پدرم چون معتاد به هرويين و سيگار هست و مدام در حال كشيدن است پسرم حركات پدرم را نگاه مي كند و ادا در مي آورد سيگار يا هر شي را بر مي دارد و مثل پدرم مي كند اتاق جدايي نيست كه پيش پدرم نباشد خانواده ام خيلي حساسيت نشان مي دهند يا كتكش مي زنند يا دعوا مي كنند من مي گويم هنوز كوچك است مي خواهد ادا در بياورد و دعوايش مي كنم ولي خانواده ام يجوري برخورد مي كنند حالا به نظر شما من چگونه با فرزندم و خانواده ام برخورد كنم؟
سن فرزند شما بر ما روشن نيست و دقيقا نمي دانيم بچه شما در چه شرايط سني به سر مي برد. اگر پسر شما زير 7 سال دارد بهتر است از طريق قصه درماني به اصلاح فكر و رفتار ايشان همت گماريد مثلاً با خلاقيت ذهني خود به خلق داستان هايي بپردازيد كه قهرمان داستان به ترك پدر بزرگش (يا يك پيرمرد) از استعمال دخانيات موفق مي شود يا اين كه در قالب داستان به بيان پيامدهاي منفي سيگار و مواد مي پردازد. البته اين داستان ها نبايد تكراري يا غيرجذاب باشند و بايد پيام ها به صورت كاملاً مخفيانه و زيرين به پسر شما منتقل گردد. مثلاً شما مي توانيد ده داستان مختلف با موضوعات متنوع براي پسرتان بيان كنيد و فقط يكي از اين ده داستان محتواي مربوط به سيگار و مواد داشته باشد. حتي مي توانيد كتاب هاي داستان موجود در بازار را تهيه نماييد و با كمي تغيير و تصرف در آن ها، آنها را به نحوي به قضيه سيگار ربط دهيد. فراتر از داستان هم مي توانيد به صورت مستقيم به گفتگوي صميمانه با پسرتان بپردازيد و فكر و منطق بچه گانه او را براي مصون بخشي به وي به كار بنديد. در صورت لزوم مي توانيد به يك روان شناس كودك مراجعه كنيد. براي اطلاع بيشتر از تكنيك هاي قصه درماني مي توانيد به مطالعه كتاب هايي با همين عنوان بپردازيد يا با جستجو اينترنتي اطلاعات خود را در اين مقوله افزايش دهيد. قطعاً كتك زدن يا بدرفتاري با ايشان صد در صد محكوم است و در بدترين وضعيت نبايد ايشان را تنبيه فيزيكي نمايند. چه بسا تقليد و اداهاي ايشان از طريق تنبيه خوب شود ولي ايشان دچار ده ها اختلال ريز درشت رواني از جمله اضطراب افسردگي گردد. ناگفته پيداست از دست پدر شما كاري بر نمي آيد و بايد بقيه خانواده را متقاعد نماييد كه اين كتك ها به اختلالات عاطفي رفتاري و خداي ناكرده ارتكاب جرم در نوجواني جواني ايشان مي انجامد. تغيير رفتار فرزند شما امري زمانبر است و شايد چندين ماه اين تغيير مثبت به درازا كشد. بايد هم خانواده تان با صبر و حوصله بيشتر با اين معضل روبرو گردند و نخواهند يك شبه مشكل پسر شما را حل نماييد. همواره در كنار فرزندتان باشيد و سعي نماييد خدشه اي به دلبستگي ايمن پسرتان وارد نشود. اگر پسرتان بتواند به شما اتكاي رواني نمايد به احتمال زياد گِرد مسايل انحرافي از جمله سوء مصرف سيگار و مواد نخواهد چرخيد.
