پیشنهاد میخوام

با سلام و تشکر از اعتماد شما نسبت به مرکز.
از نظر شرعي، ارتباط هاي دختر و پسر كه به طور طبيعي تحت تأثير عوامل جنسي بوده و موجب تحريك شهوت، يا با انگيزه لذت صورت مي گيرد، جايز نيست.
از نگاه روان شناسانه نيز عاشق شدن پيش از ازدواج افراد را دچار مشکلاتي خاص خواهد نمود .مهم ترين آن ها ايجاد وابستگي و عدم تحقق شناخت کافي در خصوص فرد مقابل است . هرآنچه اطلاعات درباره فرد به دست مي آوريم ،جهت دار بوده و اطلاعات واقعي از ديد ما خارج مي گردد.
آشنايي افراد با يکديگر مي تواند در زمينه هاي گوناگوني شکل بگيرد اما هنگامي که اين زمينه ها نامناسب باشند ،مي توان چنين برداشت کرد که ازدواج ها نيز بر اساس آن ها، داراي پايه و استقرار نخواهند بود.
آشنايي قبل از ازدواج لازم است؛ اما براي آن كه دختر و پسر مرتكب كار حرامي نشوند، لازم است اولاً اين نوع ارتباط (جهت آشنايي) با اطلاع خانواده باشد . ثانياً دختر و پسر نامحرم جايي خلوت نكنند كه محل رفت و آمد ديگران نيست، چون خلوت كردن در صورتي كه ديگران اطلاع نداشته و به آن جا نتوانند رفت و آمد كنند، حرام است. هم چنين هرگونه تماس بدني مانند دست دادن نيز حرام است.
هر چه شناخت و آگاهي دختر و پسر از يكديگر قبل از ازدواج بيش تر باشد،ازدواج موفق‏تر خواهد بود. دختر و پسر بايد قبل از ازدواج از اخلاق و روحيات و صفات و شرايط يكديگر، نيز از شكل و شمايل يكديگر مطلع باشند. بسياري از ازدواج‏ها بر اثر عدم آگاهي و اطلاع از اوضاع و احوال يكديگر، دچار تنش‏ها و درگيري‏ها و گاهي منجر به جدايي شده است.پيامبر اسلام (ص) به مردي كه همسر گرفته بود فرمود:
اگر قبلاً او را مي­ديدي، اميد سازش و توافق بيش­تر بود.(1) در احكام اسلامي آمده است كه پسر حتي مي‏تواند مو يا بدن زن را قبل از ازدواج ببيند.
اين سخن به معناي تجويز هر نوع ارتباط با نامحرم قبل از ازدواج نيست، به خصوص آن گونه كه امروزه در ميان نوجوانان بدون آگاهي يا حتي با انگيزه­هاي هشيار يا ناهشيار شهواني و هوي و هوس انجام مي­پذيرد. زيرا اين گونه روابط با آسيب­ها و مشكلات بسياري براي جامعه و حتي خود جوانان و نوجوانان مواجه است. اين گونه روابط غالبا با انگيزه­هاي نفساني و براي ارضاي شهوت و... است . درصد بسيار كمي از اين گونه روابط به ازدواج منجر مي­شود؛ زيرا يا اصلا هدف از اين روابط به اصطلاح عاشقانه، ازدواج نيست، يا اگر هم هدف ازدواج باشد، به دلايل بسيار اين هدف تحقق نمي­يابد . معمولاً اين گونه روابط در شكل حاد و گسترده خود با مشكلات زياد از جمله آسيب­هاي روحي جوانان، شكستن شخصيت اجتماعي و ارزش معنوي و حتي اقدام به گناه و دوري از رحمت الهي روبرو مي­شود.
بسياري از دختران و پسران در اين آشنايي ها گرفتار عشق و علاقه زياد مي شوند، اما به دلايل زياد نمي توانند ازدواج كند، در حالي كه امكان فراموشي هم را نيز نداشته و دچار آسيب هاي بسياري نيز شده اند.
در عين حال اگر حتي اين گونه روابط به ازدواج هم منجر شود، آمارها نشان داده كه ازدواج­ها موفق نبوده است؛ زيرا چه بسا همين ارتباطات كه با احساسات همراه است ،موجب شود طرفين عيب­هاي يكديگر را نبينند . بعد از ازدواج خود را نشان دهد. يا موجب بدبيني و سوء ظن در زندگي آينده مي­شود مثلاً پسر با خود مي­گويد كه همسر من وقتي به راحتي با من دوست شد، از كجا معلوم كه در دوران تجرد دوستان ديگر نداشته است.
در اين نوع ارتباط ها که غالباً با عشق و محبت بسيار همراه مي شود، موجب مي شود که رفتارها در راستاي جلب نظر طرف مقابل صورت گيرد . صفات و ويژگي هاي اصلي شخص نمايان نشود. شخص براي اينکه خود را محبوب نشان دهد، سعي در ارائه رفتار خوب از خود دارد. طرف ديگر نيز چون عاشق و علاقه مند شده، عيب ها و کاستي­ها را متوجه نمي­شود. اما اين مسايل پس از ازدواج خود را نشان مي دهد، عشق و علاقه هاي اوليه فروکش مي کند، سختي ها و مشکلات زندگي بيش تر خود را نمايان مي­کند و مسايل بسيار ديگر که موجب مي­شود آن نوع ازدواج ها، ازدواج موفقي نباشد.
با توجه به اين که ازدواج و انتخاب همسر مسئله بسيار مهم و سرنوشت ساز است ،بايد در يك حالت عادى و به دور از احساسات و بر اساس معيارهاى صحيح انجام گيرد.
عقل و منطق و نيز آمارها و تجاربي که ما در اين مرکز داشتيم،حکم مي­کند که روابط دختر و پسر در حالي که خانواده ها در جريان نيستند حتي اگر براي ازدواج باشد، با مشکلات و پيامد هاي منفي بسياري مواجه است. والسلام و خدانگهدارتان!