از برخی روایات استفاده می شود که امام صادق علیه‌السلام از پدران خود گزارش داد: فاطمه بنت اسد در هنگام ولادت علی علیه‌السلام در مقابل خانه خدا ایستاد و رو به سوی آسمان کرد و گفت: ای پروردگار، من به تو و به آنچه که از جانب تو آمده و به همة کتاب‌های آسمان ایمان دارم، پس تو را به این خانه قسم میدهم و به این فرزندی که در شکم دارم با من حرف می زند و مأنوس من می باشد و من یقین دارم که او یکی از نشانه‌های تو است، قسم می دهم که ولادت را بر من آسان گردان... بعد از تولد امام علی، پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله وارد خانه فاطمه بنت اسد شد، در آن حال علی علیه‌السلام به چهره پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله تبسم نمود و گفت: «السلام علیک یا رسول الله و رحمة الله و برکاته» و سپس گفت: «بسم الله الرحمن الرحیم: قد أفلح المؤمنون»، سپس پیامبر فرمود: «قد أفلحوا بک» یعنی مؤمنان به واسطة تو به رستگاری رسیده‌اند.(1)
این مطلب در برخی روایات و متون دیگر نیز آمده است. در این دسته روایات احتمالات متعددی وجود دارد، یکی از احتمالات آن است که این روایات ناظر بر وجود قرآن در لوح محفوظ باشد که پیامبر اسلام قبل از بعثت از آن آگاهی داشته و بر علی علیه‌السلام نیز الهام شده بود. چنان که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله در خصوص قلمرو آگاهی امام علی علیه‌السلام فرمود: "انک تسمع ماأسمعُ وتری ما أری الا أنّک لستُ بنبی؛ّ میشنوی آن چه میشنوم و آن چه میبینم، تو هم میبینی، جز این که تو پیامبر نیستی".(2)
احتمال دوم این است که این روایات ناظر بر کرامت علی علیه‌السلام باشد. بدین معنا که حضرت آیه و یا آیاتی را که بعداً بر پیامبر نازل میشد، تلاوت نموده است و این یکی از کرامات حضرت محسوب میشود، همان گونه که خداوند که به حضرت عیسی علیه‌السلام قدرت داد در گهواره تکلم نماید. همان خداوند میتواند به علی علیه‌السلام این قدرت را بدهد، آیهای را که بعداً بر پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نازل میشود بخواند.
پی‌نوشت‌ها:
1. محمدباقر مجلسی، بحار الأنوار، مؤسسة الوفاء بیروت، لبنان، مؤسسة الوفاء ، 1404 ه، ج 35، ص 37.
2. همان، ج14، ص475.
