استمنا

با توجه به مسئله ای که عنوان کردید، مشکل تان چیزی جز اضطراب نیست. اضطراب یکی از عوامل شناخته شده مشکل خودارضایی است که می تواند به خاطر عوامل متعددی باشد. در شخصی مانند شما، این عامل درس کنکور است، در فرد دیگر عامل دیگر، اما این یک عامل مشترک است؛ بنابراین تفاوتی از این جهت با دیگران ندارید؛ بنابراین توجه شما را به نکات ذیل جلب می‌نمایم:
1- اضطراب نقش مؤثری در تشدید قوای جنسی و تولید نیاز جنسی کاذب سهم به سزایی دارد. ارضای جنسی تا حدودی برای کاهش اضطراب مفید است . اگر ارضای جنسی از طریق حرام (مانند استمنا) صورت گیرد، با این که به صورت موقت از اضطراب می‌کاهد، ولی پس از مدت کوتاهی به خاطر تشدید احساس گناه سطح اضطراب را دوچندان می‌کند. با این وصف اضطراب هم علت و هم معلول استمنا محسوب می‌گردد.
2ـ همان طور که اضطراب در گرایش به خودارضایی مؤثر است ، کاهش اضطراب از طریق ورزش سنگین منظم، تنفس عمیق 25 تا 30 بار در روز، تن‌آرامی (ریلکسیشن) و داروهای گیاهی و شیمیایی سهم بسزایی در کاهش میل به خودارضایی دارد. مکانیزم دفاعی خیالبافی یکی از اموری است که با بالا آمدن سطح اضطراب فعال می گردد. خیالبافی جنسی نیز یکی از بدترین انواع خیالبافی است که برای کاهش اضطراب کنکور راه اندازی می گردد.
3ـ در اسرع وقت برای کاهش اضطراب به روانپزشک مراجعه نمایید . در برخی موارد دارو درمانی سبک بسیار مؤثر است.
4ـ مانند یک محقق دست به تحقیق در زمینه افکار، احساسات و رفتارهای انگیزاننده میل به خودارضایی در خود بزنید. در طی مدت یک ماه مراحل آغاز تا پایان یک وهله خودارضایی را در برگه‌ای یادداشت نمایید . این کار را برای وهله‌های دیگری که اتفاق می‌افتد، تکرار کنید. زمان و مکان و شرایط جسمی و روحی در قبل و بعد از خودارضایی را ثبت نمایید. در طی یک ماه ببینید یک وهله خودارضایی با چه فکری آغاز می‌گردد، سپس این فکر مزاحم چه احساس در شما برمی‌انگیزد و این احساس چگونه به رفتار خودارضایی در شما می‌انجامد، همچنین معمولاً در چه زمانی‌هایی و در چه مکان‌هایی و در چه شرایط جسمی ـ روحی میل به خودارضایی در شما تشدید می‌گردد.
از سوی دیگر نگاهی موشکافانه به پرونده گذشته خودارضایی خویش بیفکنید، ببینید در چه شرایطی توانسته‌اید بر خودارضایی فایق آیید. با چه تکنیک‌های فاصله بین وهله‌های خودارضایی را افزایش داده‌اید، چه زمانی برای ترک کوتاه مدت یا دراز مدت خودارضایی موفق بوده‌اید.
در این مرحله نیز تحقیق نیز به تجزیه و تحلیل و جمع‌بندی نتایج بپردازید. پایش روانی دست شما را برای اتخاذ یک راهکار مناسب باز می‌کند.
5ـ برای 24 ساعت خود برنامه‌ریزی سبک و سهل الوصول انجام دهید. با اشتغال ذهنی به امور مثبت از هر گونه اشتغال فکری به تفکرات تحریک‌زا پرهیز نمایید.
6ـ سعی نمایید از تکنیک‌های انزجار درمانی و شرطی‌زدایی استفاده کنید. لذت کاذب خود ارضایی را با یک امر منزجر کننده ذهنی مانند تصور صحنه تهوع‌آور یا خوردن داروی تلخ پیوند بزنید و با آن تداعی نمایید یا آن که فرایند شرطی شده (اضطراب - خودارضایی) را به (اضطراب - ورزش یا تفریح سالم، تنفس عمیق، رفتن به سر یخچال و آب خوردن و...) تبدیل نمایید.
