پرسش:
چرا گاهياوقات در مقابل عبادات تنبلهستيم؟ لطفا ضمن بیان عوامل و ریشه ها، راهکار مناسب هم ارائه فرمایید.
پاسخ:
مقدمه:
کسالت يا تنبلي يكي از آسیبهای اخلاقي و انساني است كه كوتاهي و ضعف همت از آثار و نتايج آن به شمار میرود. افراد تنبل و اهمالکار معمولاً از همت پاييني برخوردارند که همين مسئله زمینهساز مشکلات زياد مادي و معنوي براي آنها خواهد بود. در آموزههای ديني ما نيز به مسئله تنبلي و اهمالکاری توجه خاصي شده است. امام باقر (علیهالسلام) میفرماید: «تنبلي و بیحالی به دنيا و آخرت شما ضرر میزند»(1).
متن اصلی:
تنبل در لغت به کسی که مایل به کار نباشد و تن به کار ندهد و کسی که از کار گریزان است اطلاق میشود (2).
در اصطلاح علم اخلاق، به هر نوع بیمیلی و بیرغبتی به کار، تنبلی نمیگویند، زیرا در برخی از موارد، عامل گریزانی از کار، ضعف جسمانی و وجود یک بیماری جسمی است و گاهی نیز اهمیت نداشتن یک موضوع خاص در اعتقاد شخصی، سبب بیرغبتی آن شخص برای انجام یک کاری است، بهطوریکه اگر اهمیت موضوعی برایش مشخص شود، با چابکی و نشاط انجامش میدهد و همه جوانب کار را نیز رعایت میکند. ازاینرو در علوم تربیتی به کسی تنبل اطلاق میشود که شخص بدون داشتن کوچکترین ضعف جسمانی، مهمترین کارهای خود را به تأخیر انداخته یا با اکراه و اجبار انجام میدهد (3).
نکوهش تنبلی:
در قرآن از کسالت و تنبلی بهخصوص در کارهای نیک و درراه عبادت خدا، به زشتی یادشده و این صفت از ویژگیهای منافقان برشمرده شده است. در دو آیه از آیات قرآن که از واژهی «کُسالی» در وصف منافقان استفادهشده، بر این معنا دلالت دارد «منافقان میخواهند خدا را فریب دهند درحالیکه او آنها را فریب میدهد (خودشان فریب میخورند) و هنگامیکه به نماز برمیخیزند، با تنبلی برمیخیزند و در برابر مردم ریا میکنند و خدا را جز اندکی یاد نمینمایند» (4).
بررسی عوامل:
یکی از موضوعات رایج و فراگیر در بین اغلب مسلمانان تنبلی و کسالت در بهجا آوردن عبادات بهویژه موضوع نماز بوده درحالیکه اسلام کسالت و تنبلی را رد کرده و خواستار نشاط روحی و جسمی شده است. بهطوریکه حتی در مستحبات، خواستار انجام آن باروحیه و نشاط است. اگر شخص میخواهد عمل مستحبی انجام دهد، نباید این اعمال را به خودش تحمیل کند، بلکه باید بانشاط و روحیه این اعمال را انجام دهد. تنبلی و کسالت معلول یکی از عوامل زیر است:
1. عدم معرفت کامل به خداوند: صرفنظر از تفاوتهای شکلی و ظاهری که گاه میان اعمال عبادی مردم به چشم میخورد، کیفیت عبادت بر اساس میزان شناخت و معرفت افراد نسبت به معبود تفاوت پیدا میکند. اینکه عبادت، چرا، چگونه و برای چه کسی انجام شود با شناخت و درک عبادتکننده رابطه مستقیم دارد. هر چه دانایی و معرفت در حوزه یادشده افزونتر باشد، بهرهمندی شخص نیز از عبادت و احساس لذت او فزونتر خواهد بود.
