با سلام و آرزوي سلامتي و آرامش و تشکر از ارتباطتان با اين مرکز

همه ما نياز داريم به داشتن روابط عاطفي با ديگران؛ يعني رابطه‌ای که ما آن‌ها را دوست داشته باشيم آن‌ها هم ما را. ما به آن‌ها توجه کنيم و آن‌ها هم به ما. این‌یک نياز طبيعي است و براي رشد ما در زندگي لازم است. تو هم در اين دوره از سن، کاملاً اين را احساس می‌کنی؛ اما رسيدن به روابط عاطفي مطلوب، دو پیش‌شرط دارد؛ يکي دانستن آگاهی‌ها و اصلاح باورها. دوم، به دست آوردن مهارت‌های ارتباطي. من در ادامه به بعضي از اين موارد اشاره می‌کنم:

الف: آگاهی‌ها

1-      يکي از باورهايي که در اين رابطه لازم است در خود ايجاد کنيم، درباره حدومرز رابطه عاطفي و محبوبيت است.

درست است که توقع دوست داشته شدن، طبيعي است و محبوب بودن خوب است؛ اما بايد بدانيم که محبوب بودن، تحت هر شرايطي و به هر قيمتي خوب نيست. اينکه هرکسی ما را دوست داشته باشد، مطلوب نيست. اصلاً امکان اين وجود ندارد که همه ما را دوست داشته باشند.

بنابراين، بايد افراد دوروبر خود را طبقه‌بندی کنيم:

-        افراد خانواده

-        اعضاء فاميل

-        دوستان صميمي

-        دوستان معمولي

-        افراد ناآشنا

-        مردها و پسرها

-        بچه‌ها

همین‌ها را می‌توان در دودسته قرار داد:

افرادي که ما هم از آن‌ها خوشمان می‌آید؛ و افرادي که ما از آن‌ها خوشمان نمی‌آید.

يا کساني که در خط ما و مثل ما هستند؛ و کساني که نيستند.

يا کساني که به حمايت آن‌ها نياز داريم؛ و کساني که به حمايتشان نياز نداريم.

قطعاً رابطه با بعضي از این‌ها، رابطه عاطفي است و با بعضي ديگر معمولي. يعني تلاش براي داشتن رابطه عاطفي با ديگران، در مورد همه صدق نمی‌کند. بلکه نياز نيست که همه اعضاء خانواده يا فاميل دوستت داشته باشند. نياز نيست دوستان معمولي يا دوستاني که همفکر و هم مرام تو نيستند نيز دوستت داشته باشند. نياز نيست افراد غريبه بخصوص پسرها و مردها نيز دوستت داشته باشند. حداقل يک رابطه عاطفي اين است که دوستان صميمي و افرادي که به حمايت آن‌ها نياز داري مثل پدر و مادر، تو را دوست داشته باشند. همين.

پس نتيجه اينکه، ارتباطات تو بايد طبقه‌بندی شود؛ با بعضی‌ها صميمي و عاطفي باشي و با بعضی‌ها معمولي.

و بپذير که دوستان صميمي زيادي نداشته باشي.

2-      احساس ديگران نسبت به خود را چطور می‌توانیم بفهميم؟ چطور میمونیم بفهميم واقعاً ما رو دوست دارند يا ندارند؟

پاسخ به اين سؤال خيلي مهم است. براي اينکه احساس ديگران را اشتباهاً ارزيابي و قضاوت نکنيم.

در بين طبقات مختلفي که گفتم آدم‌هايي که اطراف ما هستند، احساسي که به ما دارند يکي از این‌هاست:

-        کساني که عاشق ما هستند.

-        کساني که خيلي ما را دوست دارند.

-        کساني که کم ما را دوست دارند.

-        کساني که احساس خاصي به ما ندارند.

-        کساني که ما را دوست ندارند.

-        کساني که از ما متنفرند.

ما از حس خودمان به ديگران. از ديدن رفتارشان و مقايسه کردن آن‌ها باهم و از حرف‌هایشان قضاوت می‌کنیم که کدام‌یک از اين احساس‌ها را نسبت به ما دارند.

اما بايد توجه داشته باشي که خيلي از اين قضاوت‌ها اشتباه است. صرفاً حدس است. اطمينان و حقيقت نيست.

مثلاً این‌طور نيست که اگر کسي با تو حرف نزند يا دوست نشود يا خبرت را نگيرد، تو را دوست ندارد. این‌طور نيست که اگر کسي کادوي خوبي نداد يا چيزي که می‌خواستی را برايت نخريد، تو را دوست ندارد. این‌طور نيست که اگر کسي با تو برخورد کرد يا تنبيه کرد، از تو بدش می‌آید. این‌طور نيست که هرکسی که تو را دوست دارد بايد سنگ تمام بگذارد و به خاطر تو هر کاري کند و برايت زياد وقت بگذارد. رفتار آدم‌ها هزار جور احتمال و معنا و انگيزه دارد. ممکن است همه این‌ها افرادي باشند که جزء گروه سوم يا چهارم‌اند. ممکن است این‌ها هم مثل صدها آدم ديگري باشند که در جامعه ما فردگرا شده‌اند. يعني حواسشان به خودشان است. با کسي مشکلي ندارند از کسي هم بدشان نمی‌آید؛ اما حوصله وقت گذاشتن و توجه کردن به کسي را ندارند. نبايد هميشه خود را مقصر دانست که لابد من مشکلي دارم که مثلاً کسي با من دوست نمی‌شود. ممکن است این‌ها هم مثل هزاران آدم ديگري باشند که ابراز محبت بلد نيستند. قواعد يک رابطه عاطفي را نمی‌دانند؛ و الا ما را دوست دارند.

ب: مهارت‌ها

1-      «فعال» بودن در رابطه:

در يک رابطه عاطفي، یک‌طرف ما هستيم که به ديگران توجه و محبت می‌کنیم. یک‌طرف هم آن‌ها. معمولاً يکي از ما، گيرنده محبت و توجه هستيم و ديگري، فرستنده. به شخص فرستنده می‌توان گفت فعال؛ و به شخص گيرنده می‌توان گفت منفعل. حال، در رابطه استاندارد هر دو طرف بايد هم فعال باشند هم منفعل. به‌عبارت‌دیگر هم گيرنده محبت و توجه باشند. هم فرستنده آن‌ها. هرچند معمولاً کم پيش می‌آید که رابطه‌ای کاملاً استاندارد باشد.

اولين کاري که بايد در يک رابطه عاطفي به‌خوبی انجام دهيم، فرستنده بودن و فعال بودن است. يعني تو به ديگران محبت کني. آن‌ها را دوست داشته باشي. به آن‌ها خوبي کني. برايشان هديه بخري. احساسات مثبت به آن‌ها بدهي

ممکن است طرف مقابلت متقابلاً نسبت به تو این‌طور نباشد. يعني فقط گيرنده باشد. اشکالي ندارد؛ چيزي که مهم است اين است که تو با فرستادن توجه و محبت، صد درصد خود را در قلب او جا کرده‌ای؛ اما ممکن است آن را ابراز نکند. رفتاري انجام ندهد که شما نيز پيام محبت دريافت کني؛ و اين چيز عجيبي نيست؛ خيلي از آدم‌ها این‌طورند. احساسي که در دل دارند را ابراز نمی‌کنند. نشان نمی‌دهند. لذا هیچ‌کسی نيست که هیچ‌کسی او را دوست نداشته باشد. خودت نيز ميداني که بعضی‌ها دوستت دارند؛ اما افراد زيادي هستند که هیچ‌کس به آن‌ها ابراز محبت نمی‌کند. (فرق دارد محبت با ابراز محبت)

پس اولين کار اين است که ما فرستنده محبت باشيم قبل از اينکه انتظار داشته باشيم ديگران بفرستند. ما خبر آن‌ها را بگيريم و به آن‌ها اهميت بدهيم. قبل از اينکه منتظر باشيم آن‌ها خبر ما را بگيرند و براي ما کاري کنند.