7ـ به هیچ وجه خود را دست و پا بسته فرض نکنید. بدانید صدها هزار توانسته‌اند که ترک کنند و شما از آنان مستثنا نیستید.
8-با توجه به اینکه عامل درس خواندن را عامل مهمی برای مسئله ذکر کردید، موثرترین راه این است که در مکان شلوغ مانند کتابخانه درس بخوانید، یا اگر امکان آن نیست، با دوست خود قرار درسی بگذارید تا در یک جا با هم درس بخوانید. در هنگام درس به خود فشار زیاد فکری وارد نکنید. بعد از یک ساعت درس خواندن از جا باند شوید و در حیاط دور بزنید، یا چیزی برای خود آماده کنید و بخورید یا به کار دیگر مشغول شوید.
با توجه به نوشته تان ظاهراً‌مشکل خاصی نباید برای تان اتفاق افتاده باشد، اما برای اینکه از این جهت نیز مضطرب نباشد و برای اطمینان خاطر بهتر است به یک متخصص زنان مراجعه کنید و از این جهت هیچ نگرانی نداشته باشید. آن ها روزانه با موارد بسیاری از این دست مواجه هستند که علت های آن متعدد است، از جمله ضربه سنگین یا افتادن از جایی و...
جهت اطلاعات بیش تر به متن زیر توجه کنید:
خود ارضایى یکى از اقسام انحرافات جنسى به شمار مى‏رود. در پیدایى آن علل مختلفى دخالت دارد مانند تحوّلات بلوغ، عوامل تحریک زا، عقده حقارت، مساعد نبودن محیط خانواده، معاشرت با منحرفان، ضعف ایمان و ناآگاهى از پیامدهاى خودارضایى.
خودارضایی عوارض جسمی و روحی و روانی زیادی دارد. عوارضی مانند: افسردگی و بی حالی و ضعف بینایی ، ضعف قوای جسمانی ، آسیب دستگاه تناسلى و ناتوانى‏هاى جنسى و تولید مثل، بیماری هاى مقاربتى‏،عقیم شدن‏،کم خونى، کم اشتهایى و مشکلات گوارشى؛کم خوابى و اختلال در خواب؛ تنگى نفس؛ سر درد و سرگیجه؛پیدایش تغییرات در نخاع و ستون فقرات، ضعف حافظه، حواس پرتى و ناتوانى در تمرکز فکرى‏،اضطراب ،افسردگى‏، پرخاشگرى و بد اخلاقى‏، یأس از زندگى‏، از بین رفتن خلاقیت‏ها، توانایى‏ها و سرکوب شدن استعدادها، عدم میل به تحصیل، مطالعه، تحقیقات علمى و فعالیت‏هاى فکرى، هوس باز و بى‏بند و بار شدن ، افت تحصیلى‏،بزهکارى و ...
بر اساس تحقیقات به عمل آمده، بیش تر افراد مبتلا به استمنا اظهار کرده اند آن قدر اراده ندارند تا بتوانند دست از این کار بردارند. اینان خود را غریقی می بینند که میان امواج خروشان دریا گرفتار شده اند، در حالی که حقیقیت این نیست. در طول زندگی به موازات رشد بدنی، اراده نیز گسترش می یابد . انسان در هر شرایطی قادر به تسلط بیش تر بر خواسته های خود می باشد.
عواملی در تقویت اراده مؤثر است مانند:
1ـ تمرکز بخشیدن به فعالیت های گوناگون.
2ـ توجه به عبادات به ویژه نماز که تمرین تمرکز فکر است.
3ـ پایان رسانیدن کارهای نیمه تمام.
4ـ تلقین مثبت:
همواره به خود این گونه تلقین کنید که اراده انجام این کار را دارید و شکست مفهومی ندارد. تلقین در ترک عادات نامطلوب و غلبه بر خودارضایی مؤثر است.
