سلام
من تازه ازدواج کردم، اگر امکان داره می‌خواستم یک دعا به من معرفی کنید برای عزیز شدن در میان خانواده همسرم به‌ویژه مادر ایشان.
من اعتقاد به رمال و دعانویس ندارم برای همین از شما خواهش می‌کنم با معرفی چند دستورالعمل دینی در این مورد به من کمک کنید
پاسخ:
خداوند حکيم، نظام هستي را بر پايه اسباب و مسببات قرار داده؛ يعني براي پيدايش هر پدیده‌ای علتي خاص و براي حل هر مشکلي راهکارهاي ویژه‌ای تعيين نموده است.
از سويي ديگر می‌دانیم که خداوند برای آن‌که انسان به اهداف موردپسندش برسد، دو گونه اسباب و علل مقرر داشته است: مادي و معنوي.
دعا و نماز و صدقات و زیارات و مانند آن ازجمله اسباب معنوي است که خداوند آن را در کنار عوامل مادی مؤثر در سرنوشت و نظام زندگی قرار داده است.
بنابراین هرچند مطلق دعا و نمازهای مستحبی می‌تواند در ايجاد مهر و محبت مؤثر باشد؛ اما از روايات به دست مي آيد که رعايت اموري چند غير از دعا و امور معنوی نیز، موجب جلب محبت ديگران می‌گردد. در ذیل به هر دودسته عوامل اشاره می‌شود.
الف- نماز و دعا:
برای جلب محبت همسر، پدر و مادر، یا یکی از محارم و یا جلب محبت کسی که داشتن رابطه با او حرام و گناه نیست، وضو بگیر. دو رکعت نماز مثل نماز صبح به‌قصد قربت و نزدیک شدن به خدا بخوان، بعد از نماز (با گفتن تسبیحات حضرت فاطمه سلام‌الله علیها) به حمد و ستایش خدا بپرداز، سپس بر محمد و آلش صلوات بفرست. آن گاه این دعا را بخوان:
اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي إِلْفَهَا وَ وُدَّهَا وَ رِضَاهَا بِي وَ أَرْضِنِي بِهَا وَ اجْمَعْ بَيْنَنَا بِأَحْسَنِ اجْتِمَاعٍ وَ أَنْفَسِ ائْتِلَافٍ فَإِنَّكَ تُحِبُّ الْحَلَالَ وَ تَكْرَهُ الْحَرَامَ وَ اعْلَمْ أَنَّ الْإِلْفَ مِنَ اللَّهِ وَ الْفِرْكَ مِنَ الشَّيْطَانِ لِيُكَرِّهَ مَا أَحَلَّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ. مردی از امام باقر علیه‌السلام دعایی جهت جلب محبت همسرش تقاضا کرد، حضرت دستور عمل ذکرشده را به او فرمود. (1)
ب- راهکارهای عملی و کارکردی:
1. ایمان سرچشمه محبت و محبوبیت:
برای جلب محبت دیگران هیچ عاملی مؤثرتر از ایمان به خدا و عمل صالح که در درجه اول به معنای انجام واجبات و ترک گناهان می‌باشد، نیست. چنان‌که خداوند در آیه 96 سوره مریم می‌فرماید: کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند، خداوند رحمان محبت آنان را در دل‌ها می‌افکند و آن‌ها را محبوب همه می‌گرداند.
اعتقاد به یگانگی خدا و دعوت پیامبران که بازتابش در روح و فکر و گفتار و کردار انسان ...تجلی کند، همچون نیروهای عظیم مغناطیسی کشنده و رباینده (محبت) است.(2) هر چه معرفت و ایمان و عمل صالح بیشتر باشد جلب محبت نیز زیادتر می‌شود.
