افکار پلید و مستهجن و شیطانی

برادر گرامی !
حساسیت و دل نگرانی شما در مورد وجود افکار منفی در ذهن، بشارت دهنده وجود روح تقوا و خداترسی در شما است. این گونه نگرانی ها و اندوه ها به ویژه در یک جوان بیانگر لطف خداوند و عنایت او به شما است و این مطلبی است که بسیار قابل توجه می باشد.
آن چه می تواند ذهن تان را پاک نماید ، در مرحله نخست کنترل افکار است. کنترل افکار (خواطر) راه های متعددی دارد، ولی نباید پنداشت که با اولین گام همه چیز درست می‏شود. بلکه کسی که می‏خواهد زمام افکار خویش را به کف گیرد، باید با تمام توان به خودسازی بپردازد . با جدیت این راه را دنبال نموده تا تدریجا به سمت هدف نزدیک گردد. پرنده لجام گسیخته خیال چون چکاوکی است که هر دم بر سرشاخساری نشسته و زود به شاخه دیگر پرواز می‏کند. از این رو افکار انسان قرار و آرامی ندارد. آن گاه اگر آدمی با دقت درکنترل آن بکوشد; یعنی، همواره از آن مراقبت نموده و هرگاه به این سوی وآن سوی گریخت، بلافاصله آن را به امور شریف متوجه گرداند، کم‏کم رام و مطیع می‏گردد.
کنترل ذهن و خطورات گناه‏آلود، یکی از مراتب مشکل خودسازی است. اما ذهن واردات خویش را از چشم و گوش می‏گیرد. بنابراین صادرات و واردات، باید کنترل شود.
برای این منظور می توانید:
1. چیزهایی جایگزین و بدیل برای آن ها در ذهن بسازید تا اینکه وقتی بخواهند وارد ذهن شوند، ذهن را منصرف به بدیل نمایید. یا اینکه افکار منفی را به چیزهای زشت و تهوع آور گره بزنید تا حالت انزجار از آن ها برای تان پیش آید.
2. با پر کردن وقت خود، فکرتان را از آزاد ماندن و فکر منفی کنترل نمایید ؛اميرالمؤمنين عليه السلام مى‏فرمايند:
النَّفْسُ انْ لَمْ تَشْغَلْهُ شَغَلَكَ..يعنى اگر تو نفس را به كارى مشغول نكنى، او تو را به خودش مشغول مى‏كند.
هميشه بايد يك كارى داشته باشد كه ذهن را متمركز كند و وادار به آن كار نمايد و الّا اگر شما به او كار نداشته باشيد، او شما را به آنچه كه دلش مى‏خواهد وادار مى‏كند و آن وقت است كه دريچه خيال به روى انسان باز مى‏شود؛در رختخواب فكر مى‏كند، در بازار فكر مى‏كند، همين‏طور خيال خيال خيال، و همين خيالات است كه انسان را به هزاران نوع گناه مى‏كشاند. اما برعكس، وقتى كه انسان يك كار و يك شغل دارد، آن كار و شغل، او را به سوى خود مى‏كشد و جذب مى‏كند و به او مجال براى فكر و خيال باطل نمى‏دهد. (1)
3. کنترل اعضاء وجوارح و پاک نگهداشتن آن از گناه نیز باعث کنترل فکر است؛اگر می‏بینید گفته‏اند چشم را از نامحرم و گوش را از شنیدن مطالب نامناسب حفظ کنیم، برای این است که بعدا ذهن از این مناظر عکس‏برداری کرده و با آن مأنوس می‏شود. اگر ظرف ذهن را از مطالب سازنده، عبرت‏انگیز و صحنه‏هایی که آیات و نشانه‏هایی در رابطه با مبدأو معاد دارد، انباشته کنیم، دیگر ذهن پریشان و مشغول نمی‏شود.
4. تلاوت قرآن و تدبر در آیات و نیز اندیشه در روایات و احادیث معتبر در این زمینه راهگشا است.
کنترل نیاز به زمان دارد و به تدریج حاصل می شود . اگر گاهی در ابتدا بر شما فشار وارد می کند، سعی کنید با فاصله انداختن زمان ورود برای همیشه آن ها را پاک سازید. در هر حال لازم است کنترل آن ها را در اختیار خود بگیرید.

اما در مورد خود ارضایی:
خود ارضایی یا استمناء یکی از گناهان کبیره است که در روایات از آن به شدت نهی شده و مورد مذمت قرار گرفته از جمله:
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید: "ناکح الکف ملعون؛ کسى که با دست شهوتش را بیرون کند ملعون است".(2)

امام صادق علیه السلام مى‏فرماید: سه دسته‏اند که خداوند با ایشان سخن نمى‏گوید و به نظر رحمت به ایشان نمى‏نگرد و بر ایشان عذاب دردناکى است:
1.کسى که موى سفیدش را بکند.
2.کسى که به وسیله عضو خودش شهوتش را خارج کند.
3. کسى که با او لواط کرده شود.(3)
راهکار مقابله با شهوت جنسی ازدواج است اگر شرایط محیا نباشد باید عفت پیشه نمود.
چند راهکار عملی برای جلوگیری از این عمل بطور اختصار بیان می کنیم:
1- در قدم باید به تقوئیت ارداه بپردازید.
2ـ گسترش دایرة ارتباطات با دیگران.
3.پرورش معنویت.
4.ورزش: یکی از عواملی که هم در پیشگیری نقش دارد و هم در درمان، ورزش است، از جمله کوهنوردی که انرژی های متراکم را در مسیر سالم به جریان می اندازد.
5.رژیم غذایی؛ در خوردن غذاهایی که طبع گرم دارند و محرک غریزۀ جنسی هستند به حد اقل اکتفاء نمودن.
مطالعه این کتاب ها نیز مفید می باشد:
- مشکلات جنسی جوانان، آیت الله مکارم شیرازی.
- هفت روش پيشگري از انحرافات جنسي، نوشته هادي حسين خاني، انتشارات مؤسسه آموزشي پژهشي امام خمينی.

موفق باشید.
-------------------------------

پی نوشت ها:
1. مجموعه‏آثاراستادشهيدمطهرى، ج‏22، ص: 789،صدرا،قم،مکرر.
2.محدث نوری،مستدرک الوسائل، ص 570،مؤسسه آل البيت عليهم السلام قم، 1408 ق. و گناهان کبیره، ج 2، ص 333.
3.شیخ حر عاملی،وسائل الشیعه، ج 14، ص 268، گناهان کبیره، ج 2، ص 333.