من یه دوستی دارم كه با پسرها حرف می زنه

در اشتباه و غلط بودن رفتار دوست شما كه با پسرها حرف می زند و بدین شیوه با آنان ارتباط برقرار می كند، شكی نیست، چرا كه هم از منظر دین، صحبت با نامحرم در غیر كارهای ضروری جایز نیست؛ هم از منظر روانشناختی، این گونه ارتباطات خالی از اشكال نیست و آسیب های فراوانی در آن نهفته است. همه آسیب ها به خاطر این است كه معمولاً این گونه ارتباطات در یك سطح باقی نمی ماند و به تدریج دایره ارتباطات گسترش می یابد. به دیدار حضوری، قرار ملاقات، گشت و گذار، ارتباطات پنهانی نامشروع و دیگر مسائل كشیده می شود. چه بسا ممكن است آبرو و تمام هستی فرد را به مخاطره بیندازد.

 كاری كه  ابتدائاً می توانید در قبال دوست تان انجام دهید، این است كه با دوست تان در یك فضای آرام و با آرامش با او گفتگو كنید. وی را از آسیب های روابط دختر و پسر آگاه گردانید. برای این منظور می توانید كتاب هايي در زمينه ارتباط دختر و پسر و آسیب های آن و دوستی های نامناسب تهيه كنید و در اختيارش قرار دهيد يا مثلاً به او بگوييد اين كتاب ها را مطالعه كردم، بسيار با ارزش و خوب و مفيد بود. اگر دوست داريد، شما هم مطالعه كنید. البته می توانید بخش هایی از آن ها را با او به مباحثه بپردازید. وی را عملاً وارد بحث كنید. غیر مستقیم او را با آسیب های این گونه روابط آشنا سازید.

به هر حال وظیفه شما نسبت به وی در ابتدای امر، آگاه كردن از آسیب های ارتباط دختر و پسر و پرهیز دادن از روابط دختر و پسر و امر به معروف و نهي از منكر است. امر به معروف و نهي از منكر مسئوليت بزرگي است كه بايد با ظرافت خاص انجام گيرد تا مؤثر واقع شود. طبيعي است كه اگر اين فريضه الهي به طور شايسته عملي گردانید و مراتب و آداب خاص آن در نظر بگیرید و راه های مختلف آن را امتحان كنید، مسلماً بی تأثیر نخواهد بود. چه بسا ممكن است دوست تان متوجه اشتباه خود گردد و از كار ناشایست و غیر شرعی و ارتباط با جنس مخالف دست بردارد و در مسیر درست زندگی قرار گیرد.

اما اگر در نهایت امر به معروف و نهي از منكر زبانی و عملی شما كارگر نیفتاد و  نتوانستید روی دوست تان تأثیر بگذارید و او را از رفتار نادرست بازبدارید، چاره ای جز ترك او و قطع رابطه دوستانه ندارید. باید از همنشنی با وی بپرهیزید. دیگر از مصادیق دوست ناباب‏ و همنشين بد تلقی می گردد كه قرآن كریم در سوره مدثر رفاقت با آنان را منع نموده است. رفاقت و همنشیني با انسان هاي فاسد از علل جهنمي شدن اهل دوزخ به شمار می آید. قرآن در سوره فرقان آیه28 از زبان افراد منحرف كه گرفتار عذاب دوزخ شده‏اند مي‏فرمايد: « يا وَيْلَتي‏ لَيْتَني‏ لَمْ أَتَّخِذْ فُلاناً خَليلاً؛ واي بر من، اي كاش فلان فرد بدكار را رفيق نمي‏گرفتم، كه رفاقت او مرا از پيروي حق محروم ساخت و گمراه گردانيد. آري، شيطان براي انسان مايه سرافكندگي و خواري است. » بنابراین وقتي انسان با دوستاني نامناسب رابطه برقرار مي‏كند، ناخودآگاه بسان بيماري‏هاي واگيردار خصلت هاي آنان در او اثر مي‏كند. حضرت علي عليه السلام مي‏فرمايد:

«لا تصحب الشرير فان طبعك يسرق من طبعه شرا و انت لا تعلم؛

از مصاحبت با فرد فاسد و شرور بپرهيز كه ناخودآگاه طبع تو بدي را از طبع او مي‏دزدد. » در حقیقت، هر قدمي كه انسان در رفاقت با دوست ناباب بر مي دارد، قدمي است كه به طرف لجنزار فساد و منجلاب سقوط برمي دارد. در واقع، دوستان ناباب دشمن انسان هستند. آدمي هر قدر هم كه پاك باشد، هنگامي كه با ناپاكان، رفاقت و نشست و برخاست مي نماید، بیماري اخلاقی شخص فاسد بسان مرضي مُسري در او سرایت مي كند. قطعاً اثر و خطر رفیق بد در از بین بردن اخلاق انساني كم تر از میكروب در مریض كردن جسم نیست، بلكه به مراتب بیش تر و مهم تر است. «لرد آویبوري» مي گوید: باید در انتخاب دوستان دقت كرد. غالب مصیبت هاي ما در نتیجه معاشرت هاي بی جا و نامناسب پدید مي آید.

اگر در نهایت تلاش های تان مؤثر نیفتاد و دوست تان آگاه نگردیدد، پیمان دوستی شما دیگر اعتباری ندارد، به همین خاطر می بایست رفاقت خود را با او خاتمه بدهید. به جای او افراد صالح، مؤمن و شایسته دیگری را جایگزین كنید.  نمی توانید، مشكل به این بزرگی را در رابطه خود با دوست تان نادیده بگیرید و به دوستی خود با او بدون این كه دوست تان رفتار غلط خود را اصلاح كند، ادامه دهید.