البته نکته‌ای که بايد در نظر داشت اين است که پيام محبت، بايد به‌خوبی ارسال شود. درست مثل پيامکي که می‌زنیم و وقتي کامل ارسال شود تيک می‌خورد. بر اين اساس، نوع و ميزان محبتي که به ديگران داده می‌شود بايد متناسب باشخصیت و علاقه او باشد. مثلاً اگر کاري که به نظر خودت مهم است اما براي دوستت مهم نيست انجام دهي، در نظر او نخواهد آمد. اينجا درواقع، پيام محبت به‌خوبی فرستاده نشده است. پس بايد از علاقه آدم‌هاي دوروبر خودت باخبر بشوي.

2-      محبوبيت چيزي نيست که خودبه‌خود به دست آيد؛ بلکه میوه‌ای است که در درخت «شخصيت» و «رفتار» و «هنر» شما سبز می‌شود. بنابراين،

اول: ازنظر شخصيتي، خودت باش. يعني فلش ذهنت به سمت خودت باشد نه ديگران. اگر در درون خودت، انتظار و وابستگي داشته باشي، در تو دافعه ايجاد می‌شود؛ اما اگر خود را بی‌نیاز نشان بدهي و خودت باشي مستقل، در تو جاذبه ايجاد می‌شود. بايد مستقل باشي. بايد از تنهایی‌های خودت استفاده خوب کني. بايد تا می‌تواني خودت را به حد استقلال برساني. به اين می‌گویند «غني نفس»

دوم: مهارت‌ها و هنرهايي که علاقه داري را به‌طور حرفه‌ای دنبال کن. آدم‌هاي معمولي در دنيا زيادند. به همين خاطر آدم‌هاي معمولي، ديده نمی‌شوند. نبود آن‌ها در هيچ جمعي احساس نمی‌شود. فقط آدم‌هايي ديده می‌شوند که خاص‌تر باشند؛ مثلاً هنر خاصي، مهارت جالبي، يا اطلاعات زيادتري داشته باشند. بخصوص در زمینه‌هایی که ديگران به‌نوعی به آن نياز پيدا کنند. به این‌ها می‌گویند «مزاياي اجتماعي». حتي آدم‌هاي خجالتي و درون‌گرا نيز می‌توانند موفق باشند و مزاياي اجتماعي به دست آورند.

سوم: در زبان بدن خود جاذبه ايجاد کن. زبان بدن، يعني پیام‌هایی که از اعضاء بدن و حرکات و حالات ما ناخواسته به ديگران منتقل می‌شود. مثلاً وقتي کسي نگاهت می‌کند به او لبخند بزن. چشم در چشم او را نگاه کن و نگاهت را ندزد. وقتي کنار کسي نشسته‌ای، خيلي از او فاصله نگير. حالت غم و گرفتگی‌های خودت را زياد نشان نده. وقتي با تو حرف می‌زنند، شنونده خوبي باش شش‌دانگ...

چهارم: بسياري از کارهاي محبت آفرين هستند که نيازي به اکتيو بودن و برونگرا بودن و روابط عمومي زياد داشتن نيست. مثلاً دانستن تاريخ تولد دوستان و خريدن کادوي رمانتيک، يا فرستادن يک متن يا عکس آماده جالب، محصور نشدن طولانی‌مدت در اتاق شخصي و نشستن در جمع خانواده، همراهي با ديگران در انجام کارهاي دسته‌جمعی مثل تفريح يا تماشاي فيلم، خوش‌اخلاق بودن، آراسته بودن...

پنجم: همچنين برخي از حرف‌ها نيز هستند که محبت آفرینند و همه افراد حتي درون‌گراها می‌توانند تمرين کنند. مثلاً سلام و احوالپرسي و تشکرها را هميشه کامل انجام بده. با افراد نزديک مثل خانواده، از کارهايت تعريف کن. از آن‌ها درباره کارهايشان سؤال کن. در جمع‌های کوچک، اظهارنظرهای کوتاه کن.

3-      در پايان، يک راز کليدي را بشنو؛ که:

«خودت را دوست داشته باش. تا افراد بيشتري تو را دوست داشته باشند.»

«خودت را باور کن. تا افراد بيشتري تو را باور کنند.»

مثل يک آدم عاشق، براي خودت وقت بگذار. به خودت فکر کن. حال خودت را بپرس. خودت را ببوس. براي خودت نامه عاشقانه بنويس. جلوي آيينه به خودت لبخند بزن...

دختر خوب و موفق؛

اگر مايلي که اطلاعات بيشتري به دست آوري، کتاب‌های زيادي درباره مهارت‌های ارتباط با ديگران نوشته‌شده. يکي از نمونه‌های خوب آن، کتاب «سبک‌ها و مهارت‌های ارتباطي» نوشته دکتر نيما قرباني است؛ که می‌توانی آن را از انتشارات بينش نو تهيه و مطالعه کني. برايت آرزوي خوشبختي و موفقيت دارم.

با سلام و آرزوي قبولي عبادات و تشکر از ارتباط شما با مرکز ملي پاسخگويي به سؤالات ديني.

هميشه آدم‌های موفق و بااراده‌ای هستند که زندگي را آن‌طور که خودشان می‌خواهند پيش می‌برند. آن‌ها اسير زندگي نمی‌شوند. آن‌ها عادت‌های بد خود را کنار گذاشته و از لذت‌ها و بهره‌های زندگي سالم و پاک استفاده می‌کنند. باانرژی و اعتمادبه‌نفس کامل، روزبه‌روز پيشرفت می‌کنند.

انشاء الله تو هم يکي از این‌ها خواهي بود.

براي ترک عادت خود ارضایی، من يک برنامه 5 مرحله‌ای به تو پيشنهاد می‌کنم؛ و مطمئنم که با طي کردن اين مراحل به قله سلامت و پيروزي صعود خواهي کرد. البته هر صعودي، ممکن است همراه با سختي و شکست باشد اما بالاخره کسي که می‌خواهد دوچرخه‌سواری ياد بگيرد، چند بار می‌افتد چند بار کج می‌شود؛ اما بالاخره ياد می‌گیرد و به راه می‌افتد.

قبل از ارائه اين برنامه، يک شرط مهم دارد که حتماً بايد آن را در خودت پياده کني:

آن عبارت است از «خواستن»؛ بايد واقعاً بخواهي. بايد انگيزه کافي براي ترک کردن آن داشته باشي. نبايد انگيزه لذت بردن و حال کردن و خوش گذراني، بر انگيزه خوب بودن و پاک بودن و سالم بودن غالب شود.

اگر خوب در خودت دقت کني می‌بینی که تو باورها و افکار زيادي داري که هرکدام از آن‌ها يک باور بازدارنده است و جلوي خود ارضایی را می‌گیرد؛ و می‌تواند به تو انگيزه دهد؛ اما لازم است که آن‌ها را همواره مرور کني و در نوک هوشياري و انگيزش خود قرار دهي. يکي از اقداماتي که باعث می‌شود باورهاي بازدارنده، از پس ذهنت جلوتر بيايد و در مرکز تصمیم‌گیری مغزت قرار بگيرد، خارج کردن آن‌ها از ذهن است. با يکي از اين دو کار؛ نوشتن يا گفتن.

در اين زمينه، دو پيشنهاد دارم؛

اول: هر چيزي اعم از متن يا عکس که اراده‌ات براي تلاش و موفقيت را قوي می‌کند و روحيه و انرژي زندگی‌ات را بالا می‌برد، در آلبومي جمع‌آوری کن و اسمش را «آلبوم انگيزه» بگذار. هر چيزي مثل سرگذشت شهدا، جملات طلايي امامان و بزرگان، جملاتي که گاهي بعد از پشيماني، به خودت می‌گویی، همين نامه‌ای که از ما دريافت می‌کنی...، می‌تواند محتواي آن را تشکيل دهد. هرچند روز یک‌بار، اين آلبوم را ورق بزن و انگیزه‌های خود را تازه کن.

دوم: باورهاي بازدارنده و افکار انگیزه‌بخش خود را بلند بگو. به‌خصوص در مواقع وسوسه، آن‌ها را با صداي بلند به خودت بگو. صرف خطور ضعيف و کوتاه آن‌ها در دل کافي نيست. به‌عبارت‌دیگر، افکار مثبت و خوبت بايد از «خودگويه پنهان» تبديل شود به «مواجهه آشکار».

