پاسخ:
روزه گرفتن در روز عاشورا مکروه است و 28 صفر و شهادت های دیگر اشکال ندارد.

پی نوشت:
1.آیت الله مکارم، توضیح المسائل، مسئله 1469.

پاسخ:
در هیچ یک از روزهای ماه محرم الحرام روزه ممنوع نمی باشد. ولی در روز عاشورا روزه گرفتن مکروه است.(1)

پی نوشت:
1. امام خمینی توضیح المسائل مسئله 1747.

با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما در این ماه عزیز؛ و تشکر به خاطر ارتباطتان با این مرکز؛
اگر مایع خارج شده نشانه های منی را نداشته باشد شما جنب نشده اید و روزه تان صحیح است.
نشانه های منی عبارتند از :
الف) از روى شهوت و ارضای غریزه باشد.
ب ) با فشار و جستن بیرون آید.
ج ) هنگام بیرون آمدن، بدن سست شود. (1)
هر نوع مایعی که از انسان خارج می شود، نجس نیست و احتیاج به غسل ندارد . اما اگر آن شرایط را دارا بود، منی است. حکم جنابت دارد و باید غسل جنابت کنید.
بنابراین شما جنب نشده اید و روزه شما صحیح می باشد.
پرسشگر گرامی!
خود ارضايي حرام و گناه کبيره است. عوارض نامطلوبی در دنیا و آخرت دارد .ضرر هاي زياد بر جسم و روح انسان وارد می کند. کسي که مرتکب خود ارضايي شده ،واجب است توبه کند. از خدا طلب عفو و بخشش نمايد. اگر واقعا توبه کند و تصميم بر ترک گيرد ،خداوند او را مي بخشد.
پی نوشت:
1. آیت الله خامنه ای ، اجوبه استفتائات ، س 177.

پاسخ:
مسافرت در ماه رمضان اشکال ندارد و اگر انسان به مسافرت رفت روزه او صحیح نیست و باید بعد از ماه رمضان قضای روزه ها را بجا آورد.(1)
بنابراین رفتن شما به شهر شوهرتان اشکال ندارد و در آنجا روزه های خود را نگیرید و کار شما گناه نیست.

پی نوشت:
1. آیت الله خامنه ای ، اجوبه استفتائات ، س 742.

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مركز
روزه گرفتن در روز شهادت حضرت فاطمه سلام الله علیها اشکالی ندارد. (1)

پی نوشت:
1. سئوال از دفتر آیت الله مکارم شیرازی در قم (7840001-0251).

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
در فرض سوال در طول سال چون به طور مستمر براي تدريس به سفر مي رويد. کثير السفر محسوب شده بايد نمازهايتان را کامل بخوانيد و روزه هايتان را بگيريد. و اگر تا بحال نمازها را شکسته خوانده ايد بايد قضا نماييد. (1)
پي نوشت:
1. آيت الله بهجت(ره)، استفتاءات، ج1، س:3013.

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
روزه برهر مکلفي واجب است. اما در صورتي که به دليل ضعفي که تحمل آن سخت است و براي شما مشقت دارد و يا به دليل بيماري خاصي نتوانيد روزه بگيريد، روزه بر شما واجب نيست .هر وقت توانستيد ،قضاي آن را به جا آوريد.(1)
کمبود وزن و ضعف معمولي مجوز روزه نگرفتن نيست .
لطفا هرگاه سوال شرعي مي پرسيد ،نام مرجع تقليد خود را ذکر کنيد تا بر اساس نظر مرجع شما پاسخ بدهيم.
پي نوشت :
1. توضيح المسائل مراجع ، م1583.

