پاسخ ارائه شده به سؤالِ یک پرسشگر با مشخصات خاص است. در صورتی که سؤال یا ابهامی برای شما ایجاد شده از طریق درگاه های پاسخگویی پیگیری فرمائید.

به نام خدا سلام من یک مشکلی دارم که تمام زندگی من را با مشکل روبرو کرده وقتی من نماز می خوانم به خاطر مشکلی که دارم همه ی هواسم را پرت می کند ومن اصلل به نماز دیگر نمی توانم فکر کنم شاید این موضوع کمی بی ادبانه باشد ولی اعصابم را بکلی بهم ریخته است من وقتی نماز می خوانم احساس می کنم که بادمعده در هنگام نماز ازمن خارج می شود ویا این که ادرارازمن خارج می شود من چند سالی است که با این مشکل رو به رو هستم دکتر هم رفتم گفت مشکلی نداری ازچند نفر سوال کردم یکی به من گفت اگر باد معده صدا یا بو نداشته باشد باطل نیست در اوایل ازبس وضو می گرفتم ونماز مرا چند بار می خواندم که پدرم موضوع را فهمیده و به من گفت من ان را گردن می گیرم تو دیگر نماز را دوبار نخوان ودیگر چند بار وضو نگیر چون واقعا می دید که من عذاب می کشم

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
اگر يقين به خارج شدن باد معده يا ادرار نداريد و صرف احساس خارج شدن آن ها باشد، اشکال ندارد و نماز صحيح است.
از نامه شما استفاده مي شود که ظاهرا دراين مسئله گرفتار وسواس شده ايد، سعي کنيد از داشتن وسواس خود داري کنيد.
از نظر شرعي تا زماني که يقين صد در درصد به باطل شدن وضو پيدا نکنيد و يقين پيدا نکنيد که باد خارج شده ، وضوي شما صحيح است . وظيفه شما آن است که بنا بگذاريد که وضو باطل نشده است. لازم نيست چند مرتبه نماز بخوانيد . شرع از شما چنين تکليفي را نخواسته است ولي با پيروي از وسواس، احکام خدا را براي خود دشوار ساخته ايد.(1)
در خارج شدن باد معده صدا ملاک نيست ،ولي بايد يقين کنيد .اگر فقط احساس مي کنيد، و يا شک مي کنيد، به احساس و شک خود توجه نکنيد. نماز شما صحيح است و وظيفه شما هم همين است که توجه به اين احساس نکنيد و نماز را بخوانيد. اگر مدتي چنين رفتار کنيد و به شک واحساس توجه نکنيد، اين حالت نيز از شما برطرف مي شود.
منشأ ايجاد وسواس شيطان است . شيطان گاهي به بهانه باطل شدن وضو و نماز و گاهي به عنوان طهارت و نجاست، براي مؤمنان ايجاد وسواس مي کند تا با ايجاد وسواس وقت مؤمنان را ضايع کند . آن ها را به اين عنوان وادار کند که مخالف گفته خداوند و پيامبر اسلام رفتار نمايند.
پي نوشت:
1. امام خميني، توضيح المسائل، مسأله299 ؛آيت الله خامنه اي، استفتائات، مسأله 312.