خوب، حال که انگيزه کافي را دارا هستي و اجازه ضعيف شدن به آن نمی‌دهی، اين مراحل را با دقت بخوان و براي آن‌ها اقدام کن:

گام اول: طراحي هدف و برنامه

مهم‌ترین چيزي که تو را به يک زندگي تازه و سالم می‌رساند، هدف‌گذاری و برنامه‌ریزی صحيح است. هدف‌گذاری، مثل ريل است که قطار روي آن راه می‌رود. هدف، حال و هوا و فاز و فضاي کلي زندگي آدم را تعيين می‌کند.

اگر دقت کرده باشي هر يک از آدم‌ها به‌اصطلاح، در فضا و فاز خاصي سير می‌کند که جهت بسياري از رفتارها و لحظه‌های او را تعيين می‌نماید. مهم‌ترین چيزي که تو را در مديريت وسوسه‌های جنسي کمک می‌کند اين است که فضا و فاز فکري خود را بر دو محور قرار دهي؛ 1- برنامه درسي يا کاري هدفمند. 2- ايمان و معنويت. ريل حرکت تو اين دو تا هستند. هدف و مقصد تو در اين مرحله، اين است که پيش خداوند و اهل‌بیت، اعتبار خوبي پيدا کني و همچنين بين ديگران و در جامعه، انسان موفق و مفيدي باشي. معمولاً آدم‌هايي که در اين دو فضا سير می‌کنند، بهتر از کساني که از اين فضا فاصله گرفته‌اند، موفق می‌شوند مراقب خود باشند. لذا چنانچه جهت فکري خود را به سمت دومحوری که گفته شد قرار دهي، خودبه‌خود برخي چيزها براي تو پيش نمی‌آید و آرامش بيشتري را تجربه خواهي کرد.

اينکه من گفتم «فاز»، يعني اينکه علاوه بر آنکه به هدفي علاقه داري و دوست داري به آن برسي، تمام ذهن و وقتت را به آن اختصاص می‌دهی و هميشه فعال نگه می‌داری. اصطلاحاً شبانه‌روزی براي آن کار می‌کنی نه آنکه صرفاً گوشه ذهنت خاک بخورد.

هميشه ژست يک انسان مهم و محترم و متشخص که سرش شلوغ است و هدف مهمي دارد که بايد به آن برسد را به خودت بگير؛ و همراه با آن، برنامه‌هایی را براي خودت تعيين کن مثل کار و تحصيل و مطالعه و ورزش و رفت‌وآمد و تفريح و هنر. اين قاعده به تجربه اثبات‌شده است که اگر «نفس» خود را مشغول نکني به کارهاي مفيد، آن تو را مشغول می‌کند به کارهاي مضر. بنابراين، کل اوقات شبانه‌روزت را پرکن و هیچ‌وقت حتي زمان کوتاه، بدون برنامه نباش. يعني ساعتي نباشد که بگذرد و معلوم نباشد که قرار است در آن ساعت چه کني و منتظري هر چه پيش آيد خوش آيد. بلکه براي هر ساعت و هرلحظه‌ای که چشم‌باز می‌کنی و از کاري فراغت پيدا می‌کنی، مشخص است که کار بعدی‌ات چيست. برنامه‌ریزی درگیر کننده، مانع خود ارضایی می‌شود. يعني برنامه‌ها به‌گونه‌ای از سر اکراه و زور نباشد که تنها قسمتي از فکرت را درگير کند. بلکه باهدف و شوق، تمام شش‌دانگ فکرت را درگير کند.

گام دوم: مديريت ذهن

عنصر اصلي خود ارضایی، فکر و خيال است. عمده لذت آن، توسط خیال‌پردازی‌های جنسي به دست می‌آید. خیال‌پرداز، در واقعيت زندگي نمی‌کند. هميشه در دنياي خيالي خودش فرو می‌رود و لذت می‌برد. به همين خاطر از زندگي واقعي آن‌چنان‌که بايد لذت نمی‌برد. پس در صورت تنظيم آن، موفق خواهي شد آن را ترک کني. امام علي (ع) می‌فرماید: مَن کَثُر فِکرهُ فِي المَعاصي دَعَته اِلَيها؛ کسي که بسيار درباره گناه فکر کند او را به گناه سوق می‌دهد.» افکار جنسي، معمولاً در شروع، بی‌اجازه به ذهنت وارد می‌شوند اما اين تو هستي که می‌تواني آن‌ها را ادامه داده يا اينکه از ذهن بيرون کني. انتخاب به عهده و اختيار خودتوست... هر وقت احساس کردي، افکار و خيالات جنسي دارد به ذهنت هجوم می‌آورد، از تکنيک مديتيشن استفاده کن. (مراحل آن را می‌تواني از سایت‌های مربوطه آموزش بگيري)

مديريت ذهن، چيزي است که با تمرين و تدريج و پس از گام اول به دست می‌آید.

گام سوم: مديريت رفتار

در اين مرحله، بايد کارهاي مهمي انجام دهي:

-        دوري از عکس‌ها و فیلم‌های محرک. درگوشی همراه يا کامپيوتر (در صورت عدم نياز ضروري، از اينترنت پرسرعت استفاده نکن. کامپيوترت را حتی‌الامکان در معرض ديد قرار بده. در اتاقت را باز بگذار؛ و براي گوشی‌ات رمز قرار نده)

-        ترک مکان. اگر بخواهي و اراده‌اش را داشته باشي، کافي است مکانت را عوض کني و براي چند دقيقه به حياط يا جايي بروي که فضايت عوض شود.

-        هرگز در حمام کاملاً برهنه نباش

-        روي شکم نخواب.

-        لباس‌زیر تنگ نپوش.

-        هنگام وسوسه، آلت خود را با آب سرد بشور يا با آب متمايل به سرد دوش بگير.

-        غذاهاي شهوت‌انگیز مثل خرما، زعفران، مغزیجات، فلفل و ادويه، گردو و تخم‌مرغ را زياد نخور.

-        از نگاه کردن غيرضروري به آلت خود و بازي کردن با آن اجتناب کن؛ و به‌جای آن، با وسيله ديگري مثل خودکار يا تسبيح، دست ورزي کن. براي ترک عادت، زمان لازم است. جاي خالي اين عادت را بايد به نحوي پرکنی.

-        ورزش حرفه‌ای و غير تنش‌زا کن که نسبتاً تحرک بالايي داشته باشد.

گام چهارم: تداعي مثبت

براي آنکه دوره جديدي را شروع کني، بايد هر چيزي که دوره قبلت و خود ارضایی را تداعي کند، از خودت دور کني. مثل وسيله خاص، زمان خاص، لباس خاص، مکان خاص، آهنگ خاص، سايت خاص، ... حتي دکور و صندلي و مکان را حتی‌الامکان تغيير دهي؛ و متقابلاً هر چيزي که زمان‌های پاکي و سلامت و انرژي مثبتت را تداعي می‌کند، به خودت نزديک کني. مثلاً دوستي و حرف زدن با افراد مثبت

گام پنجم: تقويت مذهبي

قطعاً در لحظه‌ها و روزهايي، انرژي مثبتت کاهش پيدا خواهد کرد. يکي از تقویت‌کننده‌های قوي آن است که ايمان و ارتباط قلبي خودت باخدا و امام زمان را با گرم‌تر کني. باخدا و امام زمان زياد راز و نياز کن يا بنويس. هميشه و منظم به مسجد يا امامزاده يا هیئت برو و مقداري آنجا بنشين. هر وقت کم آوردي، از جايت بلند شو، دو رکعت نماز بخوان و از خداوند کمک بخواه. او بزرگ‌ترین حامي سلامت و خلوص توست.

به لطف او، با برداشتن اين پنج گام، زندگي تازه و قشنگي را شروع خواهي کرد و آرامش و شادي واقعي را تجربه خواهي کرد. پيوسته خودت بگو که «من می‌توانم»، «من پيروز می‌شوم». حتي اگر لغزش داشتي، مطمئناً پيروز خواهي شد؛ اگر انگیزه‌ات را هميشه در سطحي نگه‌داری که با تمام وجود خواهان آن باشي که پاک و سالم زندگي کني. برايت آرزوي سلامتي و آرامش می‌کنم.

