اگر زن دچار استحاضه کثيره شود، بايد در روز سه مرتبه غسل کند و نمازهايش را بخواند، مثلا براي نماز صبح يک غسل و براي نماز ظهر و عصر در صورتي که فاصله بين اين دو تا نشود، يک غسل و براي نماز مغرب و عشا در صورتي که فاصله بين اين دو نماز هم نباشد، يک غسل انجام دهد.
اگر غسل کردن براي زن در هر روز سه مرتبه حرجي باشد، يعني سه مرتبه غسل کردن برايش سخت باشد، به طوري که عادتا قابل تحمل نباشد، يا برايش ضررداشته باشد، به جاي غسل تيمم کند و نمازهايش را با تيمم بخواند(1) . همچنين اگر ضرر هم نداشته باشد وعادتا هم سخت نباشد و عمدا غسل نکند ،مي تواند براي هر دفعه صبر کند تا وقت نماز تنگ شود . در تنگي وقت که فرصت غسل نمي ماند، بدل از استحاضه تيمم کند، نمازش صحيح است.(2)
خانم ها نبايند نماز را به خاطر غسل ترک کنند . در هيچ شرايطي نبايد نماز ترک شود . بايد نماز ها را بخوانند، هرچند با تيممي که بيان شد، نماز را بخوانند، صحيح است.
پي نوشت ها:
1. آيت الله شبيري زنجاني، توضيح المسائل، مسأله 677.
2. همان، مسأله 687.

در فرض سؤال که براي جهيزيه خريداري شده و بعدا ضرورت براي استفاده از وسايل مذکور درجاي ديگري پيدا شود و مصرف کند، خمس ندارد. (1)
پي نوشت:
1. سؤال ازدفتر آيت الله شبيري زنجاني

در فرض سؤال خمس ندارد:

به نظر آيت الله زنجاني در صورتي که براي تهيه و خريد منزل ناچار به پس انداز تدريجي بوده است، به پس انداز براي خريد خانه هرچند سال ها طول بکشد ،خمس تعلق نمي گيرد .(1)
پي نوشت:
1. سؤال از دفتر آيت الله شبيري زنجاني.

بايد کم کم آن ها را قضا کنيد و اگر مقدارش را نمي دانيد، مي توانيد به مقداري که يقين داريد قضا شده، انجام دهيد.(1)
.
پي‌نوشت‌:
1. توضيح المسايل مراجع، ج 1، مسأله 1383.

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
اگر منظور شما از «زدن مسواک با خمير دندان» در حال روزه داري مي باشد در جواب مي گوييم:
در طول روز مسواک زدن اشکال ندارد. بايد مواظب بود که چيزي ازخمير دندان يا آب بيرون دهان (خوردن آب دهان اشکال ندارد) خورده نشود. چرا که وسايلي چون مسواک اگر از دهان بيرون آيد و باز داخل دهان شود، نبايد آب آن را فرو برد.(1)
پي نوشت:
1. آيت الله بهجت، استفتاءات ، ج 2، سوال 2875.

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
همسر دوست شما نمي تواند با مرد ديگري صيغه بخواند . بر او واجب است که رابطه خود را با مرد ديگر قطع کند . بردوست شما نيز واجب است که از رابطه همسرش با مرد ديگر جلو گيري کند . اگر توانائي روابط جنسي ندارد ، مي تواند همسرش را طلاق دهد. يا اين که خودش را معالجه نمايد.
1- صيغه کردن زن شوهر دار حرام و عقد باطل است . اگر کسي با زن شوهر دار عقد ازدواج موقت يا دائم بخواند ،با اينکه مي داند شوهر دارد، عقد باطل است و براي هميشه حرام مي شوند.(1)
2- زنا کردن با زن شوهر دار نيز سبب حرمت ابدي مي شود . اگر همسر دوست شما پس از عقد با دوست تان با ديگري مرتکب زنا شده باشد، براي هميشه با آن مرد حرام شده است (2) .بعد از طلاق دادن شوهر نيز نمي تواند با آن مرد ازدواج کند.
3. در فرض سؤال بايد دوست شما خود را معالجه کند .از فساد همسرش جلو گيري کند . اگر معالجه خودش ممکن نيست، همسرش را طلاق دهد تا با مرد ديگري ازدواج کند .بيش از اين به گناه ادامه ندهند . هم چنين پيش از آن که خشم و غضب خداوند زندگي آن ها را بگيرد، بايد از گناه توبه نمايند.
پي نوشت ها:
1. امام خميني، توضيح المسائل،2402( در مسائلي که رهبري فتوي نداده باشد، فتواي امام خميني براي مقلدين رهبري حجت مي باشد).
2. همان، مسأله 2398.