2. عدم اطلاع از آثار عبادت: یکی دیگر از عواملی که در تنبلی و عدم نشاط در انجام عبادت تأثیر بسزایی دارد، عدم اطلاع از آثار فردی و اجتماعی مترتب بر عبادت است؛ لذا اهميت ندادن به عبادت به لحاظ عدم آشنايي به حقيقت آن و احساس نياز نکردن نسبت به آن، خود از عوامل تنبلی و یا ترک عبادت به شمار مي¬رود؛ ازاینرو پیامبر اکرم (صلیالله علیه و آله) برترین عابد را کسی می¬داند که براثر آگاهی از آثار عبادت به انجام آن می¬پردازد؛ چنانچه می¬فرماید: «أَفْضَلُ النَّاسِ مَنْ عَشِقَ الْعِبَادَةَ فَعَانَقَهَا وَ أَحَبَّهَا بِقَلْبِهِ وَ بَاشَرَهَا بِجَسَدِهِ وَ تَفَرَّغَ لَهَا فَهُوَ لَا يُبَالِي عَلَى مَا أَصْبَحَ مِنَ الدُّنْيَا عَلَى عُسْرٍ أَمْ عَلَى يُسْرٍ.؛(5) بهترین مردم کسی است كه به عبادت عشق ورزد. و با آن مأنوس شوند و باجان و دل او را دوست داشته باشد و با بدن خود آن را بهجای آورد و براى آن از انجام هر کاری فارغ گردد. چنين شخصى باك ندارد كه زندگى دنيايش بهسختی بگذرد يا بهآسانی».
3. گناه: یکی از مهمترین و مؤثرترین عواملی که باعث میشود لذت مناجات از انسان گرفته شود گناه است. همانگونه که انجام هر کاری مستلزم فراهم کردن مقدمات آن کار است, امور عبادی نیز همچون نماز یک سری مقدماتی دارد که اساسیترین مقدمه, ترک معاصی در عقیده و عمل است لذا انسان نسبت به اين مسئله بايد بسيار حساس باشد و اگر كسي بي¬ميلي و تنبلی نسبت به اعمال عبادي [همچون نماز و ادعيه] در وي طولاني شده، اين امر نشانگر بروز مشكلي در زواياي وجودي او هست كه چهبسا بهوسیلۀ گناه و مبتلا شدن به قساوت قلب در او ایجادشده است. امام صادق )علیه السّلام( میفرماید: «إنَّ الرَّجُل یُذُنِبُ الذَّنبَ فیُحْرم صلوه الَّلیل و إنَّ الْعمل السَّیِیّءَ اسْرعُ فی صاحبهِ من السّكّینِ فی اللَّحْم؛ (6) گناه انسان را از عبادت و تهجد محروم میسازد و لذّت مناجات باخدا را از او سلب میکند و تأثیر گناه از كارد برنده سریعتر است.
4 ـ تنبلی و سستی و تنپروری: عادت به سستی و از زیر بار مسئولیتها دررفتن باعث میشود که افراد برای انجام مسائل عبادی بیاهمیت باشد.
5. اتفاقات و حوادث زندگی: برخي اوقات از دست دادن حالات معنوي نتيجه برخي اتفاقات و حوادث زندگي است. مثل از دست دادن عزيزى، شكست در بعضى از امورات زندگى، زندگى كردن در غربت و دوري از خانواده كه هر يك از اين عوامل مي¬تواند در حالات معنوي انسان تأثيرگذار باشد و گاهي موجب كاهش حالات معنوي در انسان گردد.
6. خستگی زیاد: باید توجه داشت که انسان همواره ازلحاظ روحي داراي آمادگي نیست؛ بلكه گاهي اوقات در حال نشاط و آمادگي معنوي و گاهي اوقات هم آمادگي و نشاط لازم را ندارد كه در اين صورت بر اساس تعاليم دینیمان توصیهشده درزمانی كه انسان آمادگي و نشاط كافي جهت انجام اعمال عبادي را ندارد، خيلي به خود فشار نياورد تا اين كار موجب نفرت و بي¬حوصلگي نسبت به انجام اعمال عبادي نگردد.
همچنین برخی عواملی دیگر نیز دراینباره تاثیرگزار است: فشارهایی که توسط والدین یا دیگران درباره نماز بر انسان واردشده است، وجود پرسشها و شبهات پاسخ داده نشده درباره نماز یا معارف دینی، ضعف پایههای دینی وایمانی، احساس و تخیل دوری از خدا و بد بودن، ارتباط با فرد بینماز و تأثیرپذیری از او.
راهکارهای مهم:
درمان سستی در طاعات و عبادات از چندراه است، ازجمله:
1. محکم کردن رابطه باخدای متعال از راه قرائت قرآن و از روی اندیشه و تدبر و به یادآوردن عظمت خداوند متعال با اندیشه در عظمت کتابش و تفکر در بزرگی نام ها و صفات و افعال او.