دوست عزيز، روي همه اين راهکارهايي که گفتم، یکی‌یکی تمرين کن و گزارش موفقيت خودت را مجدداً براي ما بنويس.

موفق و پيروز باشيد.

باسمه‌تعالی

پرسشگر گرامي سلام

این‌طور که معلوم است در زندگي با مشکلات سختي روبرو شده‌اید و تحت‌فشار رواني قرارگرفته‌اید و داريد به طلاق فکر می‌کنید. از اينکه نامه نوشته‌اید مشخص است به دنبال راهي هستيد تا شايد بتوان اين زندگي را نجات داد.

بياييد با هم ابعاد اين مسئله را بررسي کنيم؛

خانمي که در زندگي با مسئله رابطه شوهر مواجه می‌شود در ابتدا بسيار شوک زده می‌شود و ازنظر روحي و رواني با بحراني جدي روبرو می‌شود. ولي بعد از فروکش کردن شوک اوليه، بايد هر چه سریع‌تر به حالت تعادل برگردد و بتواند به‌صورت منطقي جواب چند سال مهم را در زندگي خود پيدا کند. اگر اين خانم همچنان در حالت بحران باقي بماند و خودش را در مواجهه با اين مشکل جمع‌وجور نکند ممکن است اقدامات و رفتارهايي از او خانواده‌اش سر بزند که به‌صورت جبران‌ناپذیری به ضرر او تمام شود.

بله مشکلي که شما در زندگي با آن مواجه شده‌اید مشکل مهمي است. البته بعضي از خانم‌های ديگر نيز با مشکلي شبيه مشکل شما مواجه بوده‌اند و با ياري خداوند و درايت خودشان توانسته‌اند اين مشکل را از سر راه زندگي خود بردارند.

پيشنهاد ما اين است که تا جايي که می‌توانید هر چه زودتر، خود را از زير فشار احساسات منفي خارج کنيد تا بتوانيد ابعاد مسئله را خوب و عاقلانه، بررسي کنيد:

1-آيا اين مرد، مسئولیت‌های خود را در قبال من و فرزندش انجام می‌دهد؟ آيا ازنظر اقتصادي من را به‌صورت نسبي تأمين می‌کند؟ (ازنظر مسکن، خوراک، پوشاک) آيا ازنظر عاطفي نسبت به من و فرزندانش محبت نسبي دارد؟ آيا تابه‌حال احترام من را در بين اقوام و فاميل حفظ کرده است؟

درصورتی‌که جواب اين سال مثبت باشد، اميدواري بسيار بيشتراست. مردهايي که وارد رابطه فرازناشويي می‌شوند، دودسته‌اند، گاهي به سبب دلسردي از زندگي اول وارد رابطه دوم می‌شوند به‌طوری‌که نسبت به زندگي اصلي خودشان بی‌توجه هستند. ولي گاهي اين ارتباط، صرفاً به‌عنوان‌ یک اشتباه و لغزش مطرح است.

2-آيا اين مرد به اين کار عادت دارد؟ آيا با خانم‌های متعددي رابطه دارد يا صرفاً با يک نفر در ارتباط است؟

اگر اين مسئله موردي بوده، اميدواري بيشتر است.

3-آيا اين مرد از روي لجبازي و مقابله با همسرش، می‌گوید که دوست دارم اين کار را انجام بدهد يا اينکه واقعاً نياز به روابط متنوع‌تر دارد؟

احتمال دارد پاي لجبازي در ميان باشد و همسر شما خودش از اين کار پشيمان باشد. در اين صورت لجبازي کردن شما مشکلي را حل نمی‌کند.

در اين مورد به اين سؤالات توجه کنيد:

-آيا من به‌عنوان یک زن، اقتدار و احترام همسرم را حفظ کرده‌ام؟ معمولاً مردهايي که حس سلطه گري و اقتدارطلبي مردانه آن‌ها از طرف همسرشان تأمين می‌شود، کمتر دچار روابط خارج از چارچوب می‌شوند.

4-آیا این مشکل در زمان پیش از بارداری و شیردهی هم روی‌داده یا در این ایام بوده است؟

اگر در این ایام بوده است، پس جای امیدواری هست که یک عادت همیشگی نبوده و مثل خیلی از مردهایی که در اثر محدودیت‌هایی که در زمان بارداری و شیردهی ازنظر جنسی از طرف خانمشان متحمل می‌شوند متأسفانه به این کار روی می‌آورند.

5-آيا اين مرد در زندگي زناشويي خود خلأهایی احساس می‌کند؟

آيا احساس اين خلأها، از روي پرتوقعي و قدرناشناسي اوست و يا اينکه ممکن است در زن او ايرادهايي وجود داشته باشد؟ آيا اگر ايرادي وجود دارد قابل برطرف شدن هست يا نه؟

بعضي از انسان‌ها علیرغم بدخلقی‌ها و بدرفتاری‌هایی که دارند، بسيار حق به جانب هستند. بعضي از انسان‌ها براي اصلاح زندگي مشترکشان، توقع دارند، طرف مقابل، خودش را اصلاح کند و معمولاً اين اتفاق از طرف مقابل نمی‌افتد، بنابراين روابط زناشويي روزبه‌روز منفی‌تر می‌شود. آيا شما هم منتظريد که اصلاح از طرف شوهرتان شروع شود؟

اگر شما احساس می‌کنید ظرفيت ايجاد تغيير و بهتر شدن را نداريد به نکات زير توجه کنيد.

-بهتر شدن ما، براي خودمان است. همه ما در هر شرايطي نياز داريم که بهتر بشويم.

-توجه داشته باشيد که طرف صحبت ما شما هستيد، بنابراين ما نمی‌توانيم در مورد همسر شما و اشتباهات او توصیه‌ای داشته باشيم. ما نمی‌توانيم صرفاً او را محکوم کنيم. به‌عبارت‌دیگر اين يک راهنمايي یک‌طرفه براي شماست.

-اگر احساس می‌کنید حوصله بهتر شدن را نداريد و در وضعيت سلامت روان خوبي قرار نداريد و بعضي از اين علائم را داريد: نااميدي مفرط، غمگيني شديد، بی‌حوصلگی، لذت نبردن از زندگي، عدم تمايل به ادامه زندگي، مرور فرسايشي خاطرات، افکار مزاحم و غیرقابل‌کنترل، عدم تمرکز در کار و تحصيل، از دست دادن کارايي روزمره شغلي و ارتباطي، بايد بدانيد که ممکن است پاي يک عامل زمینه‌ای آسیب‌زا در سيستم فکري و رواني شما در ميان باشد که بی‌جهت شما را به سمت حالت‌های افسردگي يا وسواس و حساسيت فکري سوق می‌دهد. در این صورت لازم است با مراجعه به يک روانشناس باليني، مورد ارزيابي روان‌شناختی قرار بگيريد و در صورت لزوم براي برون‌رفت از فشار عصبي و رواني و بازگشت به يک زندگي عادي و بانشاط، کمک تخصصي دريافت کنيد. در این صورت به‌احتمال‌زیاد مشکل شما با چند جلسه روان‌درمانی، مرتفع خواهد شد و نسيم خنک آرامش را بر صورت خود احساس خواهيد کرد.

گاهي در مسير بهبودي لازم است از بعضي از ترکيبات و يا هورمون‌ها که توسط روان‌پزشک تجويز می‌شود استفاده کرد. بنابراين شايد لازم باشد مدتي به دارودرمانی روي خوش‌نشان دهيد.

6-علیرغم احساس بدي که نسبت به اين کارهاي همسرم پیداکرده‌ام، آيا خارج شدن از اين زندگي به نفع من و فرزندم می‌باشد يا نه؟ بعد از خارج شدن از اين زندگي، چه برنامه‌ای دارم؟ آيا خانواده‌ام می‌توانند از من حمايت کنند؟ آيا حمايت می‌کنند؟ آيا می‌توانم نيازهاي اوليه خودم را تأمين کنم. نياز مسکن؟ نياز به پول؟ نیازهای عاطفي؟ نياز جنسي و ...