پرسش 1: اگر در ماه رمضان حيض باشيم و لحظه پاک شدن را دقيق ندانيم، آيا مي شود :سحري خورده و ديگر از خوردن امتنا کنيم تا اگر در وسط روز پاک شديم .غسل کرده و روزه بگيريم؟

پاسخ:
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
در صورتي که فکر مي کنيد ديگر خون نمي بينيد، بايد قبل از اذان صبح غسل کنيد(نه در روز ) و در طول روز چيزي نخوريد.
اگر خون نديديد، روزه شما صحيح است، ولي اگر خون ديديد ،هر چند به صورت لکه باشد ،روزه شما باطل مي شود.(1)
لطفا هرگاه سوال شرعي مي پرسيد ،نام مرجع تقليد خود را ذکر کنيد تا بر اساس نظر مرجع شما پاسخ بدهيم .
پي نوشت :
1. توضيح المسائل مراجع ، م1640 .

پرسش 2:
2.دختري که براي مدت بيش تر از 10 روز خون مي بيند .حکمش چيست؟نماز و روزه اش چگونه است؟

پاسخ:
در صورتي که ايام عادت زن معلوم باشد، مثلا هميشه هفت روز خون مي ديده، اگر بيش تر از شماره عادت خود خون ببيند و از ده روز بيش تر شود، چنانچه همه خون هايى كه ديده ،يك جور باشد، بايد از موقع ديدن خون به شماره روزهاى عادتش حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد .(1)
در ايام حيض نماز بر او واجب نيست و قضا هم ندارد .روزه او صحيح نيست، ولي بايد بعدا قضاي روزه را به جا آورد .
در ايام استحاضه با توجه به مقدار خوني که مي بيند، به احکام زن مستحاضه عمل مي کند و نماز و روزه او صحيح است .
پي نوشت :
1. توضيح المسائل مراجع ، م493.
پرسش 3:
3. خوابگاهي که من هستم از همه دين ها و ملت ها هستند . بعضي هندو . بعضي اصلا خدا را قبول ندارند و من شنيده ام که اين افرد نجس هستند. حقيقت دارد ؟
پاسخ:
در صورتي که آن ها اعتقادي به خدا نداشته باشند (کافر غير کتابي ) نجس مي باشند .اگر دست و بدن آن ها رطوبت داشته باشد و آن رطوبت به وسائل شما سرايت کند، باعث نجاست مي شود.
اما در صورتي که کافر کتابي(کساني که اعتقاد به يکي از اديان آسماني دارند) مانند مسيحي ، يهودي و زرتشتي باشند، طبق نظر برخي از مراجع پاک و طبق نظر برخي ديگر نجس مي باشند .
به نظر آيات عظام :خامنه اي، وحيد خراساني، سيستاني ،نوري همداني ، صانعي ، شيخ جواد تبريزي، فاضل لنکراني ،پاکند.
به نظر امام خميني و آيت الله بهجت نجسند . به نظر آيات عظام: مکارم شيرازي ، شبيري زنجاني ،جعفر سبحاني ، صافي گلپايگاني ، گلپايگاني ، و خوئي بنابر احتياط واجب نجسند.(1)
پي نوشت :
1.آيه الله خامنه اي ، استفتائات ، س 313؛ توضيح المسائل مراجع، م 106 وذيل آن.

