ارتباط خدا با ما چگونه است و ما چگونه می توانیم او را حس كنیم؟
بايد توجه كنيم كه ما اگر خدا را نمي بينيم بدانيم كه خدا ما را مي بيند،
شخصي از پيامبر پرسيد:
«يَا رَسُولَ اللَّهِ حَدِّثْنِي مَا الْإِحْسَانُ قَالَ الْإِحْسَانُ أَنْ تَعْمَل لِلَّهِ كَأَنَّكَ تَرَاهُ فَإِنْ لَمْ يَكُنْ تَرَاهُ فَإِنَّهُ يَرَاك؛ (1)يا رسول اللَّه به من بگو از احسان؟ فرمود: كه براي خدا چنان كار كني كه گويا او را ميبيني، و اگر نبيني ،او تو را مي بيند».
قرآن مي فرمايد:
«هُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ ما كُنْتُم؛ (2) هر جا كه باشيد، خدا همراه شماست».
در آیۀ دیگر می فرماید:
«وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ وَ نَعْلَمُ ما تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَريد؛ (3)ما آدمي را آفريدهايم و از وسوسههاي نفس او آگاه هستيم، زيرا از رگ گردنش (رگ دل) به او نزديكتريم».
پس بايد ايمان و اعتقاد به خدا داشت و نيازي نيست كه خدا را حس كنيم؛ چون خدا حس كردني نيست، اما اگر خوب بنگريم و مقداري فكر كنيم مي بينيم خدا به ما خيلي نزديك است طوري كه ممكن است فكر كنيم نكنه خدا در دل ما پنهان است؟!
یار نزدیك تر از من به من است وین عجب تر كه من از وی دورم
چه كنم با كه توان گفت كه دوست در كنار من و من مهجورم
اگر مقداري به آسمان و زمين و موجودات اطراف بنگريد مي يابيد كه اينها خود بخود بوجود نيامده اند و حتماً بوجود آورنده اي دارند.
در حالات خود تفكر كنيد ببينيد خودتان چه هستيد؟چه كسي هستيد؟اگر خودتان را بشناسيد خدا راهم شناخته ايد زيرا در حديث آمده:پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:«من عرف نفسه فقد عرف ربه؛ (2) هر كس خود را بشناسد، خدا را شناخته است». علما فرمودند:خودشناسي بهترين راه براي خدا شناسي است. (4)
قرآن می فرماید:«وَ في أَنْفُسِكُمْ أَ فَلا تُبْصِرُون؛ (5) و در خود شما ،پس مگر نميبينيد».
اگر به نداهاي دروني و صداي فطرت خود ،كه شما را به سوي كمال مي خواند توجه كنید،كم كم خدا را با تمام وجود احساس خواهيد كرد.
اگر به تفكر بنشيني خواهي ديد كه:
سال ها دل طلب جام جم از ما می كرد آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می كرد.
پي نوشت ها:
1. علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 56، ص 216، اسلاميه، تهران، مكرر.
2. حدید (57) آیه 4.
3. ق (50) آیه 16.
4. عبد الواحد تميمي آمدي،تصنيف غرر الحكم و درر الكلم،ص232، دفتر تبليغات اسلامی، قم.
5. ذاريات (51) آيه 21.
