با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
در مورد گوش دادن به صداي خواننده زن براي مردان د وديدگاه فقهي وجود دارد؛ برخي از مراجع اين امر را به خودي خود حرام نمي دانند؛ مثلا مقام معظم رهبري مي فرمايد:
اگر صداى زن (چه به صورت تك خواني و يا همخواني با زنان و يا با مردان ) به صورت غنا نباشد و گوش دادن به صداى او هم به قصد لذت و ريبه نباشد و مفسدهاى هم بر آن مترتّب نگردد، اشكال ندارد. اگر مفسده داشته باشد و يا تحريك شهوت بكند، جايز نيست.(1)
اما برخي مراجع مطلقا حتي بدون لذت و مفسده آن را جايز نمي دانند؛ مثلا به نظر آيت الله بهجت، گوش دادن به آواز زن خواننده بنابر احتياط واجب جايز نيست، هرچند قصد ريبه و لذت نباشد. (2) يا برخي ديگر فرموده اند: «گوش فرا دادن به خواننده زن، جايز نيست» .(3)
در هر حال براي زنان طبق نظر همه مراجع اگر صداي خواننده زن بدون مفسده و غنا و شكل لهوي باشد، گوش دادن مانعي ندارد و براي مردان بر فرض مشتمل نبودن صدا بر مفسده و ساير موارد ذكر شده، طبق ديدگاه اول صحيح است.
در مورد موسيقي داراي غنا و تحريك شهواني و مفسده كه وجه حرمت روشن است، اما به نظر مي رسد دليل حرمت مطلق برخي مراجع در اين زمينه آن است كه به طور طبيعي صداي خوانندگي زن براي مرد نامحرم اين تاثير را به دنبال خواهد داشت، در نتيجه نمي توان اين امر را موكول به خود فرد نمود تا ابتدا مبتلا به مفسده بشود و بعد بخواهد جلوي ادامه كار را بگيرد؛ به طور كلي هر نوع آواز خواني و هر نوع موسيقي كه شنونده را به تمايلات شهواني و به بي پروايي در گناه كاري مي‌كشاند، در اسلام به شدت نهي شده و غالب موسيقي هاي حرام شده در اسلام از همين سنخ است كه شنونده را براي ارتكاب فسق و فجور و كارهاي خلاف عصمت و پاكي و تقوي بي‌پروا مي‌كند.
در اسلام توجه به خدا در زندگي انسان بسيار مهم است. چيزي كه انسان را از خدا غافل نمايد و يا از خدا دور كند، مورد مذمت و نكوهش اسلام است. اگر چه شايد جريان دور شدن، به صورت پنهان بوده و خود شخص نيز از آن غافل باشد؛ به همين خاطر معيار در حرمت موسيقي را در مواردي تأثير پذيري نوع انسان دانسته اند؛ يعني صدا و ترانه (خواه از زن يا مرد) به گونه اي است كه در انسان تأثير منفي بر جاي مي گذارد، اگر چه براي برخي چنين احساسي وجود ندارد.
البته گناه بودن موسيقي و غنا كه خوانندگي زنان معمولا از مصاديق بارز آن است، از طريق شرع بيان شده و چه بسا نتوان براي همه دستورات شرعي به دنبال توجيه عقلي بود و به نتيجه كامل رسيد؛ هر چند مي توان به برخي حكمت ها و نكات كلي دست يافت.(4)
پىنوشت ها :
1 . آيت ا... خامنه اي، استفتاءات، نشر جامعه مدرسين، سوال 1145.
2. آيت الله بهجت، استفتاءات، نشر شفق، قم 1378 ش، ج4، سؤال 6351و 6352.
3. آيت اللّه فاضل، جامع المسائل نشر مهر، قم 1375 ش، ج 1، ص 484، م 1742.
4 . محمد تقي جعفرى، موسيقى از ديدگاه فلسفى و روانى، انتشارات تهذيب تهران، 1380، ش، ص 151.
موفق باشید.
