آيا عصمت انبياء يك امر دروني است يا يك امر بيروني توضيح دهيد؟؟
پاسخ:
عصمت نيرويى است كه انسان را از وقوع در خطا و از ارتكاب گناه باز مى دارد، اين نيرو حقيقتي درونى است، نه بيرونى و از درون باعث مى شود كه انسان خطا و اشتباه و گناه نكند. در واقع عصمت ملك هاى است نفسانى كه انسان را از اينكه در خطا واقع شود و مرتكب گناه گردد، باز مى دارد.(1)
توضيح بيشتر اين كه اصل عصمت نوعي درك و معرفت دروني به همراه محبت نسبت به خداوند است كه فرد را از انجام امور نادرست و مخالف خواست خداوند باز مي دارد (2) و از اين جهت همه افراد بر حسب فطرت، به نوعي از درجات نازله عصمت برخوردارند. هيچ گاه دست به انجام برخي اشتباهات و گناهان نمي زنند. بخش ديگري از اين علم و محبت در طول زندگي مي تواند كسب شود و فرد را به درجات بالاتري از عصمت برساند.
پي نوشت ها:
1. الميزان فى تفسير القرآن، طباطبايى، دفتر انتشارات اسلامى جامعه مدرسين حوزه علميه قم، قم، 1417 ق، ج 2، ص 138.
2. همان، ج 5، ص 79.
موفق باشید.