در فرهنگ شهر و قوم و طايفه ما، نگاه به يک زن مطلقه چگونه است؟ چه احساسي نسبت به اين نگاه‌دارم؟ آيا می‌توانم با آن کنار بيايم؟ تحمل اين نگاه چقدر برايم سخت است؟

درست است که الآن شما از اين کارهاي همسرتان در رنج و عذاب هستيد ولي اگر بی‌گدار به آب بزنيد و شرايط و امکانات آينده را خوب پیش‌بینی نکنيد، ممکن است شرايط آينده شما به‌مراتب از شرايط فعلي رنج‌آورتر و عذاب‌آورتر بشود.

بنابراين حتي اگر جواب تمام اين پنج سال اصلي به نفع ادامه زندگي مشترک نیست، بهتر است شما مدتي در اين زندگي بمانيد و ازنظر اقتصادي و زمینه‌های شغلي، پشت خود را گرم کنيد. توصيه ما به خانم‌هایی که ادامه زندگي را به‌هیچ‌وجه به نفع خود نمی‌دانند، اين است که قبل از ورود به چالش طلاق، آینده‌نگری اقتصادي و شغلي داشته باشند تا قبل از جدا شدن از اين مرد، توانسته باشند، زمینه‌های اقتصادي و شغلي آينده خود را پایه‌ریزی کنند. حتي اين کار ممکن است دو سال يا بيشتر، صبر و تحمل نياز داشته باشد ولي در عوض، ضربه طلاق و بعد از طلاق را به‌شدت کاهش می‌دهد.

همچنین تأکید می‌شود که هر تصمیمی بهتر است از طریق مشاوره‌های تخصصی انجام بگیرد و در آن خانم و آقا باهم حضور داشته باشند.

دوست گرامی یكی ازعوامل مهم تهدیدكننده روابط زناشویی دخالت خانواده های اصلی است. متاسفانه بسیاری از اختلافات زناشویی در نتیجه ی دخالتهای نابجا و غیرمنطقی خانواده های اصلی ایجاد می شود و حتی در موارد زیادی منجر به طلاق می گردد. با كمال تاسف، خانواده های اصلی پس از ازدواج فرزندانشان به استقلال آنها احترام نمی گذارند و به خود اجازه هرگونه مداخله را می دهند. در این گونه موارد والدین به تمایز خود از فرزندان خویش نرسیده اند. در مواردی هم مشاهده می شودكه فرزندان به تمایز خود ازدیگری نرسیده اند. این تمایزبه معنی قطع رابطه نیست. بدین معناست كه والدین و فرزندان ضمن حفظ استقلال خود و احترام به حریم های خصوصی یكدیگر، اجازه دخالت به حریم های خصوصی و زناشویی را ندهند.

می توان گفت مشكلاتی كه باعث دخالت دیگران در زندگی مشترك زوجین می گردد عبارت است از:1- عدم وجود رفتارهای جرات آمیزدرزن یاشوهریا هردو.2- خصوصیت بله گوییyes people)).3- اعتقادات مذهبی با تعابیر غلط از سخنان بزرگان دین(كه احترام به والدین به معنی پذیرش دخالت آنها نیست).4- تمامیت خواهی به طوری كه زوجین درپی راضی نگهداشتن همه ازخویش اند و قادر به هیچگونه مخالفت درمقابل دخالت های دیگران نیستند. 5-فقدان مهارت های اجتماعی لازم برای برخورد با اینگونه دخالت ها.

 و اما چه باید كرد:

1-خانواده درمانگران سیستمی بر این اعتقادند كه وقتی دختر و پسری با هم ازدواج میكنند از سیستم قبلی خود كه خانواده های اصلی هستند جدا می شوند و بنای سیستم جدیدی را می ریزند، و بدینسان یك سیستم جدید شكل می گیرد. هر سیستم برای بقاء نیاز به رعایت قوانین خاصی دارد كه اگر رعایت نشود سیستم از هم می پاشد. یكی از قوانین سیستم اینست كه اعضاء نباید اجازه دخالت افراد خارج از سیستم را در سیستم خودشان بدهند، یعنی زن و شوهر باید بطور مودبانه و قاطع به خانواده های خود تفهیم كنند كه اگر دوستشان دارند از دخالت بپرهیزند، و در صورت نیاز به مشورت با آنها حتما اطلاع خواهند داد. در قرآن كریم حتی دادن مشورت به زوجین منوط به تقاضای آنها از دیگران شده است. یعنی هیچ كس نباید به خود حق دهد كه در زندگی دیگران دخالت كند و لو اینكه پدر و یا مادر زن و شوهر باشند. شعار معروف زوج درمانگران اینست كه وقتی دختر و پسری با هم ازدواج كردند به معنی اینست كه به همدیگر سلام می كنند و به پدر و مادر خود می گویند، خداحافظ البته خداحافظ به معنی این نیست كه دیگر آنها را نمی خواهند ببینند، بلكه به این معنی است كه حالت قبلی كه من دختر و یا پسر شما بودم و مطیع شما و هرچه شما می گفتید من باید گوش می كردم به پایان رسید. الان من خودم شوهر و یا زن یك خانه هستم و مستقل شده ام.

2-یكی از راه حل ها، فرستادن علایم و سیگنال ها از طرف زوجین به خانواده هایشان است. ابراز محبت و علاقه به یكدیگر در مقابل دیگران. مثلا صدازدن یكدیگر با لغات وكلمات محبت آمیز. البته این، مستلزم خطاب كردن یكدیگر با لغات محبت آمیز درخانه است. استفاده از پسوند های جانم و عزیزم و مانند اینها و ابراز علاقه در مقابل دیگران نه تنها آنان را متوجه حریم مستحكم زوجین می كند. بلكه در بسیاری ازموارد به عنوان علامتی برای توقف هرگونه دخالتی در زندگی آنهاست.

3-باید توجه داشت كه نباید مسائل زناشویی را و به قولی مسائل درون سیستمی را با خانواده های اصلی در میان گذاشت. زمانی كه ما مشكلاتمان را با افراد درمیان می گذریم در واقع اجازه دخالت رابه آنان می دهیم.

4- علاوه براینها نحوه تعامل با خانواده مهم است. افراد مسن دوست دارند به سخنانشان توجه شود. بهتر است به سخنان آنان خوب گوش دهید و حتی خلاصه سخنانشان را مجددا تكرار كنید تا آنها بفهمند كه شما گوش می دادید. قول دهید كه حتما به حرفهایشان فكر می كنید. گفتن جملاتی مثل:"به حرفهای شمافكرمی كنم. ولی در مورد تصمیم گیری دوست دارم همسرم نیز نظر بدهد.چنانچه مورد توافق ما بود حتما اقدام خواهیم كرد" بسیار مناسب است.

5- همواره پیش چشم خانواده های خودتان در رابطه با امورات مختلف مثل مهمانی رفتن یانرفتن و...حتما از همان ابتدا با همسرتان مشورت كنید. این نیز می تواند راهی برای كاهش دخالت دیگران باشد.

6- راه دیگر برای كاهش مداخلات خانواده ها در زندگی زوجین، افزایش دید و باز دیدها و كم كردن مدت زمان توقوف درخانه های یكدیگراست(كاهش مدت زمان صله رحم و افزایش دفعات آن).

معمولاً خانواده انسان بخشی از وجود فرد به شمار می رود و همان طور كه انسان به خودش عشق می ورزد، خانواده اش را هم دوست دارد بنابراین، این كه می فرمایید:« اون خواهراشو دوست داره و به خانواده ش هم كمك می كنه» چیز عجیبی نیست. اتفاقاً اگر خانواده اش از جهت بضاعت مالی تنگدست و فقیر باشند، وظیفه اخلاقی و گاهی شرعی حكم می كند كه او در حد وسع خود به آنها كمك كند. این كار در حد خودش، كار پسندیده ای است و با این كار اجر و ثواب وافری را نصیب شما می گردانید و بركت زندگی تان را افزایش می دهد بنابراین، بهتر است بی جهت منفی بافی نكنید و ترسی از فردا نداشته باشید البته، ما نیز قبول داریم كه تأمین رفاه و نیازهای مالی شما و همچنین تضمین زندگی آینده در حد متعارف در اولویت نخست قرار داد، به هیچ وجه شوهرتان نمی تواند از حق شما كم بگذارد و از آن بكاهد و بر كمك به خانواده اش بیفزاید.