در صورتي که واقعا مني خارج شود، جنب مي شود . مني نجس است و لباس را نجس مي کند.
اگر خارج شدن مني عمدا باشد ،يعني ديدن صحنه هاي شهوت انگيز را با قصد خارج شدن مني ادامه دهد تا مني خارج شود، يا عادت اش اين باشد که با ديدن صحنه هاي شهوت انگيز مني خارج مي شود، در اين صورت هم روزه باطل است و هم کفاره دارد.
اما اگر قصد خارج شدن مني را نداشته باشد و عادت او هم چنين نباشد که با ديدن صحنه هاي تحريک کننده مني خارج مي شود ،ولي بي اختيار مني خارج شود ، روزه صحيح است، هرچند به خاطر ديدن صحنه هاي شهوت انگيز مرتکب حرام شده است اما روزه باطل نمي شود.
اگر شک کند که رطوبتي که خارج شده است مني است يانه؟ چنانچه نشانه هاي خارج شدن مني را نداشته باشد ،حکم مني را ندارد . بدن و لباس را هم نجس نمي کند . روزه هم باطل نمي شود.
نشانه هاي خروج مني در مرداني که مريض نيستند، سه تا است:
1- با جستن و پرش خارج مي شود.
2- همراه با لذت و شهوت خارج مي شود.
3- بعد از بيرون آمدن آن، بدن سست شود. اگر رطوبتي خارج شود و شک کند که مني است يانه؟ و هيچ يك از اين سه نشانه يا بعضى را نداشته باشد، حكم منى را ندارد، غسل هم ندارد و لباس و بدن را هم نجس نمي کند و وضو را هم باطل نمي کند(1)
پي نوشت:
لطفا هرگاه سوال شرعي مي پرسيد ،نام مرجع تقليد خود را ذکر کنيد تا بر اساس نظر مرجع شما پاسخ بدهيم .
1.توضيح المسائل مراجع ، ج1، مسأله 1589 و 1595و 346.

با سلام و تشکر به خاطر ارتباط تان با اين مرکز
1- رطوبتي که درهنگام تحريک جزئي شهواني خارج مي شود، اگر نشانه هاي مني را نداشته باشد ،حکم مني را ندارد و پاک است، بدن ولباس را نجس نمي کند، غسل هم ندارد. لازم نيست براي جلو گيري از ترشح آن از کاغذ و مشمّا استفاده کنيد. در اصطلاح شرعي رطوبتي که با کمي نعوذ آلت ، خارج مي شود «مذي» نام دارد .«مذي» پاک است وحتي وضو را هم باطل نمي کند.
نشانه هاي مني در مرد، درصورتي که مريض نباشد ،سه تا است :
1- با شهوت و لذت جنسي خارج مي شود .
2- با جستن و پرش خارج مي شود.
3- بعد از خارج شدن مني بدن سست مي شود.
اگر رطوبتى از انسان خارج شود و نداند منى است يا بول يا غير اين ها، چنانچه با شهوت و جستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن آن بدن سست شود ،آن رطوبت حكم منى را دارد. اگر هيچ يك از اين سه نشانه يا بعضى را نداشته باشد ، حكم منى را ندارد و پاک مي باشد.(1)
2- اگر بعد از بول استبرا کنيد و بعد از استبرا رطوبتي خارج شود و يقين به بول بودن نداشته باشيد، پاک است، ولي اگر استبرا نکنيد، چنانچه بعد از بول با فاصله کمي بعد از ادرار رطوبت خارج شود، نجس است . حکم بول را دارد، ولي غسل لازم ندارد، اما اگر بعد از ادرار به مقداري که عادتا بول در مجري نمي ماند بگذرد ،مثلا نيم ساعت بعد از ادرار رطوبت خارج شود، و يقين به ادرار بودن آن نداشته باشيد ،پاک مي باشد و بدن و لباس را نجس نمي کند . وضو را هم باطل نمي کند.
3- در تطهير مخرج بول و غائط استفاده از صابون لازم نيست .همين مقداري که با شستن عين بول و نجاست پاک شود ،دست و بدن پاک مي شود و صابون نياز ندارد. اگر عين نجاست با آب برطرف شود، پاک مي شود. اگر بو يا رنگ نجاست در آن مانده باشد، اشكال ندارد .(2)
با توجه به سؤال ظاهرا گرفتار وسواس در طهارت و نجاست شده ايد .از وسواس خود داري کنيد . تطهير مخرج بول و غائط زياد وقت را نمي گيرد، اسلام هم نسبت به اين مسائل بسيار آسان برخورد نموده است . با وسواس تکليف الهي را برخود سخت و دشوار نسازيد.
پي نوشت ها:
1. آيت الله سيستاني، توضيح المسائل، مسأله 345
2. همان، مسأله 164