از نظر انگیزه اجتماعی، پسران، داشتن دوست دختر را یک قدرت فردی و اجتماعی برای خود تلقی می‌کنند؛ دختران نیز داشتن دوست پسر را جاذبه فردی و اجتماعی برای خود می‌شمارند. به همین دلیل در بین افرادی که این افکار وجود دارد، نداشتن دوست دختر و یا دوست پسر، نوعی بی عرضگی و ناتوانی تلقی می‌شود. دختران و پسرانی که به نوعی از وضع روانی و اجتماعی خویش ناراضی هستند و خود را سرگردان و آشفته می‌یابند، از طریق برقراری ارتباط پنهانی با جنس مخالف، در صدد کسب رضایت و اطمینان خاطرند.
اما باید این نگرش اصلاح شود. نه دوست پسر و دختر داشتن، نشانه کفایت و قدرت است و نه اطمینان خاطر با آن حاصل می‌شود. آن چه کفایت و منزلت اجتماعی می‌آورد، شخصیت پسر و دختر و چگونگی برخورد با مسائل است.
آن چه احساس امنیت و آرامش خاطر می‌آورد، رابطه با نامحرم نیست، چون معمولاً این روابط پایدار نمی‌ماند و به جای آن اضطراب حاکم می‌گردد، زیرا تعارض فکری و احساس از دست دادن ارزشمندی و شرافت خویش، آسیبی است که دختران را تهدید می‌کند. بخشی از انگیزه دوستی‌ها، ریشه در گرایش جنسی و غریزی دارد. فعالیت غُدَد جنسی در دوره بلوغ از یک طرف و کمبود عاطفی که برخی از دختران درون خانواده احساس می‌کنند، آن ها را به سوی دوستی با پسران سوق می‌دهد. این گونه دوستی‌ها چون با انگیزه جنسی و غریزی (که گاه از دید شخص هم مخفی شده و به صورت دیگر جلوه می‌کند) و با احساس کمبود و پر کردن خلأ عاطفی همراه است، غالباً ـ نتایج غیر قابل پیش‌بینی منجر می‌شود. پس این دوستی‌ها نه تنها سودی برای دختر و پسر ندارد، بلکه می‌تواند آسیب روانی و اجتماعي و تربیتی به شمار آید.

از نظر شرعي هم ارتباط دختر و پسر اعم از صحبت كردن و خنديدن و تماس داشتن به انگيزه شهواني حرام است و گناه به حساب مي‌آيد، در اين صورت نبايد براي دوست شدن با يک دختر وسوسه شويد. عمل ديگران هم ملاك درستي کار نيست. اگر همه دوستانت گناهي را مرتكب شدند، آيا بايد گناه را مرتكب شويد؟ بسياري از همين افراد كه دوست دختر داشته اند، وقتي که خودشان بچه دار مي شوند، اجازه نمي دهند که دختر يا پسرشان، دنبال دوستي با جنس مخالف برود. اگر متوجه بشوند، با آن ها برخورد مي کنند، چون مي دانند که کار غلطي است و احتمالا با مشکلاتش روبرو شده اند.

به طور کلی روابط باز و آزاد دو جنس مخالف، دارای آفت‏ها و آسیب‏های روانی و اجتماعی جبران ناپذیری است. در ذیل به چند نمونه از این آسیب‏ها اشاره می‏کنيم:

۱. فقدان شناخت درست و واقع بینانه:
معمولا ادّعا می‏شود این گونه روابط و دوستی‏ها به انگیزه ازدواج شکل می‏گیرد، ولی با کمی دقّت فهمیده می‏شود، روح حاکم بر این گونه دوستی‏ها، عشق‏ورزی کور است، نه خردورزی. پای خرد و عقل در میدان عاشقی لنگ است. امام علی علیه السلام می‏فرمایند: حبّ الشّیء یعمی و یصمّ؛ دوست داشتن چیزی انسان را کور و کر می کند.
در حالی که تصمیم‏گیری درست در مورد ازدواج با فرد خاص، تنها با تکیه بر عقلانیّت و خردورزی ممکن است. دوستی‏های قبل از گزینش همسر، راه عقل را مسدود و چشم واقع بین انسان را کور می‏سازد . اجازه نمی‏دهد تصمیم صحیح و پیراسته از اشتباه گرفته شود. این نوع انتخاب‏ها که در فضایی آکنده از احساسات و عواطف انجام می‏گیرد، به دلیل نبود شناخت عمیق و واقع‏بینانه، زندگی مشترک را تلخ و آینده را تیره و تار می‏سازد.

۲. ایجاد جو بدبینی:
این گونه دوستی ها نه تنها مشکلی را برای دختران و پسران حل نمی‏کند، بلکه بر مشکلات آنان می‏افزاید.این گونه دوستی‏ها و روابط اگر به ازدواج بی‏انجامد ،پس از مدتی از شکل‏گیری زندگی جو بدبینی و سوءظن را به دنبال خواهد داشت.
پسر به خود می‏گوید : دختر وقتی به راحتی با من پیوند و رابطه برقرار نمود، پس از اعتقاد و ایمان قوی برخوردار نیست. بنابر این از کجا معلوم پیش از ارتباط با من، با فرد دیگری طرح دوستی نریخته است. از کجا معلوم که در آینده با این که همسر من است ،با دیگری ارتباط برقرار نکند؟
دختر نیز همین تصور را نسبت به پسر دارد.بر این اساس این گونه ازدواج‏ها دارای پایه و اساسی سست و متزلزل است . تجربه نشان داده که منجر به طلاق و جدایی می‏گردد..