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
از آياتي كه درباره‌ نماز و روزه نازل شده استفاده مي‌شود كه اين احكام از مسافر، به جهت آسان گرفتن و آسايش وي بوده است. در آيه 185 بقره آمده است: «...فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ الشَّهْرَ فَلْيصُمْهُ وَمَن كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَي سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيامٍ أُخَرَ يرِيدُ اللّهُ بِكُمُ الْيسْرَ وَلاَ يرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ... ؛ ...پس هر كس ماه رمضان در شهر و وطن خود باشد، بايد روزه بگيرد و هر كس بيمار يا مسافر باشد، در ايام ديگر روزه بگيرد. خدا آساني را براي شما اراده كرده و مشقت و سختي را از شما نخواسته است...». نيز در مورد نماز در سوره نسا آيه 101 آمده است : وَإِذَا ضَرَبْتُمْ فِي الأَرْضِ فَلَيسَ عَلَيكُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُواْ مِنَ الصَّلاَةِ ....؛ و هنگامي كه سفر كنيد گناهي بر شما نيست كه نماز را كوتاه بخوانيد.
خداوند منّت گذارده و حكم امتناني براي مسافر وضع و هديه كرده است. رد كردن و برگرداندن هدية الهي،‌خلاف ادب است. بنابراين عقل سليم تجويز نمي‌كند كه بر خلاف خواستة خداوند در سفر نماز را تمام بخواند و يا روزه بگيرد امّا اگر كسي بر خلاف اين حكم عمل كند،‌يعني مسافر در سفر نماز را چهار ركعتي بخواند ويا روزه بگيرد،‌ صحيح نيست، به دليل رواياتي كه وارد شده است كه كوتاه خواندن نماز در سفر يك نوع تخفيف الهي است و ادب اقتضا مي‌كند كه انسان اين تخفيف را رد نكند و نسبت به آن بي اعتنايي به خرج ندهد در روايات اهل سنت از پيغمبر اكرم (ص) نقل شده كه در باره نماز قصر فرمود : صدقة تصدق الله بها عليكم فاقبلوا صدقته . (1) (اين هديه اي از خداوند است آن را بپذيريد .)
نظير اين حديث از طريق شيعه نيز آمده است امام صادق (ع) از پيامبر (ص) نقل مي‌كند كه فرمود : «افطار در سفر و نماز قصر از هداياي الهي است كسي كه از اين كار صرف نظر كند هديه الهي را رد كرده است» .(2)
امام باقر(ع) فرمود: «گروهي با پيامبر در ماه مبارك رمضان در سفر بودند. پيامبر در سفر روزه نگرفت، ولي برخي از همراهان روزه گرفتند. پيامبر(ص) فرمود: « اينان تا روز قيامت از نافرمانان خواهند بود».(3)
امام صادق(ع) فرمود: «خدا تصدّق كرده بر مريض و مسافر كه روزه نگيرند. آيا پسنديده است كه صدقة خدا برگردانده شود؟!‌»(4)
امّا اين كه در زمان ما مسافرتها آسان شده و در مدت كمي يك مسافرت هشت فرسخي انجام مي‌شود و هيچ خستگي در مسافر احساس نمي‌شود، بنابراين روزه گرفتن در مسافرت مشكل نيست،‌جوابش اين است كه: علّت و فلسفة واقعي احكام شرعي بر ما معلوم نيست. در روايات حكم تقصير نماز و روزه نگرفتن را بر سفر هشت فرسخي مبتني كرده، چه مسافر خسته شده و چه خسته نشده باشد. بنابراين ملاك در قصر و اتمام و افطار روزه، خستگي و عدم آن نيست، گرچه نوع سفر حتي با وسايل سريع السير خسته كننده است. ملاك مقدار مسافت است. اگر ما ملاك را خستگي و عدم خستگي بگيريم، چه بسا افرادي با شتر مسافرت بيست فرسخ انجام مي‌دهند، ولي خسته نمي‌شوند؛ برعكس افرادي دو فرسخ مسافرت مي‌كنند و خسته و كوفته مي‌شوند. پس ملاك بر اساس روايات پيمودن مسافت شرعي يعني هشت فرسخ است. هر كس اين مقدار مسافت را چه در يك روز يا در چند دقيقه بپيمايد، ‌نمازش شكسته خواهد بود و روزه را بايد افطار كند.(5) به عبارت ديگر: گرچه يكي از عوامل اين حكم آسان گرفتن بربندگان است، امّا قرائن نشان مي‌دهد كه اين عامل، تنها عامل نمي‌باشد،‌زيرا كسي كه با خستگي زياد به مقصد رسيده، ‌در همان زمان كه به مقصد مي‌رسد، اگر قصد ده روز اقامت كند، ‌نمازش تمام است و روزه هم در شرايط وجوب، واجب خواهد بود. پس ملاك در سقوط روزه و شكسته شدن نماز تنها خستگي نيست.
پي­نوشت­ها:
1. سنن بيهقي، ج 3، ص 134 .
2. تفسير نمونه، ج4، ص 97؛ به نقل از وسايل الشيعه، ج 5، ص 540 .
3. وسائل الشيعه، ج 7، ص 124.
4. همان.
5. تفسير الميزان، ج 2، ذيل آية‌بقره،‌ص 11.

اگر لبهاي خود را که به واسطه روزه داري خشک شده است با زبانمان که خيس است مرطوب کنيم ، آب دهانمان را مي توانيم ببلعيم ، يا بايد آن را به بيرون تف کنيم؟

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
بلعيدن آب دهان اشکال ندارد. اما اگر آب دهان به بيرون لب زده شود. و ازآن جا دوباره همان آب به دهان وارد شود نبايد آن را بلعيد.(1)
پي نوشت:
1. توضيح المسائل مراجع ج1 م1573.