پل ژاگو می گوید: "وقتی بخواهیم با عادت زشتی ستیزه کنیم، ابتدا باید نتایج نامطلوب آن را در نظر مجسّم سازیم، بعد منافعی را که در نتیجه ترک آن عاید می شود، در روح خود تصور کنیم، در نتیجه این عمل، هر بار که چنین نمایشی در روح خود می دهیم، بر آن تحریک یا وسوسه چیرگی یافته و لذت ترک آن را در خود احساس می کنیم. اگر تلقین به نفس را بلافاصه پیش از خواب اجرا کنیم، مؤثرتر از مواقع دیگر خواهد بود.
متمرکز ساختن فکر در کاری که می خواهیم برای اجرای آن فردا صبح در فلان ساعت بیدار شویم کافی است". ( 1)
بنابراین باید خود را باور کنید. ترس و شکست را به خود راه ندهید. بدانید که اگر بخواهید می توانید. این جمله شعار نیست، بلکه در عمل نیز افراد زیادی توانسته اند بر عادات ناپسند غلبه کنند و به حال طبیعی برگردند.
روان شناسان مى‏گویند: براى ترک یک عادت بد، حتماً باید به سراغ عادت خوب رفت و آن را جانشین عادت بد نمود. در مورد عادات بد جنسى باید درست در همان ساعاتى که انگیزه آن در مبتلایان تولید مى‏شود، به سراغ برنامه خاصى (مانند ورزش، تفریح، رفتن پیش دوستان و بیرون آمدن از خلوت و تنهایی ) که براى چنین ساعاتى از قبل پیش بینى کرده‏اند بروند.( 2)
راهکار های عملی:
توبه از هر گناهی و از جمله استمنا دو رکن اساسی دارد:
1- پشیمانی بر گناه؛
2- عزم بر ترک آن.
امام علی(ع) می‌فرماید: «توبه به دل پشیمان شدن و به زبان آمرزش خواستن و به اندام ترک نمودن است».( 3)
اولین گام در ترک استمنا امید به نجات از دام این بیماری است. به گواهی پزشکان و بسیاری از افرادی که آلوده بوده‌اند، ‌اگر از طریق صحیحی وارد شوید، نجات از آن مانند دیگر اعتیاد‌ها مسلّم و حتمی است. البته این عادت که سال‌ها به صورت طبیعت ثانوی در آمده، یک شبه از سر به در نمی‌رود، ولی به تدریج ترک خواهد شد. در مدت نسبتاً کوتاهی آثار شوم آن زائل خواهد گشت.
گام دوم: تصمیم، اراده و صبر در برابر خواسته‌های نفسانی است. اگر قبلاً تصمیم گرفته‌اید ولی باز آن را شکسته‌اید، مأیوس نشوید. بیایید از نو تصمیم بگیرید. با در نظر گرفتن سرانجام این گناه و بررسی تمام جوانب مسئله و بسیج کردن تمام نیروهای معنوی خود، به خصوص ایمان به خدا عزم خود را در ترک استمنا راسخ کنید . با جدیت وارد عمل شوید . با زبان جاری کردن استغفار و طلب مغفرت و عزم بر ترک گناه مطمئن باشید گناه سابق شما بخشیده شده است. با ترک این عادت ناپسند مشکلات رفتاری شما نیز برطرف خواهد شد.
سعی کنید خاطرات تلخ گذشته را به بوته فراموشی بسپارید . بر نقاط قوّت خود تأکید و اصرار ورزید تا از این طریق اعتماد به نفس و خود باوری شما تقویت گردد.
اکنون که به لطف خدا به زشتی این عمل پی برده اید ، عزم خود را جزم نمایید. دامن همت به کمر زده، از نیرو و اراده جوانی استفاده کنید . به صورت جدی این عمل را ترک کنید به این منظور:
1- سعی کنید همیشه پیش از خواب مثانه خود را تخلیه کنید . شب‏ها به خصوص غذایی سبک میل کنید.
2- هرگز شکم خود را بیش از حد معمول پر نکنید . اگر تا چند لقمه دیگر جای دارید ، از غذا دست بکشید.