2. شناخت كافي از آثار و فواید عبادت: که بامطالعه و آثار سودمند در این زمینه میتوان موفقیت چشمگیری به دست آورد زیرا انگیزه آدمی بیشتر میشود.
3. رفع موانع: سستی در عبادات مبتني بر عواملي است كه بايد از آنها پرهيز شود. دنياگرايي، ندادن زكات، تكبر، خوردن حرام، آشاميدن شراب، حسد و ... از عوامل و موانع تأثيرگذار در ترك و تنبلی در عبادات است.
4. توبه: يكي از عوامل مهم تأثيرگذار در گناه زدایی، توبه است. توبه كه نوعي بازگشت و دگرگوني است، سبب ميشود كه قلب انسان صفا بگیرد و بار ديگر معنويت در آن تجلي نموده، از گناه جلوگيري شود.
5. ياري از خداوند: انجام عبادت، بهویژه نمازخواندن توفيق عبادت را ميطلبد. عبادت و ارتباط باخدا برقرار نمودن ميطلبد كه ازخداخواسته شود توفيق عبادت دهد. شايد بر همين اساس معصومان (ع) و بزرگان دين از خدا ميخواستند كه به آنان توفيق عبادت دهد. در دعاي حضرت مهدي (عج) آمده است: «اللّهم ارزقنا توفيق الطاعة...»(7) كه يكي از مصاديق بارز طاعت، عبادت است.
6. دوستی با افراد صالح: رسول خدا (ص) دیدهها را به این دورنما دعوت میفرمایند که: از که حواریون عیسی (ع) پرسیدند: ای روح اللّه! با چه کسانی همنشین باشیم؟ فرمود: باکسی که دیدن او شمارا به یاد خدا اندازد و سخنانش بر علم شما بیفزاید و رفتارش شمارا به کار نیک ترغیب و تشویق کند (8)».
7. توجه و رسیدگی به آسایش جسم و بهرهگیری از غذای خوب و سالم و پرهیز از اسراف و پرخوری، زیرا این توجه و اهتمام مایهی نشاط و شادابی جسم گردیده و سبب سرزندگی و توانمندی تن خواهد شد.
8. برنامهریزی: براي تمام فعاليتهاي شبانهروزی در طول هفته از يك برنامه مدون و متناسب به تواناييهاي خويش بهره جسته و سعي كنيد طبق برنامه مدون به انجام كارها و فعاليتهاي مختلف تحصيلي و غيره بپردازيد.
نتیجه:
کسالت يا تنبلي يكي از آسیبهای اخلاقي و انساني است که موجب آسیبهای دنیای و اخروی میگردد. یکی از مهمترین علت سستی، عدم معرفت و شناخت نسبت به خدا و همچنین آثار عبادات است لذا برای لذت بردن از عبادت باید به عظمت و کبریایی حضرت حق، بهاندازه معرفت و شناخت و ظرفیت خود پی ببریم و درراه کسب این معرفت، مطالعه و تفکر کرده، با توبه از گناهان و برنامهریزی مناسب، وضعیت را بهبود بخشیم.
منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. اسرار الصلاة يا پرواز در ملكوت، روحالله خمینی (ترجمه احمد فهري).
2. پرتوي از اسرار نماز، محسن قرائتي.
3. صلوه الخاشعين، عبدالحسین دستغيب.
کلیدواژه:
کسالت، تنبلی در عبادات، معرفت، گناه، توبه.
پینوشتها:
1. مجلسي، محمدباقر، بحار الأنوار، بيروت، موسسه الوفاء، چ دوم، 1403 ق، ج 78، ص 180.
2. عمید، حسن، فرهنگ عمید، تهران، انتشارات امیرکبیر، ۱۳۸۱، ج ۱، ص ۶۲۱؛ معین، محمد، فرهنگ فارسی، تهران، انتشارات امیرکبیر، ۱۳۸۴، ج ۱، ص ۱۱۴۷.
3. مدرّس، محمدباقر، خرد و سپاه او، تهران، انتشارات کلینی، ۱۳۷۱، ج ۳، ص ۲۶۹.
4. سوره نساء، آیه ۱۴۲.
5. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علیاکبر، آخوندی، محمد، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1365 ش، ج۲، ص ۸3.
6. همان، ص ۲۷۲، حدیث ۱۶.
7. مفاتیحالجنان، حاج شيخ عباس قمي، انتشارات اسوه، دعاي حضرت مهدي (عج).
8. کلینی، محمد بن یعقوب، پیشین، ج ۱، ص ۳۹.