باسلام وخسته نباشید من دختری هستم 32سالهاز بوشهرکه حدود 2ماه است بابسری اشنا شدم که خیلی تمایل به دوستی باهم هستیم البته دوستی پاک نه از روی هوس بلکه به عنوان یه خواهرو برادرباهم درددل میکنیم وتا حالا هیچ حرفی از روی هوس بین ما رد بدل نسده ولی این اواخر بهم شدیدا وابسته شدیم که حرفهای عاشقانه میزنیم ولی هیچ نظری در مورد ازدواج بهم نداریم.ولی من حس خوبی به این ارتباط ندارم میترسم دچار گناه شوم واز لحاظ روحی خیلی بهم ریختم که حتی خیلی سعی میکنم ارتباط رو کم کنم ولی از جانب پسر روز به روزبیشتر میشود.خواهش میکنم مراراهنمایی کنید. باتشکر
1. هر نوع برخورد و ارتباط با نامحرم و جنس مخالف به حساسيت و مواظبت خاصّی نياز دارد؛ زيرا جاذبه طبيعي، زيستي و جنسی دختر و پسر، به ويژه در سنين جواني، زمينه انحراف ارتباط هاي انساني را فراهم ميسازد . ارتباط ها را تحت تأثير قرار ميدهد . در اکثر مواقع آسیب هایی را به همراه دارد که به سادگی ها جبران پذیر نیست. اولین آسیب آن، وابستگی روانی و مشغولیت ذهنی است که منجر به اختلالات روانی و آشفتگی روانی می گردد . هم اکنون نشانه هایی از آن را در خود می بینید .
2. هدف بيش تر دخترها از دوستي با پسرها ارضای نيازهاي عاطفي، احساسي و پرکردن تنهايي است . برعکس انگيزه ارتباط گيري در اکثريت قريب به اتفاق پسرها کامجويي و سوء استفاده جنسی بوده که با فرآيند موسوم به "مخ زني" و دادن وعده های نظیر: دوستی بی غل و غش، عشق پاک و ازدواج انجام مي گيرد.
به جهت ميل شديد جنسي گاهي اوقات بي آن كه دختر و پسر(به خصوص دختران ) بخواهند ، در شرايطي قرار مي گيرند كه حتي اراده خود را از دست مي دهند . ديگر نمي توانند از ارتباط جنسي خود داري كنند. ناخود آگاه و بي آن كه كه بخواهند، كم كم در آن شرايط بدون بازگشت قرار مي گيرند . زماني متوجه مي شوند كه كار از كار گذشته است ، يعني با فراهم شدن شرايط ديگر، اراده جلوگيري بسيار سخت و دشوار است. پس بايد در ارتباط با نامحرم، دقت و اهتمام جدى داشت.
موفق باشید.
