خواصی كه برای آیات و سوره های قرآن بیان می شود معتبر است؟ كتابها و منابعی كه در این خصوص نگاشته شده اند قابل اعتماد و معتبر هستند؟
در كتب تفسیری شیعه، روایات زیادی در مورد فضیلت سوره های قرآن، خصوصاً قبل از بیان تفسیر هر سوره، بیان شده است.
نظر مشهور دانشمندان علوم قرآنی در مورد اعتبار این گونه روایات این است كه برخي (نه همه) سند صحیحی ندارند؛ ولی اگر كسی برای رجا، یعنی قصد ثواب به روایات عمل كند، به او ثواب می رسد. گفته اند كه اسناد همه روايات، روي هم رفته، چندان قابل اعتماد نيست. (1)
همچنین ثواب زیادی كه برای اعمال در روایات آمده، از باب تفضل الهی است. چنین نیست كه هر كس سوره ای را خواند، حتماً به خواص و آثار آن برسد.
اما ثوابها و فضایلی كه برای برخی عبادات، اذكار و ادعیه و خاصه قرائت سورههای قرآن در مفاتیح الجنان یا تفاسیر و یا سایر كتب و روایات ذكر شده، ناظر به عباداتی است كه به شكل اكمل و اتم انجام گیرد و آداب و شرایط آن محقق گردد.
بنابراین، مقصود از روایاتی كه آثار خاصی را برای برخی از اعمال از جمله قرائت بعضی از سوره ها ذكر كردهاند، این نیست كه فلان عمل «علت تامه» آن اثر است؛ بلكه مقصود، اقتضای اثر است. ولی اگر مانعی بر سر راه آن قرار گیرد، توان تأثیر را نخواهد داشت.
آیت الله مكارم شیرازی در این زمینه می گویند: این فضیلت ها برای كسانی نیست كه تنها الفاظ آن را بخوانند و مفاهیم آن را فراموش كنند.
اما در مورد نمونه هایی كه بیان كردید، فضیلت ها برای سوره های نامبرده در تفاسیر معتبر نیامده است؛ مثلاً در مورد سوره نور آمده:
از آن جا كه در این سوره سفارش های بسیار در مورد رعایت عفت و پاكدامنی توسط عموم مؤمنان و خصوصاً زنان صورت گرفته، در روایات نسبت به آموزش و قرائت این سوره توسط زنان، تأكید بسیار آمده است. (2)
در این زمینه نمی شود كتاب خاصی را تأیید یا تكذیب كرد. البته صحت یا عدم صحت خواصی كه برای قرآن ذكر كرده اند، كاری به اصل وجودی قرآن ندارد و ثواب واقعی سر جای خودش وجود دارد و نیز رتبه سفارشات اهل بیت نسبت به تلاوت و قرائت قرآن پایین نمی آید.
شما در این زمینه می توانید به كتاب «تفسیر مجمع البیان» علامه طبرسی یا «تفسیر نمونه» آیت الله مكارم در آغاز سوره ها مراجعه نمایید.
پی نوشت ها:
1. مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، ج 9، ص 297، ناشر دار الكتب الإسلامية، چاپ تهران، سال 1374 ش، نوبت اول.
2. قرائتی، محسن، تفسیر نور، مركز فرهنگی درس هایی از قرآن، تهران، 1383 ش، چاپ يازدهم، ج 8، ص 141.
