استمنا

پاسخ:
اگر مراد شما از دلائل روشن، اصل حرمت است، كه حرمت آن در روايات به صراحت بيان شده است. آن چنانكه از امام صادق (ع) فرمود: روز قیامت خداوند با شخص خودارضا گفتگو نمى‏کند و از چشم خدا مى‏افتد.(1) و يا در حديث ديگري از امام نقل شده است كه فرمود" سه گروهند كه خداى روز رستاخيز با آنان سخن نمى- گويد و به آنان نظر رحمت نمى‏فرمايد و آنها را نخواهد ستود و ايشان را عذابى دردناك است، آنان كه ريش خود را بكنند و آنان كه استمناء كنند و آنان كه با آنان لواط شده باشد(2) و در روايت ديگري از رسول خدا (ص) نقل شده است كه فرمود: کسى که خودارضایى مى‏کند، ملعون است. (3) بر اساس این روایت و مانند آن از گناهان کبیره محسوب می شود. چرا كه يكي از ملاكات گناهان كبيره، آن است كه در شرع به شدت منع شده و براي آن وعده عذاب داده باشند (4)
در واقع حرمت چنین عملی در آيات قرآن نيز بيان شده است آن چنانكه خداوند در سوره مومنون مي فرمايد" و آن ها كه دامان خود را (از آلوده‏ شدن به بى‏عفتى) حفظ مى‏كنند، تنها آميزش جنسى با همسران و كنيزانشان دارند، كه در بهره‏گيرى از آنان ملامت نمى‏شوند و كسانى كه غير از اين طريق را طلب كنند، تجاوزگرند». (5) پس هر نوع ارضاي جنسي خارج از اين محدوده عدوان و معصيت و مورد ملامت است هنگامی که از حضرت صادق (ع) در مورد استمنا مى پرسند، مى فرماید: گناه بزرگى است که خداوند در قرآن مجید از آن نهى فرموده، استمنا کننده مثل این است که با خودش نکاح (زنا) کرده باشد. اگر کسى را که چنین کارى مى کند، بشناسم، با او هم خوراک نخواهم شد. (6)
به علاوه آنكه در خصوص اين مسئله دلائل پزشكي متعددي براي منع وجود دارد و با فرض عدم بيان دلائل حرمت ا ز جانب ائمه، عقل مستقلاً آن قبيح مي شمرد كه به برخي از آنها اشاره مي كنيم:
1ـ تحریک زیاد هیپوتالاموس و در نتیجه تحریک افراطی غدد جنسی که سبب پرکاری و نامتناسب آن‏ها می‏شود، بلوغ زودرس را به دنبال دارد.
2- کاهش و تخلیه مکرر قوای جسمی و روحی به ضعف عمومی بدن و بالاخره پیری زودرس می‏انجامد.
3- به علت افزایش جریان خون در اعضای تناسلی، مغز و مراکز حساس، پیوسته دچار کاهش نسبی جریان خون می‏شود، همچنین تخلیه‏های مکرر عصبی و عدم ارضای روحی در دراز مدت، موجب ضعف عصبی و عوارض روحی می‏گردد.
4- رکود فکری، اختلاف و ضعف حافظه، کاهش اراده در کسانی که استمنا می‏کنند، دیده می‏شود.
4- ضعف بینایی و بی‏اشتهایی، و در صورت افراط، ضعف استخوانی و ناراحتی مفصلی در این افراد شایع است و....(7)
اما در مورد قسمت دوم سوال توجه داشته باشيد كه ارتباط جنسی با همسر و ارضای نیاز جنسی از طریق صحیح، هرگز چنین پیامدهایی را نخواهد داشت. در نگاه دقیق تر، تفاوت های ظریفی بین این دو روش ارضای نیاز جنسی وجود دارد. در این جا به سه مورد اشاره می کنیم:
1. استمنا، آمیزش با خود است. تحریک کننده و تحریک پذیر، یک نفر است. همین طور ایجاد کننده شرایط اوج لذت (گرم شدن، تصور لذت و...) توسط خود ارضا شونده فراهم می شود. در این جا تمام وجود فرد (در عین وحدت و یکپارچگی) باید دو پاره شود: یکی ارضا شونده و دیگری تحریک کننده. دو پاره شدن، آسیب هایی در پی دارد، از جمله اختلال در سیستم توجه و تمرکز. در مراتب بالاتر، به نوعی توهم منجر خواهد شد.
2. آن گاه که بدن انسان تأمین کننده نیاز جنسی او گردد، چون بدن همیشه همراه او است، کم کم او را در یک حالت تحریک جنسی دائم قرار می دهد؛ چون از خودش لذت می برد. این فاصله روانی اندک، وی را به سوی حالت تحریک دائمی سوق می دهد. تحریک پذیری سریع، زود و دائم جدای از آثار مخرب اجتماعی، پیامدهای جسمی زیانباری خواهد داشت.
3. چون در استمنا ارضای جنسی فقط از طریق انزال منی بدون هیچ گونه ارضای عاطفی، دیداری، شنیداری، لمسی و... حاصل می شود، ارضا به شدت ناقص، ناکام کننده و بدون معادل خارجی می باشد. ارضای ناقص، یعنی آزاد شدن 100 واحد انرژی و هزینه کردن فقط 20 تا 30 درصد آن که باقی مانده انرژی، زمینه ساز اختلالات روانی مثل اضطراب و ... می شود؛ در حالی که در ازدواج، همه این موارد منتفی می باشد.
البته توجه داشته باشيد كه استمناء براي افراد متاهل نيز داراي همان مضررات و در نتيجه حرام است مگر آنكه اين عمل به واسطه همسر وي انجام شود(8) كه در اين صورت نيز مانند صورت اولي كه در نهايت استمناء بواسطه تحريكات همسر و...انجام مي شود ، مانعي ندارد
پي نوشت ها:
1. محمدي ري شهري، محمد، میزان‏الحکمه، چ دارالحديث، قم،1387ه.ش، ج12، ص5654.
2. نيشابورى،‏فتال، روضة الواعظين و بصيرة المتعظين‏، چ رضى،‏ قم، بي تا،ص746.
3. محمدي ري شهري، محمد، میزان‏الحکمه، چ دارالحديث، قم،1387ه.ش، ج12، ص5654.
4. امام خميني،تحريرالوسيله،چ موسسه تنظيم نشر آثار امام،1421 ه ق، ج 1، ص 258
5. مومنون (23) آيه 5-7.
6.عاملي، شيخ حر، وسایل الشیعه، موسسه آل البيت، قم،1409 ه.ق، ج 18، ص 575.
7. محمديان، محمود، بلوغ تولدي ديگر، چ انجمن اولياء و مربيان، تهران، 1384ه ش. ص 58.
8. ر.ك توضیح المسائل مراجع، تهیه و تنظیم سید محمد حسن بنی هاشمی، پانزدهم، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ج 2، ص 406 م 2412.