دختری 20ساله هستم که یک سال و نیم پیش با پسرخاله ام عقد کرده ام. ایشان را انتخاب کردم چون فکر میکردم در ایمان و اخلاق همتا ندارد اما اکنون میبینم از دین بیشتر مسائل جنسی را گرفته و در عصبانیت دچار پرخاش میشود. بیشتر مشکل ما بر سر مسائل زناشویی است . ایشان معتقد است دوران عقد شامل تمام خصوصیات زناشویی میشود که به خواست ایشان ما در این دوره بهتر است با هم نزدیکی نداشته باشیم. اما عرفی که من با آن بزرگ شده ام اینگونه نیست. گاهی اوقات احساس میکنم ایشان مرا فقط برای ارضای غرایزشان میخواهند. من با صحبتهای عاشقانه مشکلی ندارم اما ایشان بیشتر از این میخواهند . و این مخالف عرف جامعه و خانواده من است. شخصا هم از این کارها در دوره عقد خوشم نمی آید. شما بگویید چه کنم. به حرف همسرم گوش کنم و پشت به تمام چیزی کنم که با آن بزرگ شده ام؟
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
قطعاً شرع مقدم تر است و عرف اگر در تنافي با شرع قرار بگيرد ،بايد به نحو مطلوب و کم اصطکاکي جاي خود را به شرع بدهد.
متأسفانه شما اطلاعات چنداني در مورد تفاوت هاي جنسيتي مردان و زنان نداريد . يک امر کاملاً طبيعي در همه مردان را به امري غير طبيعي مبدل ساخته ايد .در خواست شوهر شما تفاوت چنداني با درخواست بزرگ ترين اولياي خدا در زمان عقد ندارد . ما نبايد با طبيعت و هنجار مردان برخوردي نابهنجارانه داشته باشيم. اگر خدا خواسته است که غريزه جنسي به عنوان يکي از مهم ترين عوامل استحکام بخش زندگي در دوران عقد و عروسي باشد ،چرا ما به عنوان بنده خدا به مخالفت با آن بپردازيم؟
خواسته شوهر شما بسيار معقول و آداب و رسوم بسيار نامعقول به نظر مي رسد.
بهتر است با پافشاري بر موضع ناحق خود پذيراي پيامدهاي بسيار منفي اين بازداري در دوران بعد از عروسي نباشيد.
از نظر ما روانشناسان بهتر است در دوران عقد به غير از نزديکي زن و شوهر به هر طريقي مي توانند به ارضاي يکديگر بپردازند و بيهوده در برابر قوانين خلقت نايستند.
پسران با ايمان و اخلاق نيز مانند ساير پسران مهم ترين و بيش ترين انگيزه شان(در حدود 80 درصد) براي تن دادن به مشکلات فراوان ازدواج چيزي جز مسايل جنسي و ارضاي مشروع آن نيست.
