قرآن و حدیث

بدون تحقيق و تنها بر اساس علايق دروني و نظريات شخصي نبايد در مورد احاديث رسيده از معصومان قضاوت كرد
چنين رواياتي با توجه به شرايط و وضعيت زمان صدور، از پيامبر و امامان صادر شده اند و ناظر به همان زمان و تا زمان بودن آن شرايط و وضعيت هستند و حكم كلي ندارند
ما در كارهاي عبادي دنبال فهميدن علت نيستيم، زيرا در اكثر موارد فهميدن علت اين تكاليف از درك عقل بالاتر است.
حديثي به اين مضمون در كتب حديث هست :
روايت به اين مضمون از رسول خدا هست از جمله در همان حديث حولاء عطار دارد :
روايت مورد نظر به شرح زير از سخنان امام علي(ع) است:
در صدر اسلام خواندن و نوشتن در عرب معمول نبود و به ندرت يافت مي شد
ادوار تاريخي و ميراث حديثِ شيعه از چهار جهت با ادوار تاريخي و ميراث حديثي اهل سنت متفاوت است كه عبارتند از:
محدث احاديثي را كه از لحاظ سند به حداقل لازم از نظر او اعتبار دارند ، نقل مي كند ...
معمولا راويان حديث سعي داشته اند روايت را عينا نقل كنند
اختلافاتي كه در تفسير برخي از روايات معصومين (عليهم السلام) وجود دارد عوامل گوناگوني مي تواند داشته باشد كه به برخي از مهم ترين آن ها اشاره مي كنيم.
هر چند موضوع منع كتابت حديث و نيز انتشار آن در نقل هاي شيعه و اهل سنت متفاوت است، با اين حال ...
در مورد پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله ايشان خط نمي نوشتند...
مهم ترين توجيهي كه اهل سنت براي منع كتابت حديث رسول الله(ص) گفته اند آميختگي قرآن با حديث و جلوگيري از خلط قرآن با حديث است

صفحه‌ها