سلام..مشکل من مربوط به یه اشناییه اینترنتیه!. بیست و چهار سالمه و تا حالا با هیچ پسری دوست نبودم و ازین نظر به خودم افتخار میکردم.نزدیک دو سه ماه پیش یه وب زدم تا شعرها مو توش بنویسم.همون اوایل با پسری اشنا شدم که ازم دو سه سالی بزرگتربود .پسر خوبو با شخصیتیه به این شک نداشتم.ازش خواستم هروقت تونست نظرشو درباره شعرام بگه.نمیدونم شیطان گولم زد یا کنجکاوی و احساسات دخترونه ام بود یا دوس داشتم خوبی رو طرف خودم بیارم..تو این مدت ایشون خیلی کمکم کردن سوالاتمو جواب دادن تو موارد زیادی در مورد مسایل جامعه و بهبود وضعیت وب راهنماییم کردن.داشتیم صمیمی میشدیم.چندبار هم از طریق وب نه محیط چت روم شبا صحبت کردیم.اینو هم بگم ا ز اول من گفتم اهل دوستی های اونجوری نیستم و این دوستی ها مخالف عقایدمه و به خودم افتخار میکنم.گفتم به شما اعتماد داذم و غبطه میخورم به شما.نمیدونم چرا ازش تعریف میکردم ولی هر دو سعی کردیم حرفامون در چارچوب درستی باشه. اما تو این مدت متوجه شدم ایشون واقعا احساسیو پاکن به خودشم گفتم ادم پاکی هستی اونم گفت به من نگو پاک.اما من این حرفو زدم بهش. تا اینکه یه روز متن یه شعری از یه خواننده رو گذاشتم که میگف:از فکری که مریضه بهتره دوری باشه.... بعد این اساس کردم دیدم دلخور شده البته مستقیم نه من چیزی گفتم نه اون.این شعرو گذاشتم چون مخم هنگ کرده بود بین عقل و دل و احساسو منطق و وجدان مونده بودم.از حرفاش میفهمیدم که اونم مثه من گیج شده چون از یه طرف این شعرا و حرفای مثبتم از طرفی هم بهش گفتم برادر.! تا اینکه...یه پستی گذاشتم از شعر خودم با این مضمون که من مقصرم میرم تا تو خوب بمونی ..اونی که رفت لیاقت نداشت...رفتم تا تو نشکنی شاد باشی...اما احساس کردم اون به خودش گرفته .فک کرده من بهش توهین و بی ادبی کردمو گفتم تو لیاقت نداشتی.در صورتی که اخرین جمله بیتم گفتم من رفتم تا تو خوب بمونی ادم بده من بودمو تو خوب... بعد رفتم تو وبش دیدم حسابی اذیت شده.فک کرده بهش بیوفایی کردم بدبین شدم بی ادبی کردم نمک نشناسی کردم... حالا مشکل من اینه اگه واقعا با احساس پاک یه پسر بازی کرده باشم چی؟من که ازون دخترا نیستم؟ اون پسره خیلی خوبیه که همش تو فکرمه انگار به معیارام نزدیکه اما میدونم این جور فکرا و اشناییها اصلا عاقلانه نیس.وابستگیه فکریه.اما نمیدونم چرا نمیشه بهش فکر نکنم. همش میترسم که درباره من دچار سوئ تفاهم شده .فکر کرده من بهش توهین کردم به صداقتش به... اگه اینطور باشه اینا حق الناسه ؟یعنی اگه ازم رنجیده باشه و دلشو شکسته باشم؟ اگه به دخترا بدبین بشه و تو ایندش تاثیر یزاره من چکار کنم؟ ادم حساسیه غیر مستقیم تو نوشته هاش بود که دلش خون شده و افکارش بهم ریخته. به خدا دارم دیوونه میشم.. به دوست صمیمیم گفتم میخوام برم در جوابش یه متنی بزارم غیر مستقیم بگم سوئ تفاهمه من نمیخوام دل کسیو بشکنمو حلالیت بطلبم.اما گفت دیگه به وب نری بهتره. منم ازون روز دیگه نرفتم تا چیزی بگم.دارم میترکما هر لحظه یادم میاد چکار کردم باهاش دلم هری پایین میریزه. مساله دیگه اینه میترسم نتونم فراموشش کنم و تو ایندم تاثیر بزاره و همسر ایندمو با هاش مقایسه کنم و ... یه فکرایی تو سرم میاد که... در ضمن من اسم دانشگاه محل تحصیلمو با اسم کوچیکمو بهش گفتم همش میگم نکن پاشه بیاد پیدام کنه.پشیمونم نباید اینجور میشد.تازگیا دارم فکر میکنم شاید توهم منه که اون به من وابسته شده چون میگف احساس خاص داره و گیج شده و.. (شاید اصن اون بنده خدا منظوری نداره و من توهم زدم .احساس میکنم دوستیش پاکه) البته منم خیلی سوتی دادم هم تو شعرام هم حرفام. تو اینترنت درین مورد تحقیق کردم دیدم یهو بخوام ارتباطو قطع کنم برای هردو بهتره. الان نگرانم که ایا باید سوئ تفاهم رو برطرف کنم یا نه؟ برم غیر مستقیم بگم باید تموم میکردیم یا نه تا خدای نکرده چیز بدی پیش نیاد؟ چون از عاقبت این دوستی میترسیدم.به خودم میگم خوب شد این دلخوری پیش اومد وازم دلخور شد.ایجوری برای حفاظت پاکی خودش بهتره.هرچند کلی سوال و ابهام ازش تو ذهنم موند. ولی احساس میکنم اذیتش کردم و حق الناس برام مونده.نباید میرنجوندمش. حرفام بچه گونه و احساسی بود نه؟ خیلی بی عقلم نه؟ ببخشید طولانی شد حرفام.لطفا کمکم کنید بگید کارم درسته که یهو قطع کردم این دوستیو؟ . حالا دارم میفهمم چرا دین ما دوستیهای دختر و پسر رو مجاز نکرده به خاطر این سردرگمی ها گیجی ها و بازی با احساس.حالا هم که دارم فک میکنم با احساس یکی بازی کردم.دیگه به خودم افتخار نمیکنم چون فک میکنم به کسی توهین و بی ادبی کردمو احساس پاک کسی رو مسخره کردم. باتشکر از وقتی که گذاشتید.التماس دعا.

ایا زن و مرد متاهل میتوانند به راحتی در فضای مجازی با هم دوست باشند و حتی با دوربین از دیدن همدیگر لذت ببرند؟