مخرج ظا پيش از ذال و ثا است و ظا صفت اطباق و استعلا نيز دارد (1).

به تعبير ديگر: مخرج «ظاء» با حروف «ذال» و «ثاء» يكي است و دقيقا همانند «ذال» تلفّظ مي‏شود، با اين تفاوت كه در اداي حرف «ظاء» زبان به طرف كام رفته، با آن منطبق مي‏شود، كه همين امر سبب درشت ادا شدن اين حرف مي‏گردد.(2)

پي نوشت:

1 . سر البيان في علم القرآن. حسن بيگلري،ص 164 .

2.: سيد جواد سادات فاطمي‏ ، تجويد عمومي، ص: 15