"ضارّ" به معناي ضرر زننده در مقابل "نافع" به معناي نفع رسان است.

خداوند هم ضرر زننده به متجاوزان و ستمگران است از اين رو در جايي ديگر آمده : "يا ضارّ المعتدين= اي ضرر زننده به متجاوزان " (1) مثل اين كه خدا با كيد كنندگان و مكاران كيد مي كند :

«وَ يَمْكُرُونَ وَ يَمْكُرُ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَيْرُ الْماكِرين؛ (2) و آنان مكر و حيله كردند و خدا هم (با آنان ) مكر و حيله كرد و خداوند بهترين حيله كنندگان است».

همچنان كه يكي ديگر از اسم هاي خدا "مضلّ" در برابر "هادي" است و در جاي خود توضيح داده شده كه خداوند ابتدا هدايتگر است و اما كساني را كه به هدايت خدايي دل ندهند و نپذيرند ، از باب كيفر گمراه مي كند و آنان را از هدايت و دستگيري و عنايت خود محروم مي كند.

يكي ديگر از اسم هاي خدا "يا من جعل الشمس سراجا و القمر نورا" است .

در قرآن آمده: «هُوَ الَّذي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِياءً وَ الْقَمَرَ نُوراً ؛ (3) او كسي است كه خورشيد را روشنايي و ماه را نور قرار داد».

«وَ جَعَلَ الْقَمَرَ فيهِنَّ نُوراً وَ جَعَلَ الشَّمْسَ سِراجاً؛ (4) ماه را در ميان آسمان ها مايه روشنايي، و خورشيد را چراغ فروزاني قرار داده است!».

در اين دو آيه خورشيد و ماه را به يك صورت تصوير نكرده است. در مورد خورشيد دارد كه "ضياء" و "سراج" است . سراج منبع نور است . "ضياء" شيء نوراني را گويند كه نورش از ذات خودش مي باشد  ، ولي ماه را "نور" ناميده است. اين كه خورشيد را "سراج و ضياء" ناميده و ماه را "سراج و ضياء" نناميده ، معلوم مي شود كه نور خورشيد از خودش است . خورشيد منبع نور و روشنايي و حرارت است مانند چراغ ؛ ماه گر چه نوراني است اما منبع نور و روشنايي نيست، بلكه نور آن از جاي ديگر است و آن فقط منعكس كننده نور است.

پي نوشت ها:

1. يونس (10) آيه 5.

2. نوح (71) آيه 16.

3. كفعمي ، مصباح ، سوم ، بيروت ، اعلمي ، 1403 ق ، 354.

4. انفال (8) آيه 30.