پاسخ:
با توجه به این که شما بارها عقائدتان را مطرح کرده اید، دیگر اگر سکوت کنید و با همکارانتان دوباره بحث نکنید نمی توان گفت منافق هستید، چرا که عقائدتان برای همه همکارانتان واضح است.
اما درباره اصرار و پافشاری بر بحث کردن باید بگوییم که: وقتی بارها تذکر داده اید و بحث کرده اید و بی فائده بوده است دیگر لازم نیست در این مورد با آنها صحبت ویا بحث کنید، چرا که ممکن است این بحث ها، باعث لجبازی و موضع گیری آنها بشود و اثر عکس داشته باشد.
سعی کنید تا جایی که کار به توهین و بی احترامی نکشیده، موضع گیری نکنید و با دوری و دوستی (یعنی صحبت فقط برای مسائل کاری و دوری از صمیمیت و یا حرف های غیر کاری) زمینه صحبت در مورد حرف های این چنینی را، از بین ببرید.

پاسخ:
از آنجا که شما هنوز ازدواج نکرده اید ناچاراً باید برای مدتی خویشتنداری جنسی داشته باشید تا شرایط و زمینه ازدواج در شما فراهم گردد و آنگاه با خیالی آسوده، ازدواج کرده و غریزه جنسی خود را به گونه صحیح ارضا کنید. برای این منظور لازم است ابتدا نگاه و افکار خود را کاملاً کنترل کنید. کنترل نگاه و فکر و خیال تأثیر شگرفی در کاهش میل جنسی و در نتیجه آن بهبود و اصلاح میل جنسی از انحرافات جنسی دارد. براى كنترل نگاه، بايد انديشه را از نفوذ افكار شيطانى دور نگه داشت، زيرا گام نخست در انحراف، فكر كردن درباره آن است. بنابراین لازم است فکر و ذهن خود را از ورود افکار شهوانی و گناه آلود حفظ کنید و به محض ورود این گونه افکار، سریعاً وسط افکار خود بپرید و با قطع افکار، افکار مناسب را جایگزین آن گردانید.
برای ترک خودارضایی و کنترل غریزه جنسی لازم است از هر گونه کاری که منجر به تحریک جنسی شما می گردد، اجتناب ورزید، باید همه زمینه هایی که به نحویی باعث تمایل شما به خودارضایی می گردد را از بین ببرید و اگر چنانچه ناخواسته در موقعیت هایی که احتمال خودارضایی می رود قرار گرفتید، سریع با منصرف کردن فکر و ذهنتان و نیز تغییر موقعیت، خود را از آلودگی مجدد به خودارضایی برهانید. برای هر مدتی که موفق به ترک خودارضایی می شوید، به تشويق ذهني ـ عملي موفقيت‌هاي خود در ترک خودارضايي بپردازيد. اگر حتى يک روز هم در ترک این رفتار زشت موفق بوديد، با کمال سخاوت به تشويق خود بپردازيد؛ خود تشويقي مي‌تواند علاوه بر ارتقاي سطح اعتماد به نفس و عزت‌نفس به کاهش اضطراب شما کمک شاياني کند.
سعی کنید هیچ گاه تنها نباشید؛ برخى از روان شناسان خودارضايى را «مرض تنهايى» نام نهاده اند چرا که جوان در تنهايى و خلوت خود، اقدام به كسب لذت از خويشتن مى كند و به خودارضايى روى مى آورد. برای این منظور می توانید برای تمام شبانه روز و اوقات فراغت خود برنامه ریزی داشته باشید و با ورزش و انجام فعالیت های بدنی منظم، فکر و ذهن خود را از پرداختن به امور شهوانی دور کنید.
می توانید با انجام ورزش به صورت مرتب و مطالعه کتاب های مفید و انجام تفریحات سالم جایگزین مناسب و پسندیده ای برای مقابله با میل گناه آلود و پدیده شوم خودارضایی خود پیدا کنید. البته می توانید برای دریافت راهکارهای بیشتر به سایت پاسخگو و دیگر سایت های مرتبط مراجعه کنید و راهکارهای کنترل و تعدیل میل جنسی را در آن مشاهده کنید و آنها را به فراخور حالتان بکار ببرید. همچنین می توانید با سامانه«09640» تماس بگیرید و با مشاوران مرکز در این خصوص گفتگو کنید و چاره جویی نمایید.
این را هم بدانید که شرایط ازدواج را باید خودتان ایجاد کنید، بنابراین تلاش تان را در این خصوص افزایش دهید تا ضمن این که خودتان با همت و تلاش تان موانع ازدواج تان را یکی پس از دیگری از میان بر می دارید، دیگر فرصت پرداختن به امور شهوانی و خودارضایی پیدا نمی کنید. اگر می توانید به خواستگاری دختری بروید و با توافق یکدیگر و خانواده ها با او عقد کنید و عروسی رسمی را چند سالی تا فراهم شدن شرایط نسبی ازدواج به تأخیر بیندازید. یقیناً با این راهکار هم از فشار غریزه جنسی و از گناه خودارضایی راحت می شوید و هم انگیزه تان برای رفع موانع و ایجاد شرایط ازدواج بیشتر می گردد.

