1. در مورد گريه بر امام حسين و بلكه بر امامان و مصايب آنان روايات فراوان است از جمله روايات زير:
كان علي بن الحسين ( عليهما السلام ) يقول: أيما مؤمن دمعت عيناه لقتل الحسين بن علي ( عليهما السلام ) دمعه حتي تسيل علي خده بوأه الله بها في الجنه غرفا يسكنها أحقابا ؛( كامل الزيارات، جعفر بن محمد بن قولويه، ص 201)
امام سجاد فرمود: هر مومني كه بر مصيبت شهادت امام حسين قطره اشكي بريزد كه بر گونه اش جاري شود، خدا او را در غرفه هايي از بهشت براي مدت هاي طولاني ساكن مي سازد.
قال أبو عبد الله ( عليه السلام ) في حديث طويل له: ومن ذكر الحسين ( عليه السلام ) عنده فخرج من عينيه من الدموع مقدار جناح ذباب، كان ثوابه علي الله عز وجل، و لم يرض له بدون الجنه. ( كامل الزيارات، جعفر بن محمد بن قولويه، ص 202)
امام صادق فرمود: هر كس مصيبت امام حسين را يادآورد و به اندازه پر پشه اي اشك از چشمش جاري شود، پاداش او بر خداست. خدا به پاداشي پايين تر از بهشت براي او راضي نمي شود.
البته همان گونه كه در آيات قران و روايات به صراحت آمده، خدا حقوق مردم را نمي بخشد. اين افراد بعد از اداي حقوق مردم و بعد از تحمل سختي هاي جان دادن و مرگ و برزخ و قيامت در قبال گناهان و پاك شدن از آن ها، به شفاعت نايل مي شوند. شفاعت پيامبر و امام حسين و امامان در قيامت و بعد از پاك شدن آن ها از حقوق مردم و گناهان است. "هر كس" هم هر انساني است كه به توحيد و نبوت و معاد ايمان داشته و عالمانه منكر حق نباشد، به همين جهت در رواياتي "هر كس" به "هر مؤمن" تفسير شده است.
2. از آيات سوره اعراف در مورد رجال اعراف(اعراف(7) 46-47) و روايات و زيارات بر مي آيد كه پيامبر و اهل بيت ايشان به اذن و اراده و امر خدا، حاكمان قيامت هستند(زيارت جامعه كبيره، مفاتيح الجنان ( اياب الخلق اليكم و حسابهم عليكم و فصل الخطاب عندكم). ). آن بزرگواران در روز قيامت در سايه عرش خدا بوده و در مورد اهل قيامت از مؤمن و كافرحكم مي كنند. بنا بر اين آنان گر چه از لحظه ارتحال از دنيا در بهشت برين هستند. در ناز و نعمت بي نظيرند. اولين كساني اند كه به بهشت پا مي گذارند. در عين حال براي حكومت در قيامت به صحنه و محكمه قيامت آمده، در مورد همه بندگان حكم كرده، از همه مؤمنان و محبان شفاعت مي كنند. بعد از اتمام دادگاه قيامت به جايگاه خويش در بهشت رضوان و جوار خدا باز مي گردند.