3- از پوشیدن لباس‏های تنگ و چسبان (به خصوص لباس زیر ) اجتناب ورزید
4-هرگز در حمام به طور کامل لخت نشوید. مثلا در حالی که هنوز زیر شلوار به پا دارید، قسمت فوقانی بدن خود را بشویید. از لیف و صابون زدن به اندام جنسی خود که باعث تحریک آن می شود بپرهیزید. مطمئن باشید صرف تماس آب و صابون با اندام جنسی بدون دست ورزی برای بهداشت آن کفایت می کند.
هرگز فکر گناه را به ذهن خود راه ندهید . از تصور و تخیل امور جنسی و شهوانی سخت پرهیز کنید.
5- از خواندن، شنیدن، نگاه کردن به امور و تصاویر شهوت زا دوری کنید.
6- از خوردن مواد غذایی محرک مانند: خرما،پیاز، فلفل، تخم‏مرغ و غذاهای چرب اجتناب و یا به حداقل اکتفا نمایید.
7- از نگاه کردن و دست‏ورزی به اندام جنسی خود پرهیز کنید.
8- هرگز به رو نخوابید.
9- هیچ‏گاه تنها در یک مکان نباشید تا فرصت و زمینه گناه از بین برود.
10- برای تخلیه انرژی زاید بدن به طور منظم و زیاد ورزش کنید.
11- هیچ‏گاه بیکار نباشید . همیشه برای مشغول ساختن خود به فعالیتی مطلوب و مثبت برنامه داشته باشید.
12- روزه بگیرید . حتی اگر روزه واجب به عهده ندارید ، روزه مستحبی بگیرید . اگر قادر نیستید، روزه تربیتی بگیرید، یعنی به کم ترین مقدار غذا و کم‏حجم‏ترین نوع غذاها اکتفا کنید . وعده غذایی خود را کم کنید.
13- هرگز به نامحرم نگاه نکنید، حتی اگر به ارتباط کلامی با آن ها مجبور باشید.
14- با جنس مخالف رفتار متکبرانه داشته باشید، هرگز با روی باز و نرمی با آن ها برخورد نکنید.
15- هرگاه افکار جنسی به ذهن شما حمله ور شد ، ذهن خود را مثلاً با بستن یک کش به مچ دست خود و کشیدن و رها کردن آن از آن افکار منصرف کنید. به خود هشدار دهید.
16- به بدی این گناه و عواقب آن بیاندیشید . احساس گناه شما از این کار نباید به حدی باشد که در شما ایجاد اضطراب مخل به سلامت روان کند.
17- به محض لغزش فوراً توبه کنید. هرگز از رحمت خدا مأیوس نباشید . رحمت خدا از گناه شما بزرگ تر است.
18- قرآن زیاد بخوانید و در معانی آیات آن تفکر کنید.
19- در مجالس مذهبی، دعا و توسل و موعظه زیاد شرکت کنید.
20- از کتبی که جنبه موعظه و بیدارگری قلبی دارد بهره بگیرید . مقید باشید در روز چند ساعت به مطالعه این‏گونه کتب بپردازید . برای مثال مجموعه کتاب‏های شهید دستغیب توصیه می‏شود به خصوص کتاب گناهان کبیره، قلب قرآن، ایمان، قلب سلیم و معاد و….
21- اوقات فراغت خود را با مطالعه، ورزش، زیارت، عبادت و عیادت از نزدیکان و... پر کنید.
22-به معاد و قیامت فکر کنید.
23- ذکر لاحول ولا قوة الا باللَّه را زیاد بر زبان جاری سازید.
24- از محیط های آلوده، سخت دوری کنید . بیش تر وقت خود را در کتابخانه بگذرانید . بی‏علت در خیابان‏های آلوده پرسه نزنید .
25- بعد از موفقیت در ترک ، حتی به طور موقت ، خود را تشویق نمایید . مثلا اگر یک روز توانستید استمنا نکنید ، جایزه ای به خود بدهید ( مثلا یک بستنی یا هر چه که دوست دارید ) . اگر این مدت بیش تر شد ، این روند را ادامه دهید.
موفق و موید باشید.

پی نوشت ها:
1. پل ژاگو، قدرت اراده، ترجمه کاظم عمادی، ص 81 ـ 80.
2. ناصر مکارم شیرازى، مشکلات جنسى جوانان، ص 169 .
3. غررالحکم، ج 1، ص 93.