اگر احساس می كنید كه شوهرتان بیش از آنچه متعارف است به خانواده اش كمك مالی و غیر مالی می كند و یا از تأمین نیازهای شما می كاهد و یا خانواده اش از سادگی او سوء استفاده می كنند، بهتر است در یك فضای آرام و صمیمانه زمینه گفتگوی دوطرفه را فراهم آورید و با او به گفتگو بپردازید. همواره سعی كنید با صداقت كامل به بیان احساسات و انتظارات خود با شوهرتان بپردازید و با او گفتگو كنید و این كار را با رعایت كامل احترام انجام دهید. كلید حل بسیاری از سوءتفاهمات و مشكلات زناشویی، گفتگو و درك متقابل همسران است. ضمن این كه این گونه مسائل به هیچ وجه نباید باعث ایجاد اختلافات خانوادگی و تیرگی روابط بین شما و شوهرتان گردد چرا كه آرامش زندگی و صمیمیت بین شما و شوهرتان در اولویت نخست قرار دارد و تلاش شما بیش از هر چیز باید به این نكته معطوف گردد و در هیچ حالی نباید اصول اساسی زندگی مشترك، فدای چیزهای فرعی دیگر گردد.

توصیه می شود هیچ گاه مستقیماً به خاطر كمك شوهرتان به خانواده اش و مسائل دیگر از شوهرتان انتقاد نكنید چون معمولاً انسان ها در برابر انتقاد مستقیم، احساس حقارت و تحقیر شدن می كنند و موضع دفاعی و یا مقابله ای به خود می گیرند و به جای اینكه مشكل را درك كنند، درصدد دفاع از خود بر می آیند و یا حالت تهاجمی به خود می گیرند و احیاناً رفتارهای نامناسب از خود نشان می دهند كه به هیچ وجه مطلوب نخواهد بود. از طرف دیگر، ممكن است محبت شوهرتان نسبت به شما كاسته شود و او از شما زده شود و بیشتر به خانواده اش جذب شود بنابراین، توصیه می شود كه به جای این كه مستقیماً از شوهرتان انتقاد كنید و یا كار را به آشوب بكشانید، به بحران تبدیل كنید، جنگ و دعوا راه بیندازید،حریم خود و شوهرتان را بشكنید و حس لجاجت او را برانگیزانید؛ همیشه احساس خود را از رویدادها و حوادث زندگی بیان كنید، بدین صورت كه به شوهرتان بگویید: «من وقتی می بینم بیش از این كه به زندگی خودمون اهمیت دهی به خانواده ایت اهمیت می دهی دلگیر و ناراحت می شوم» «از این كه می بینم برای آینده زندگی مون پس اندازی نداری و تمام پول هایت را خرج زندگی امروزمان می كنی احساس خوبی ندارم» وقتی شما انتظارات و احساسات خود را این گونه با شوهرتان در میان می گذارید در واقع، از شوهرتان به صورت مستقیم انتقاد نكرده اید و تنها احساس خود را بیان كرده اید و با این كار حس همدردی و دلسوزی او را برای توجه به احساسات خود بر انگیخته اید و مشاركت او را در حل مشكل جلب نموده اید. ضمن این كه با این كار میزان صمیمیت بین شما افزایش پیدا می كند و توجه شوهرتان را به خود معطوف می كنید به گونه ای كه او بیش از گذشته به سخنان تان گوش فرا دهد و در تأمین نیازهای شما بكوشد.

اگر با این شیوه نتوانستید آن گونه كه انتظار دارید روی شوهرتان تأثیر بگذارید در این صورت، می توانید با مراجعه به كلینیك مشاوره و روانشناسی از كمك خانواده درمانگران و دیگر متخصصین بهره بگیرید و از راهكارهای آنان استفاده كنید.

شاید كمتر زوجی را بتوان یافت كه هیچ گونه اختلافی نداشته باشند . اما نكته مهم  چگونگی مدیریت كردن  اختلافات و مشكلات می باشد . برای موفقیت در این امر ، زوجین نیاز به مهارت هایی دارند ، تا بتوانند ضمن این كه از پیش آمدن مشكلات و اختلافات جلوگیری می كنند ، بهتر بتوانند مشكلات پیش آمده را حل و فصل نمایند و اختلاف سلایق خود را به حداقل برسانند . از جمله مهارت های مهمی كه  نیاز است هر زن و شوهری از آن ها اطلاع داشته باشند و توانایی ارائه آن ها را بسته به شرایط داشته باشند ، مهارت ارتباطی موثر می باشد ، كه شامل :

 مهارت گفتگوی موثر ، مهارت انتقاد موثر ، مهارت كنترل خود ، مهارت جرأت ورزی و ... می باشد . هر چقدر كه زوجین بتوانند در شرایط مختلف از  مهارت ها به نحو مطلوب تری استفاده نمایند ، یقینا بهتر و آسان تر می توانند بر مشكلات فائق آیند و زندگی زناشویی خود را بر یك مسیر صحیح هدایت نمایند .

 يكي از وظائف همسران اين است كه خود را براي شريك زندگي خود آراسته كنند. غريزه جنسي و هم چنين زيبايي طلبي يكديگر را ارضا كنند. زن و شوهر  باید بدانند كه صیّادهاي خطرناك براي صید آنان در كمین مي‏باشند، بنابراین آراستگي و نظافت علاوه بر منافع دیگري كه دارد، زن و شوهر را نیز به یكدیگر علاقه مند مي‏سازد،  بهداشت خانه و لباس و اثاث را تأمین مي‏كند . آنان را از گرفتاري به بیماري‏ها كه عامل اساسي‏اش مراعات نكردن مسائل بهداشتي است ،بیمه مي‏نماید.

 با توجه به اينكه  تازه ازدواج كرده و در  دوران عقد به سر مي بريد، به نظر مي رسد كه اين مسئله، مشكل خاص و بغرنجي نيست و قابل حل است. براي حل اين مسئله موارد زير را به شما پيشنهاد مي كنيم:

1. زن و شوهر نبايد از اينكه مسائل مختلف را به يكديگر تذكر بدهند ،ترس داشته باشند و نگران شوند.

سعی كنید در تمام مدت زندگي زناشوئي خود، هر هفته یك زمان را اختصاص بدهید به بروز احساسات خود، بدون هیچ گونه ارزش گذاری .  در هر ارتباط و تعاملی ( حتی ارتباط زن و شوهری ) ، مطمئناً یكسری احساسات منفی ایجاد می شود كه بایستی احساسات منفی بیرون ریخته شود ، تا آسیب های آن ها از بین برود . بایستی زن و شوهر

 زمانی را در هفته به این امر اختصاص دهند . شروع كنند به بیان احساسات منفی خود در رابطه با طرف مقابل، بدون اینكه طرف مقابل بخواهد توجیه و یا بحثی  داشته باشد . البته بایستی قبل از انجام این كار طرفین به طور كامل توجیه شوند . با بیان این گونه احساسات، به دعوا و مشاجره با هم نپردازند ، بلكه فقط گوش دهند و  هیچ گونه توجیه و بحثی  نداشته باشند. این امر دو خصوصیت مثبت را دارد:

 اول اینكه باعث می شود كه زن و شوهر  احساسات منفی شكل گرفته در وجودشان را، كه بسیار موثر بر رفتار و افكارشان می باشد ،تخلیه  كنند .

 ثانیا طرف مقابل بدون اینكه اجبار  و یا خشونتی ببیند ، به ضعف ها و نقص های خود و یا كوتاهی هایی كه نسبت به طرف مقابل داشته ، پی می برد و در جهت رفع آنان اقدام می نماید.