2. خوشاخلاقى:
«حسن خلق» کمندى است که ديگران را در دام محبت اسير مىکند. کيست که از برخورد شايسته خوشش نيايد و جذب نشود؟
گشادهرويى، خوش‌اخلاقی و شوخ‌طبعی متعادل، از بارزترين صفات رسول خدا (ص) بود که سهمى عمده در جذب مردم به اسلام و شيفتگى آنان به پيامبر اسلام داشت. خداوند درباره اين خصلت مردمى رسول اکرم (ص) مىفرمايد: «فبما رحمة من الله لنت لهم و لو کنت فظا غليظ القلب لانفضوا من حولک؛ (3) به خاطر رحمت الهى بود که براى مردم نرم شدى. اگر تندخو و خشن و سختدل بودى، از دور تو پراکنده مىشدند».
3. عفو و گذشت:
کينهتوزى و لجاجت، ويژه روح‌های حقير و همت‌های پايين است. برعکس، آنان که نظربلند و روح بزرگ دارند، پوزش‌ها را مىپذيرند، از خطاهای ديگران چشم مىپوشند و از حق شخصى خويش درمی‌گذرند. بلندنظرى انسان، عامل محبت دل‌های ديگران است. براى خود انسان نيز نوعى لذت روحى دارد.
عفو و گذشت و چشمپوشى و ناديده گرفتن لغزش‌های ديگران، دانههاى جلب محبت است. ديگران را خوش‌بین، وفادار و بامحبت نگاه مىدارد.
البته عفو و گذشت، مربوط به‌جایی است که فرد خطاکار به‌اشتباه خود پی برده و درخواست بخشش نماید، ولی اگر آن فرد هنوز دارد خطا می‌کند یا از خطای خود پشیمان نیست، عفو و بخشش او سبب مشکلات بیش‌تری می‌گردد.
4. بخشش و محبت:
آدميزاد، بنده احسان است. به هر کس نيکى کنى، او را رام و مطيع خويش مىسازى. به هر کس محبت و لطف کنى، قلعه دلش را فتح کرده‌ای. به قول سعدى:
بنده حلقه‌به‌گوش را ننوازى، برود لطف کن لطف که بيگانه شود حلقه‌به‌گوش
سخن مولاي مان حضرت امير (ع) چنين است: «بالايثار يسترق الاحرار؛ (4) آزادمردان، با ايثار، بنده و غلام مىشوند».
البته بنده و غلام خوبی‌ها و کرامت‌های اخلاقى. اين هم گام ديگرى در جذب دل‌ها و ايجاد الفت‌ها و تحکيم رابطههاى عاطفى در جامعه بشرى است.
5. تواضع و خاکسارى:
امام على (ع) فرموده است:
سه چيز موجب جلب محبت ديگران مىشود: دین‌داری، فروتنى و بخشندگى. (5)
6. تفقد، رسيدگى، دیدوبازدیدها:
مردم، به‌ویژه گرفتاران و دردمندان، نيازمند احوالپرسى، رسيدگى و در يک کلمه «تفقد» ند. گاهى يک احوالپرسى و سلام و علیک، شادابى روح و نشاط زندگى فراوانى (براى هر دو طرف) پديد مىآورد. گاهى نوشتن يک نامه يا تلفن کردن به يک آشنا و فاميل، محبت‌ها و صفاهاى بسيارى ايجاد مىکند. گاهى سر زدن به همسايه و عيادت يک بيمار و شرکت در يک مجلس ختم يا عروسى، مبدأ بسيارى از دوستی‌های ماندگار مىشود. دیدوبازدیدهای خانوادگى، دل‌ها وزندگی‌ها را به هم مربوط مىکند.
پی‌نوشت‌ها:
1. شيخ طوسي، التهذيب، دار الكتب الاسلاميه، تهران، 1365 ه.ش،ج 7 ص 409.
2. ناصر مكارم شيرازي، تفسير نمونه، دار الكتب الاسلاميه، تهران، 1362 ه.ش، ج 13، ص 144.
3. آل‌عمران (3)، آيه 159.
4. عبدالواحد بن تميمي آمدي، معجم الفاظ غررالحکم درر الكلم، مركز الابحاث و الدراسات الاسلاميه، تاريخ نشر، ذی‌القعده 1413، تحقيق مصطفي درايتي، ص 396.
5. همان، ص 25.
