با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
در فرض سؤال شما با شوهر خود نامحرم نمي شويد و هم چنان زن و شوهر مي باشيد.
آنچه در ذهن شما نسبت به مسئله حرمت ممکن است باشد. مسأله ظهار است يعني اگر در حضور دو شاهد با قصد تحريم به همسرش بگويد: «انت علىّ كظهر امّى»‌يعني تو بر من مثل پشت مادرمن مي باشي و اين جمله کنايه از اين است که تو بر من حرام هستي. با گفتن اين جمله توسط شوهر، تا زماني که کفاره ندهد. همسرش بر او حرام مي شود‌(1) اما با گفتن مادر فرزندانم زن براي شوهر حرام نمي شود و زن واقعا مادر فرزندان او مي باشد و هيچ نامحرميت با اين جمله بين زن و شوهر پيدا نمي شود.
پي نوشت:.
1.امام خميني، تحرير الوسيلة - ترجمه؛ ج‌، ص 633-664.

پاسخ: با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛ در عرب جاهلي عملي بود که به منزله طلاق به شمار مي رفت و با وقوع آن زن بر فرد حرام مي شد و مانند مطلقه از شوهرش جدا مي گشت و آن "ظهار" بود. هرگاه مردي به زنش مي گفت :"ظهرک کظهر أمّي " ( مانند مادرم هستي و سوار شدن و عمل جنسي با تو مانند سوار شدن بر مادرم مي باشد ) جدايي زن را از مرد باعث مي شد و حکم طلاق داشت. اسلام با اين قانون جاهلي مبارزه کرد و آن را بي اعتبار شمرد و مرتکبان را اختيار داد که يا همسر خود را طلاق دهند يا کفاره داده و او را به همسري برگردانند.