2.  مي توانيد از يكي از آشنايان ( ترجيحا خانم باشد) خود يا همسرتان، كه  روي همسرتان نفوذ دارد، بخواهيد كه اهميت اين مطلب را از طرف خود ( نه از طرف شما) به همسرتان تذكر بدهد.

3. برای نفوذ و تاثیر گذاری بر هر شخصی خصوصا همسر لازم است كه هم در عمل و هم در گفتار ، عشق و محبت خالصانه خود را در همه حال به او ابراز نمایید ، به گونه ای كه نشان دهید زندگی با او و شریك بودن با او را دوست دارید . حاضرید برای محكم تر شدن پیوندتان هر كاری را انجام دهید . مطمئنا او متوجه خواهد شد و تلاش می كند كه او رفتار محبت آمیز شما را جبران نماید ، خصوصا از راه هايی كه   دوست دارید ، این خود زمینه ای می شود برای ارتباط بیش تر و صحیح تر بین شما و انتقال خواسته های تان به همدیگر در یك مسیر منطقی و محبت آمیز.

4. سعی كنید كه در زندگي روزمره وقتي كه مي خواهيد مطلبي را به همسرتان بيان كنيد، هیچ گاه خواسته های خود را به صورت امری بیان ننمایید ، بلكه به جای آن از جملات سوالی و خبری استفاده كنید . زیرا تاثیر گذاری مثبت این جملات بسیار بیش تر است . هم چنین بازخورد منفی كم تری را به دنبال دارد . برای مثال به جای اینكه به او بگویید : امروز لباس هایم را اتو بكش . بهتر است گفته شود : امروز وقت داری لباس های مرا اتو كنی ؟

5.خواسته ها و احساسات خود را با ضمایر شخصی خودتان ( مفرد و یا جمع ) بیان كنید .  به جای اینكه به او بگویید : این گونه لباس بپوش ، بهتر است مطرح كنید: دوست دارم این گونه لباس بپوشی .

6. سعی كنید شنونده خوبی باشید ، زیرا در بسیاری از موارد زن ها گلایه دارند كه همسران شان اصلا به حرف آن ها گوش نمی دهند و یا به حرف های آنان توجه ندارند . اگر اين طور باشد، همسر شما هم به حرف هاي شما گوش نخواهد كرد.

7. پیش از اینكه به وظایف همسرتان در مقابل خود توجه كنید ، به وظایف و تكالیف خود در مقابل او توجه نمایید . ببینید كه آیا خود شما خواسته های منطقی او را برآورده نموده و یا به گونه ای منطقی و مطلوب با او برخورد داشته اید یا خیر؟ آيا  همسر شما انگيزه براي خودآرايي دارد ؟

 قبل از اين كه تصميم به ازدواج با ايشان گرفته باشيد ،با رفت آمدها مشخص شده  كه تربيت والدين باعث اين مشكل شده است و يا بعد از اينكه با هم عقد كرده ايد اين مشكل را پيدا كرده است؟مطمئنا اگر  تلاش نمایید به گونه ای منطقی با او رفتار نمایید و رابطه عاطفی مناسبی با او داشته باشید ، به مرور زمان او نیز سعی خواهد نمود  خواسته های معقول شما را برآورده نماید و آن گونه رفتار كند كه  دوست دارید .

8.  امام علی(ع) می‏فرمایند: « بِحُسْنِ الاَْخْلاقِ یَطیبُ الْعَیْشُ  ؛ با خوش اخلاقی ، زندگی نیكو و مطلوب می‏گردد». پس به خواسته های شرعی همسرتان احترام بگذارید . با اخلاق خوب و شایسته تقاضاهای او را اجابت نمایید . در برخی مناسبت ها به او هدیه بدهید. محبت و خوش اخلاقی شما زمینه آرامش و پیشرفت و همدلی را در خانواده  فراهم می آورد.

برای آگاهی بیش تر مي توانيد به منابع زیر مراجعه نمایید:

-        مهارت های سازگاری ، علی حسین زاده ، انتشارات موسسه امام خمینی (ره)

-        مهارت های ارتباطی ، كول كریس ، ترجمه محمد رضا آل یاسین

-        مهارت های زندگی ، كول كریس ، ترجمه شهرام محمد خانی

-        مردان مریخی- زنان ونوسی ، جان گری ، ترجمه سید رضا نیازی

-        رازهایی درباره زنان ، باربارا دی آنجلیس .

موفق باشيد.

آنطور كه گفتيم براي داشتن زندگي موفق، بايد رابطه هاي خود را اعتدال بخشيد. عدم اشباع همسر نيز همانطور كه به خوبي مي دانيد به معناي اين نخواهد بود كه از ابراز محبت و به چنگ گرفتن قلب او طفره رفته و خدايي ناكرده با كوتاهي در ابراز احساسات زنانه، او را به سمت و سويي ديگر بكشانيد. مصاديق محبت افراطي نيز در نامه قبلي ارائه شد. شما مي توانيد مصاديق ديگر را بر اساس همان كليات كه در نامه قبل ارائه گرديد، به دست آوريد. در ادامه به نكات ذيل توجه كنيد.

1. از ديدگاه شرع مقدس اسلام، پس از خوانده شدن خطبه عقد دختر و پسر به هم محرم بوده و مي توانند هر گونه لذت شرعي را از يكديگر ببرند. اما بهتر است به لحاظ رعايت مسائلي طبق رسومات رايج در جامعه، نزديكي و جماع را به بعد از عروسي موكول كنند.

رعايت اين مسئله به نفع هر دو طرف است. زيرا در صورت خدايي ناكرده طلاق و جدايي، پسر بايد مهر كامل بپردازد و دختر نيز دوشيزه نخواهد بود و احتمالا فرصت هاي ازدواج را از دست خواهد داد.

2. چگونگي روابط و ميزان آن در دوران عقد تابع رسم و رسومات هر شهري است. اما توصيه مي كنيم مسئله اعتدال را هميشه رعايت كنيد. براي رعايت اعتدال و بهره گيري مناسب از اين دوره كه براي اكثر زوج ها دوران شيرين زندگي است، لازم است مرد با همسر خود به مشورت پرداخته و با فضاي فكري و خانواده دختر هر چه بيشتر آشنا شود. توجه پسر به محدوديت هاي اقتصادي، فضاي منزل و وجود فرزندان كوچك در منزل شما را ملزم به رعايت اعتدال در ارتباطات خواهد كرد. عدم رعايت اعتدال مي تواند زمينه ساز اضطراب ها و تنش هاي روحي دختر شود.

3. همسر شما حتما بايد قبل از ملاقات و آمدن به منزلتان به گونه اي برنامه ريزي كند تا هم دختر (براي آرايش) و هم خانواده دختر (براي پذيرايي) آمادگي لازم را كسب كنند.

4. وقتي پسر به منزل دختر مي رود، رفتار و خلوت هاي خود را به گونه اي نكنند كه والدين دختر احساس كنند دختر آنها را گرفته اند. پس لازم است قبل از هر خلوتي چند دقيقه اي در ميان جمع و حضور والدين دختر به خوش و بش و حال و احوال پرسي بگذراند. همچنين اگر خواهر يا برادر مجردي در خانه هست، لازم است رعايت حال آنها بشود.

5. براي رفتن به مسافرت هاي كوتاه و نيم روزي، حتما با والدين شما هماهنگ كند. اين موجب قرب و احترام داماد نيز مي شود.

6. در پايان يكي از بهترين كارهايي كه در دوران عقد و حتي پس از مي توان انجام داد، هديه دادن به يكديگر است (به ويژه از طرف پسر). لذا در مناسبت هاي مختلف، مثل اعياد، سالروز تولد، سالگرد ازدواج و ... هديه اي ولو كوچك به يكديگر تقديم كنيد.

درخواست نامزد (  همسر شرعي و قانوني ) كاملاً به جا و منطقي مي باشد. اين حق مرد است كه شنواي جملات محبت آميز همسرش باشد. بي شك ابراز  علاقه يكي از عوامل استحكام و پايداري زندگي زناشويي مي باشد.

