بسم الله النور
با عرض سلام و خسته نباشيد:
1-روايتي مبني بر صرف "سينه زني "نه عزاداري در عزاداري سيد الشهدا هست ؟
2-آنچه كه بنده تحقيق كردم در روايات بر "عزاداري سيدالشهدا " تاكيد شده است. ولي مصداق" سينه زني" را نديدم.سوالي كه مطرح است اينست كه : آيا با توجه به نبود مستدلات مبني بر اجر و ثواب صرف "سينه زني" درست است بگوييم از دونفري كه با توجه در مجلس عزاداري حضور يافتند نفري كه در مجالس عزاداري لخت شود ومحكم تر به سينه بزند ثواب بيشتر و اجر بيشتر مي برد تا نفري لباس بر تن دارد و به آرامي به سينه مي زند ؟
3-اينطور در تمامي هيئات باب شده است كه هركه لخت نمي شود و محكم به سينه نمي زند كم ارادت به اهل بيت مي باشد آيا اين معيار درستي است روايات يا احاديثي بر مبناي "سنجش اردت افراد به سيداشهدا با محكم به سينه زدن يا لخت شدن در عزا" داريم ؟
4-آيا با گسترش بي رويه"خارج از اعتدال " اين افكار از فلسفه قيام عاشورا فاصله نمي گيريم؟
با تشكر از زحمات شما لطفا در صورت امكان تك تك پاسخ بفرماييد.
اجركم عندالله
در زمان پيامبر(ص) و امامان(ع) در عزاي عزيزان به ويژه در شهادت حمزه سيد الشهدا و سپس در شهادت سالار شهيدان حسين بن علي(ع) و ساير شهيدان كربلا روضه مي خواندند و تا حدودي به سر و سينه مي زدند(شبيه سينه زني امروزي) و گريه مي كردند و زنان بي تابي نشان مي دادند.
در دوره امامان(ع) از امام سجاد(ع) به بعد در مصيبت امام حسين(ع) غالباً يك نفر مصيبت و مرثيه مي خواند و خود و ديگران گريه مي كردند. لكن به شكل مرسوم فعلي نبود كه هيئت سينه زني و يا زنجير زني برپا كنند. اما اين نحوه عزداري و سينه زني علاوه بر آن كه ضرري ندارد ـ البته اگر شؤون اسلامي رعايت شود ـ جزء شعائر الهي و نشان دهنده محبت افراد به اهل بيت مي باشد.
در زمان امام باقر (ع)، امام كاظم(ع)، امام سجاد(ع) نيز چنين بود. در مورد امام رضا (ع) نقل كرده اند كه حضرت از دعبل خزاعي درخواست كرد مرثيه بخواند. در تاريخ معروف است كه حضرت به شعراء و جريان شهادت خود را نيز افزود.(1)
اما در صورت هاي عزاداري كه كم كم و به مرور زمان پيدا شد برخي از شيوه هاي عزاداري باعث توهين به مذهب مي شود( مانند قمه زني) كه مي بايست از آن دوري نمود. حتي اگر سينه زني و يا زنجير زني به گونه اي باشد كه به بدن آسيب برساند و باعث وهن شيعه گردد، شايسته شيعه نيست كه اين گونه عزاداري نمايد.
وجود شيوه هاي تازه عزاداري، موجب نمي شود كه به طور كلي مطرود باشد، بلكه بايد با معيارهاي ديني سنجيده شود، اگر خارج از چهار چوب اسلامي بوده و يا با معيار ديني همخواني نداشت، مورد رد و انكار قرار مي گيرد چنانچه موجب اذيت و آزار خود و يا ديگران گردد، كاري ناشايست است. وگرنه اشكال ندارد. چون موجب شور و هيجان بيش تر گشته و مصداق تعظيم شعائر الهي قرار مي گيرد.
عزاداري براي سالار شهيدان و بزرگداشت آن واقعه حزن انگيز و اظهار محبّت به خاندان عصمت و طهارت امري پسنديده و لازم است. به فرموده امام خميني (ره) عزاداري براي سيد مظلومان از افضل قربات است.(2)
البته اين نكته پاياني را بايد عرض كنيم كه در مجالس اهل بيت خصوصا سرور و سالار شهيدان اگر فقط به شور حسيني(سينه زني و زنجيرزني) و فقط به لخت شدن در عزا و محكم زدن به سينه ها اكتفاء گردد و شعور حسيني و بيان وقائع عاشورا و اهداف و فلسفه قيام امام حسين (ع) مطرح نگردد به يقين از عاشورا فاصله گرفته مي شود و به مرور زمان تاثير منفي در جامعه گذاشته مي شود
البته نوعا سينه زدن ها ي محكم برگرفته از ناراحتي و حزن زياد است كه مورد پسند است.
پي نوشت ها:
1.كامل الزيارات ،جعفر بن محمد بن قولويه، سال 1417ق، مؤسسة نشر الفقاهة، ص326؛ فرهنگ عاشورا، جواد محدثي، نشر معروف، ص252 و 312.
2. استفتاءات امام، ج 2، ص28 ،كارهاي متفرقه، سوال 71.
