قرآن و حدیث

كتاب هاي مهم حديثي اهل سنت موسوم به صحاح شش گانه عبارتند از :

ابتداء معناي لغوي اين عبارات را بيان مي كنيم :

در تعريف تواتر گفته شده:

هدف استدلال، اثبات مطابقت يك گزاره با عالم واقع و حقيقت است

قرآن به نقل متواتر به دست ما رسيده است و تواتر گزارش ها لازم نيست.

خداوند پيامبر را به عنوان مبين و مفسر قرآن و دين ماموريت داده است

محمد بن حسن حر عاملي كتاب الجواهر السنية را راجع به كليات حديث قدسي نوشته كه چنين مي‏گويد:

فرق‌هاي ‌بين‌ قرآن‌ و حديث‌ قدسي ‌عبارتند از:

حديث قدسي كلامي است كه پيامبر از زبان خدا نقل مي كند

كلمه مُرْسل از حيث لغوي، از «إرسال الدابه» به معناي رها نمودن و برداشتن قيد و بند از چهارپا آمده است

حديث غريب به حديثي مي گويند كه متن آن شامل لفظي خاص و مشكل و پيچيده باشد كه به خاطر كمي استعمال دور از فهم باشد.(1)

علماي شيعه در علم حديث، احاديث را از حيث ميزان اعتبار و حجيت دسته بندي كرده اند

قرآن اصالت و واقعيت دارد و در جاي خود- با دلايل متقن - اثبات شده است

حديث، در لغت به معناي هر چيز نو و تر و تازه است (1) و بر اين اساس، به شخص كم سن و سال «حديث السن» گفته مي شود.

غالب آيات و سوره هاي قرآن ابتدا و بدون اين كه واقعه خاصي اتفاق افتاده باشد، بر پيامبر نازل شده اند...

ايشان حلال خدا را اعتقادا حرام نشمرد و به عنوان عبادت و براي رسيدن به قرب خدا، استفاده از حلال خدا را بر خود حرام نكرد