
بنابراین، تمام انبیا (ع) دارای عصمت‌اند؛ ولی همه آن ها به لحاظ عصمت در یک مرتبه نیستند. انبیای اوالعزم که در نبوت و رسالت درجه کامل‌تری دارند، در عصمت هم از سایر انبیا برترند.
خاتم انبیا که در همه کمالات وجودی از همه پیامبران برتر است، در عصمت نیز از همه کمال‌تر و دارای عصمت مطلقه است. ائمه به دلیل آن که طینت‌شان برگرفته از طینت خاتم انبیا و پرتوی از نور وجود او است، مثل پیامبر دارای عصمت مطلقه هستند. به همین جهت، پیامبر اسلام، نه تنها از گناه معصوم است، بلکه از آنچه اصطلاحاً ترک اولى نام دارد نیز معصوم است؛ در حالی که انبیای دیگر از ترک اولى معصوم نیستند. (2)
حکیم و عارف بزرگ معاصر، امام خمینی(ره) در این باره سخنی عمیقی دارد و گفته است: انسان در بدو فطرت، دارای نورانیت و سلامت فطری الهی است. اگر از اول تا آخر ابلیس در آن تصرفی نتوانست بکند، انسان الهی لاهوتی است و سر تا پایش نور و طهارت و سعادت است، قلبش نور حق است و جز حق در آن ها تصرف نکند و قوای باطنه و طاهره‌اش نورانی و طاهر است و دارای مقام عصمت کبرایی بالاصاله و دیگر معصومین به تبعیت از آن ذات مقدس دارای آن مقام‌اند و چون اوصیای او از طینت او منفصل و با فطرت او متصل اند، صاحب عصمت مطلقه به تبعیت او هستند و اما بعض معصومین از انبیا، صاحب عصمت مطلقه نیستند. (3)

پی‌نوشت‌‌ها:
1. صادقی، محمد امین، پیامبر اعظم در نگاه عرفانی امام خمینی، ص 48، نشر مؤسسه آثار امام خمینی، 1386ش.
2. همان، ص 50.
3. همان، ص 49.