تلفظ حرف «ع»:

 در زبان فارسي حرف « ع» مانند «أ» تلفظ مي شود. مثلاً مي نويسيم « علم»، و مي خوانيم « الم»، يا مي نويسيم « عدس» مي خوانيم « ادس»، در زبان عربي چنين تلفظي صحيح نيست.

در زبان عربي «ع» از وسط حلق تلفظ مي شود. هنگام توليد آن ديواره هاي وسط حلق به هم نزديك شده و فضاي وسط حلق تنگ مي شود و به خاطر ارتعاش تارهاي صوتي هنگام تلفظ آن، صداي حرف به صورت آشكار شنيده مي شود:

تذكر: نماز گزاران عزيز مراقب باشند حرف «ع» را درشت تلفظ نكنند، خصوصاً در كنار حرف « ت» در كلمه « نستعين» كه موجب درشت تلفظ شدن حرف «ت » مي شود و نماز را دچار اشكال مي كند.

تلفظ حرف «ح»:

اين حرف در فارسي مانند « ه» تلفظ مي شود. مثلاً كلمه « احمد» را همانند كلمه « اهمد»، يا « حلال» را به سان «هلال»مي خوانيم. اما در زبان عربي «ح» به گونه اي ديگر تلفظ مي شود.

در زبان عربي «ح»از وسط حلق تلفظ مي شود. هنگام تلفظ آن ديواره هاي وسط حلق به هم نزديك شده و حالت انقباض پيدا مي كند، در نتيجه فضاي حلق تنگ شده و صداي حرف شنيده مي شود.

به خاطر عدم ارتعاش تارهاي صوتي، صداي «ح» خفيف بوده و با گرفتگي همراه است، به عبارت ديگر، صدايي مانند صداي صاف كردن گلو ايجاد مي شود.

چند تذكر

1. حرف «ح» نبايد درشت تلفظ شود.

2. هنگام تلفظ «ح»،فشار زياد به حلق موجب توليد صدايي شبيه «خ» مي شود، كه بايد ازآن پرهيز كرد.

3. برخي از افراد، حرف « هـ » را در نماز مانند « ح » تلفظ مي كنند كه صحيح نيست و نماز را دچار اشكال مي كند. بنا بر اين حرف «هـ » در اذكار نماز ( مثل قل هو الله - اشهد - اله ...) همانند تلفظ فارسي اين حرف است.