اگر عقد شرعی خوانده شده باشد, سکس یعنی لذت بردن از یکدیگر اشکال ندارد . نزدیکی(دخول) از راه مقعد به شدت مکروه است . احتیاط در ترک آن است، مخصوصا اگر زن راضی نباشد .در صورتی که موجب اذيت زن شود، حرام است. چون ممکن است عوارض منفی داشته باشد. مانند آلودگی به بیماری های مختلف بهتر است هرگز این کار انجام نشود.
پی نوشت:
1. آيت الله خامنه‌اي , پاسخ سوال های مورد ابتلا ،س 65.

به مهمانی اهل کتاب رفتن اشکالی ندارد؛ اما اگر یقین دارید که غذاها نجس شده اند، نمی توانید از آن ها استفاده کنید. ولی تا زمانی که یقین ندارید، استفاده از غذاهای آن ها بلا مانع است . (1)
پی نوشت:
1. آیت الله مکارم شیرازی ، استفتائات ، ج 3 ، س 32 و سئوال از دفتر معظم له در قم. (7830001-0251).

اگر انسان با خود کاری کند یا با زن نامحرم صحبت کند یا فیلمی را ببیند و قصدش از این کارها لذت بردن جنسی باشد، حرام است و استمنا محسوب می شود.
به دنبال این کارها اگر منی خارج شود، نجس است و غسل جنابت هم لازم می شود . اما اگر منی خارج نشود و آب دیگر خارج شود ،غسل لازم نیست و آن آب هم پاک است. آبى كه گاهى بعد از بازى كردن و تحريک هاي جنسي از انسان خارج مى‏شود، و به آن مذى‏ مى‏ گويند، پاك است. نيز آبى كه گاهى بعد از منى بيرون مى‏آيد، و به آن وذى گفته مى‏شود و آبى كه گاهى بعد از بول بيرون مى‏آيد و به آن ودى مى‏گويند، اگر بول به‏ آن نرسيده باشد، پاك است. چنانچه بعد از بول استبرا كند و بعد آبى از او خارج شود و شك كند كه بول است ‏يا يكى از اين ها، پاك مى‏باشد.
منی سه علامت دارد:
با شهوت بیرون آید .
با جستن بيرون آید.
بعد از بيرون آمدن آن بدن سست‏ شود.
اگر آب خارج شده هيچ يك از اين سه نشانه يا بعضى را نداشته باشد، حكم منى را ندارد.(1)
پی نوشت:
1.امام خمینی، توضیح المسائل، م 73و346.

عرق جنب از حرام، نجس نیست؛ ولی احتیاط واجب آن است که با بدن یا لباسی که به آن آلوده شده است، نماز نخوانند. (1)
بنابر این، اگر لباس با عرق جنب از حرام، تر شود، تا زمانی که تر است، نمی شود با آن لباس نماز خواند؛ اما بعد از این که خشک شد، نماز با آن اشکال ندارد و شستن لازم ندارد. بدن هم اگر عرقی شده باشد، بعد از خشک شدن می توان نماز خواند.
کسی که از حرام جنب شده باشد، وقتی غسل جنابت کرد، با عرق بعد از غسلش می تواند نماز بخواند.
پی نوشت:
1. آیت الله فاضل لنکرانی، توضیح المسائل، م 123.

عرق جنب از حرام، نجس نیست؛ ولی احتیاط واجب آن است که با بدن یا لباسی که به آن آلوده شده است، نماز نخوانند. (1)
بنابر این، اگر لباس با عرق جنب از حرام، تر شود، تا زمانی که تر است، نمی شود با آن لباس نماز خواند؛ اما بعد از این که خشک شد، نماز با آن اشکال ندارد و شستن لازم ندارد. بدن هم اگر عرقی شده باشد، بعد از خشک شدن می توان نماز خواند.
کسی که از حرام جنب شده باشد، وقتی غسل جنابت کرد، با عرق بعد از غسلش می تواند نماز بخواند.
پی نوشت:
1. آیت الله فاضل لنکرانی، توضیح المسائل، م 123.

عرق جنب از حرام، نجس نیست؛ ولی احتیاط واجب آن است که با بدن یا لباسی که به آن آلوده شده است، نماز نخوانند. (1)
بنابراین، اگر لباس با عرق جنب از حرام، تر شود، تا زمانی که تر است، نمی شود با آن لباس نماز خواند؛ اما بعد از این که خشک شد، نماز با آن اشکال ندارد و شستن لازم ندارد. بدن هم اگر عرقی شده باشد، بعد از خشک شدن می توان نماز خواند.
کسی که از حرام جنب شده باشد، وقتی غسل جنابت کرد، با عرق بعد از غسلش می تواند نماز بخواند.
پی نوشت:
1. آیت الله فاضل لنکرانی، توضیح المسائل، م 123.

استمنا، حرام و گناه کبیره است و برجسم و روح، ضرر دارد. فرقی بین استمنای ذهنی و عملی نیست. استمنا اگر منجر به خروج منی شود، موجب غسل جنابت هم می شود و اگر منجر به خروج منی نشود، غسل لازم ندارد.
آبی که از زن در موقع تحریک جزئی شهوت خارج می شود، پاک است و نیاز به غسل ندارد. توضیح این که:
اگر زن بر اثر تحریک های جنسی به قدری تحریک شود که به اوج لذت و شهوت جنسی برسد و در آن حال، مایعی از او خارج شود، جنب می شود. اگر به اوج لذت نرسد و مایع خارج شود و یا به اوج لذت برسد، ولی مایعی خارج نشود و یا شک کند که مایعی خارج شد یا نه، جنب نمی شود و غسل لازم نیست؛ به دیگر سخن، زن اگر یقین به خارج شدن منی پیدا کند، جنب می شود و اگر یقین پیدا نکند، جنب نمی شود. بنابراین، مواقعی که زن بر اثر تحریک های شهوانی مقداری لذت می برد و در آن حال، رطوبتی از او خارج می شود، چون به اوج شهوت نرسیده، جنب نمی شود و رطوبت خارج شده هم پاک است و وضو و غسل را باطل نمی کند. (1)
اوج لذت و شهوت، به حالتي گفته مي شود که در آن حال، معمولا انسان از خود بي خود مي شود و لذت زيادي مي برد و مني بيرون مي ريزد. بعد از تمام شدن آن حال، انسان احساس تخليه شدن و ارضامي کند، حالت شهوتش تمام مي شود و بدنش سست مي شود و حالت تحريک آميزي که قبل از تخليه شدن داشت، ديگر آن حالت را ندارد؛ مثل اين که انسان گرسنه دلش غذا مي خواهد، ولي وقتي غذا خورد و سير شد، ديگر ميل به غذا ندارد.
پی نوشت:
1. آیت الله خامنه ای، اجوبة الاستفتائات، س 171 و 787.