 اين كه گفتيد نمي توانيد ،بايد به عنوان يك ناتواني در شما مورد تجزيه و تحليل قرار بگيرد. بايد ديد چه مانعي بر سر راه اين كار وجود دارد. در بسياري موارد نتوانستن در كار نيست، بلكه  نخواستن است كه به مشكل مي انجامد.

توصيه مي شود به خودنگري دقيق و موشكافانه پرداخته و موانع احتمالي رواني، شخصيتي، عاطفي ، خانوادگي و اجتماعي و ... بر سر راه ابراز علاقه را به دست آوريد.

قطعا يك مانع بر سر راه اين كار وجود دارد . مي توانيد با شناخت آن به رفع تدريجي آن همت گماريد. در برخي خانواده هاي ايراني ابراز علاقه بين مادر و پدر و فرزندان مرسوم نيست . به نوعي آن را زشت و ناپسند مي شمارند. بديهي است با كمي تمرين مي توان اين رسم را در زندگي مشترك جديد حذف نمود.

در هر صورت اين امر صد درصد شدني است. با پرهيز از هرگونه بزرگ نمايي مشكل مي توانيد به راحتي هر چه تمام تر به اين مهم دست يابيد.

اراده و توانايي شما هر چه قدر ضعيف باشد ، براي گفتن يك جمله محبت آميز ساده كفايت مي كند.

 مهارت ارتباط موثر و مذاكره موفق يكي از مهارت هاي زندگي مي باشد.  مي توانيد با شركت در كارگاه هاي آموزشي مهارت زندگي به نيكي اين مهارت را به دست آوريد يا اين كه با ديدن سي دي هاي آموزشي يا مطالعه كتب و مقالات مفيد در اين زمينه به اين مهم دست يابيد.

براي اطلاع از منابع يا كارگاه هاي آموزشي در اين زمينه مي توانيد به اينترنت سري بزنيد يا از طريق ارتباط با مراكزي مانند فرهنگ سراها يا مراكز مشاوره از زمان و مكان برگزاري اين كارگاه ها اطلاع حاصل نماييد.

 اگر ازدواج كرده ايد نيازي به از بين بردن شهوت نيست و كامجويي شما از همسرتان امري صددرصد مثبت و خداپسندانه است. فقط در اين گونه موارد بايد دقت داشت كه اين كامجويي جنسي يا شبه جنسي به تحريك ساير افراد نينجامد. مثلا گرفتن دست همسر در كوچه و خيابان و آن هم به مدت طولاني امري غيرمتعارف به نظر نمي رسد و به نظر عرف امري غير محرك تلقي مي گردد. همچنين در روي نيمكت هم مي توان به صورت غيرمحرك دست بر شانه همسر گذاشت. در زمينه نوازش آن هم در كوچه خيابان يا جاهاي تاريك هم حكم خاصي نمي توان داد و به شرط اين كه احتمال ديده شدن در حد صفر باشد به نظر مي رسد اين كار نيز بي اشكال باشد.

البته بايد شما كمي ريشه اي تر به حل اين مساله تان بپردازيد و از اين كامجويي هاي پر استرس بكاهيد و به كامجويي با استرس كمتري روي آوريد. مثلا بنده به عنوان روانشناس برخي راه كارهاي مشروع و خداپسندانه در اين زمينه خاص به ذهنم مي آيد كه متاسفانه از گفتن آن در يك سايت عمومي معذوريم، ولي شما مي توانيد با بارش فكري خودتان و مطرح كردن همين سوال با عناوين ديگر با دوستان و آشنايان متاهل به دهها راه كار معقول و مشروع برسيد.

چنانچه ارتباط با جنس مخالف به قصد ازدواج، خارج از ضوابط و هنجارها باشد و یا تحت نظارت والدین و سرپرست نباشد، احتمال روبرو شدن با یك آسیب روانی - عاطفی بسیار خواهد بود و شما نسبت به این موارد توجه كافی داشته باشید. در حال حاضر ما شاهد بروز اختلالاتی همچون افسردگی و اختلالات خلقی و در موارد متعددی اضطراب در میان دخترانی هستیم كه خود را بر سر راه پسران قرار داده و موفق به ازدواج كردن نشده‌اند. شما نیز قصد ادامه روابطی را دارید كه ممكن است!! به ازدواج منجر گردد و دربارة ان اطمینان لازم را ندارید.

برقراری و تداوم یك رابطه با این گمان كه به ازدواج ختم گردد، معمولاً برای دختران آسیب زا است و نیازی به استخاره ندارد. در واقع، استخاره به عنوان یك عمل هنگامی مجال می‌یابد - كه ما در بین دو عمل كه هر دو منطقی، بجا  و مشروع هستند - سرگردان و متحیر باشیم و هر دو مناسب باشند، اما در موردی كه شما یا روانشناسان بر اساس تجارب احتمال خطر و ضرر را می‌دهند، استخاره نمودن فاقد وجاهت و معنا خواهد بود و امری است ناپسند.

در حقیقت ما برای ازدواج به چیزی فراتر از استخاره نیازمندیم و باید به یك اطمینان نسبی دست یابیم كه زندگی مشترك آینده ما از ثبات و كارآمدی لازم برخوردار خواهد بود و همسر آیندة ما فردی مسؤولیت پذیر و دارای شرایط مناسب خواهد بود. در جایی كه خدواند متعال عقل را به عنوان رسول باطنی در درون انسان به ودیعه نهاده است تا مسایل كلان خود را رسیدگی نموده و برطرف نماید، ما نمی‌توانیم و نباید سرنوشت خودمان را به اتفاق و شانس بسپاریم كه كدام صفحه بیاید و سرنوشت ما را رقم بزند.

به هر حال نباید فراموش نمود كه عشق به تنهایی برای زندگی مشترك كافی نیست و باید تمام جنبه‌های مهم را هم در نظر گرفت. البته گو اینكه شما در وضعیت نامناسب‌تری نیز قرار دارید و تنها با یك عشق یك سویه به قصد ازدواج روبرو هستیم كه شما تلاش دارید تا آن را به یك ارتباط عاطفی دوسویه تبدیل نمایید. اما این راه نیز مخاطرات خاص خود را داراست و نمی تواند برای شما منشاء شادكامی و خرسندی باشد.

روابطی كه خارج از چارچوب عرف و شرع برقرار می‌شود واقعاً از تضمین لازم برخوردار نیستند. در این قبیل روابط ما بارها شاهد بوده‌ایم كه حتی در صورت موفقیت و  رسیدن به وصال یك دیگر، نهایتاً راه تردید، شك و ابهام در وضعیت همسر همچنان ادامه دارد، این دسته از همسران معمولاً نسبت به همسر خود مشكوك هستند كه آیا نسبت به آنان وفادار خواهد ماند یا آنكه می‌تواند همچون سابق مرتكب خطا شود. در مواردی بی شمار با این مسأله روبرو هستیم كه مرد به زن می گوید كه «من چگونه مطمئن باشم كه هنگام نبودن در خانه تو مانند سابق كه به والدین خودت خیانت می كردی و با من بودی، همین كار را با من انجام ندهی؟». عكس این مطلب در خصوص زنان نیز وجود دارد و آنها نگران هستند كه همسرانشان با شخصی دیگر ارتباط خارج از تعهدات زناشویی برقرار نسازد.

اگر مقصود از رابطه، برقراری روابط احساسی است كه كاملاً ناروا بوده و می‌تواند به وابستگی منجر گردد كه شدیداً باید از آن پرهیز نمود. این قبیل روابط هرگز دارای تضمین نیستند و تنها می توانند آسیب روانی را از جهات متعدد به دختران وارد نمایند. نحوه ورود دختران به روابط با نحوة ورود پسران به این گونه روابط كاملاً متفاوت است و دختران بیشتر با آسیب روبرو می‌شوند؛ چون سریعاً وابسته می‌شوند و نمی‌توانند با جدایی و ناكامی كنار آیند.

اما بی‌تردید یك رابطه به منظور آشنایی تحت نظارت والدین آن هم به صورت محدود با رعایت محدوده شرع و هنجارها می‌تواند به شناخت بیشتر و اتخاذ یك تصمیم منطقی به شما كمك كند.