۳. افت تحصیلی یا رکود علمی:
این گونه روابط باعث می‏شود که دو طرف تمام فکر و توجه و تمرکز خود را صرف دیدارها و ملاقات‏های حضوری و تلفنی خود بکنند . این بزرگ‏ترین مانع برای رشد و ترقی علمی است؛ زیرا تحصیل دانش نیازمند تمرکز نیروهای فکری وروحی است. دل‏مشغولی و اضطرابی که در اثر این گونه پیوندها پدید می‏آید ،بزرگ‏ترین سد راه تعالی علمی و تحصیلی است. متصدیان امور علمی مدارس و دانشگاه‏ها توصیه می‏کنند حتی ایام عقد و نامزدی جوانان در بحبوحه تحصیلات نباشد تا بتوانند با تمرکز بیش تر فکر، در ادامه دروس و امتحانات موفق شوند.

۴. عدم استقبال از تشکیل کانون خانواده:
این گونه روابط و دوستی‏ها معمولا به انگیزه تفنّن و سرگرمی شکل می‏گیرد . در خلال آن از خود باوری و زودباوری دختران سوء استفاده می شود. متاسفانه در بسیاری موارد بین عشق و هوس تمییز داده نمی‏شود. عشق حقیقی و پاک با هوس‏های آلوده و زودگذر، تفاوت جوهری دارد. برخی از این روابط که مبتنی بر هوسرانی و سرگرمی است، پس از مدتی رو به سردی و افول می‏نهد. جاذبه و دل ربایی‏ها مربوط به روزها و ماه‏های اول دوستی است، ولی دیری نمی‏پاید که این روابط عادی شده و به جدایی می کشد. حس تنوع طلبی انسان از یک طرف و فقدان عامل بازدارنده از طرف دیگر باعث می‏شود برخی سراغ ازدواج و تشکیل خانواده نروند. جامعه‏ای که از تشکیل کانون خانواده استقبال نکند، هیچ‏گونه ضمانتی برای رشد و شکوفایی فضایل انسانی در آن وجود ندارد. عمده خوبی‏ها و کمالات والای انسانی در پرتو تشکیل خانواده‏ای سالم، به فعلیت می‏رسد.

۵. اضطراب، تشویش و احساس نگرانی:
در دوستی‏های موجود بین دختران و پسران، از آن جا که مقاومتی بسیار قوی از طرف پدر یا مادر یا جامعه برای ممانعت از برقراری این دوستی‏ها وجود دارد، این گونه دوستی‏ها با مخاطرات روانی گوناگونی از جمله اضطراب و تشویش همراه است.

وجود افکار دیگری چون احساس گناه، نگرانی از تهدیداتی که توسط پسر برای فاش کردن روابطش با دختر صورت می‏گیرد، تعارض درونی و اضطراب مستمر را به دنبال خود دارد.
بنابر این وجود چنین دلهره‏ها و اضطراب‏هایی که گاهی لطمه‏های جبران ناپذیری بر جسم و روان انسان دارد، از جمله آسیب‏های این گونه روابط است.

۶. محرومیت از ازدواج پاک:
هر انسانی در سرشت و نهاد خویش به دنبال پاکی‏ها و نجابت است. دخترانی که در پی این روابط آلوده هستند ،در حقیقت پشت پا به سرنوشت خود زده‏اند . این امر باعث می‏شود که آن‏ها به جرم آلودگی به این روابط، شرایط ازدواج پاک را از دست بدهند. البته این گونه روابط ناسالم حتی در ازدواج پسران نیز تاخیر ایجاد می كند، ولی دختران بیش از پسران در معرض آسیب قرار دارند.در بعضي موارد هم مشکلاتي در ازدواج آينده به وجود مي آورد، مثلا ممکن است که همسر آینده ، خصوصیات خوب زیادی داشته باشد، اما برخی از خصوصیات یک یا چند تا از دوستان قبلي اش را نداشته باشد، که در اين صورت مشکل ساز خواهد شد، و هميشه به ياد آن خصوصيات بدني يا روحي و اخلاقي است، که اين هم موجب عدم رضايت از زندگي مي شود.

7. دوستي و ارتباط عاشقانه گرچه به صورت يك نگاه، راه را براي لغزش‌هاي گسترده‌تر و عميق‌تر هموار مي‌كند. بالاخره وقتي که پسري با دختري دوست باشد و ارتباط حضوري هم داشته باشند، مسائل خاص خودش را دارد و مشکل زاست. خيلي از پسرها و دخترها با ما ارتباط دارند که به شدت پشيمان از روابط قبلي خودشان بوده اند، چون آن ها را به جاهاي ناجوري کشيده است. اين جور روابط، می تواند فرد را به مرور زمان به فساد بکشاند.

دوست دختر نداشتن شما نه تنها باعث عقب ماندن تان از ديگران نمي شود، بلکه از بسياري جهات، شما را از آن ها جلو خواهد انداخت، و شما را از مشکلات و عوارض اين کار دور خواهد کرد. البته معمولا پسرها و دخترها به اين مطالب دقت نمي کنند، و شايد اين حرف ها را مسخره کنند، اما اين ها واقعا افرادي نيستند که شايستگي داشته باشند که الگوي شما واقع شوند. به حرف افراد آگاه و نخبگان جامعه گوش کنيد. اينکه تا حالا سالم مانده ايد، قدر بدانيد. مطمئن باشيد که خدا با شماست و کارتان را تاييد مي کند، همين دوستان هم، در درون شان، شما را تحسين مي کنند.
موفق باشيد.