نگاه کردن به الت و عورت دیگران حرام است و گناه دارد و هم چنین دست زدن به عورت دیگران از روی شلوار اگر از روی عمد باشد جایز نیست(1) و این نوع کار ها مفسده دارد و از آن خودداری کنید.
پی نوشت:
1. امام خمینی، توضیح المسائل، مسأله 2436.

پاسخ:
شما می توانید بحث را به این صورت ارائه دهید: ضرورت حكومت در هر جامعه‏ اى، امرى بديهى است و همواه مورد تأييد مكاتب و نظام‏ هاى گوناگون بوده است. تشكيل حكومت، هميشه و در همه شرايطی يك ضرورت اجتناب‏ ناپذير عقلى و فطرى بوده است و نمى‏ توان از آن بى‏ نياز بود، چون بشر مدنى بالطبع است و تنها در سايه يك زندگى اجتماعى و تشكيلات منسجم مى‏ تواند به حيات خود ادامه دهد. در غير اين صورت زندگى بشرى، شكل انسانى و معقولى نخواهد داشت؛ بلكه هرج و مرج و بى‏ نظمى، حفظ و بقاى اجتماع و حقوق افراد را با خطر مواجه خواهد ساخت. اسلام، دين فطرت و عقل است و بر اساس خواسته‏ ها و نيازهاى فطرى، معقول و منطقى انسان نازل شده است و در آن ضرورت عقلى و فطرى به خوبى درك شده و حكومت ـ به عنوان يكى از ضرورى‏ ترين نيازهاى جامعه‏ ى انسانى ـ مورد تأييد قرار گرفته و براى آن شرايط و ويژگى‏ هاى مشخص شده است.
انديشمندان شيعه و اهل سنت به ضرورت وجود حكومت مى‏ باشند. چنان كه ابن ابى‏ الحديد -یکی- از دانشمندان اهل سنت مى‏ گويد: « دانشمندان علم كلام، امامت و حكومت را لازم مى‏ دانند »(1) امام على(علیه السلام) در مقابل خوارج كه شعار " لا حكم الا لله" ، فرمود: «... لابدّ للناس من امير برّ أو فاجرٍ...»(2) مردم چاره‏ اى ندارند، جز آن كه اميرى داشته باشند، خواه نيكوكار باشد يا بدكار.
حال که ضرورت تشکیل حکومت ثابت شد، سؤال این است که در زمان غیبت امام زمان (عجل الله فرجه) تشکیل حکومت به عهده چه کسى است؟ بنابر نظریه ولایت فقیه، تشکیل حکومت بر عهده فقیهان است. دلیل عقلى بر این مدعا آن است که اجراى قانون الهى به دست کسى مى تواند انجام گیرد که دو ویژگى شناخت قانون و عدالت را داشته باشد.(3) ولى فقیه این دو ویژگى را دارا است، چون او کسى است که با اجتهاد خود حکم الهى را از منابع موجود استخراج مى کند و به نیازهاى جامعه پاسخ مى دهد. بنابراین دلیل عقلی ولایت فقیه به طور خلاصه آن است که احکام اسلام برای همه دوره ها و زمان ها است. برای اجرای احکام الهی نیاز به شخص آگاه به احکام الهی و عادل و مدیر و مدبر است. این شخص مقام ولایت فقیه در عصر غیبت امام معصوم (ع) است.
اما دلیل نقلى روایات زیادى است که فقط به یکى از آن ها اشاره مى کنیم.
امام زمان توقيعی در پاسخ نامه اسحاق ين يعقوب مرقوم داشته است: و اما الحوادث الواقعه فارجعوا فيها الي رواةْْ حديثنا فانّهم حجّتي عليکم و انا حجهْْ الله عليهم...[(4) این حدیث صریح است که امام زمان فقهای واجد شرایط را به عنوان نایب خود انتخاب نموده است.
جهت اطلاع بيشتر ر.ك:
- ولايت فقيه، امام خمينى(ره)،
- دين و دولت در انديشه اسلامى، محمد سروش
-.محمد هادي معرفت، ولايت فقيه
- امام خمينى، حکومت اسلامی (ترجمه كتاب البيع) ج2
- مجله حوزه شماره 85- 86(ویژه ولایت فقیه)

پی‌نوشت‌ها:
1. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، قم ، کتاب خانه آیت الله نجفی،1404ه، ج 2، ص 308 .
2. نهج البلاغه، فیض الاسلام، خطبه 40، تهران، 116 .
3. امام خمینى، کتاب البیع، ج 2، ص 464. بی نام .
4. طبرسی، الاحتجاج، ناشر مرتضی ج2، ص470.