۱۴۰۴/۰۷/۳۰ ۲۳:۱۰ شناسه مطلب: 100846
پرسش:
قرآن میگوید همۀ موجودات به صورت جفت مؤنث و مذکر آفریده شدهاند؛ درحالیکه بر اساس علم جدید، موارد نقض زیادی برای این مسئله وجود دارد. بعضی میگویند این درک غلط از انسانی معمولی در زمان پیامبر (صلی الله علیه وآله) تا اندازهای پذیرفتنی است؛ چون موجودات زندۀ بزرگی که با آنان سروکار داشت، زوج بودند و اطلاعی هم از موجودات دیگر بهویژه میکروبها نداشتند؛ ازاینرو پیامبر هم درک غلط خود را وارد قرآن کرده است؛ ولی پیامبر حتی بدتر از این کار را هم انجام داد که زوجیت را به همۀ موجودات (جاندار و بیجان) نسبت داد. حال پرسش این است که اولاً آیا ادعای پیشگفته درباره خطای علمی قرآن صحیح است؟ ثانیاً چه ربطی بین زوجیت و عبرتگرفتن وجود دارد؟ آیا اگر موجوداتی زوج نباشند، نمیتوان دربارۀ آنان اندیشید و عبرت گرفت؟
پاسخ:
برخی در مقام اثبات ناسازگاری قرآن با علم گفتهاند: «قرآن بیان میکند که همه موجودات به شکل جفت مؤنث و مذکر آفریده شدهاند، درحالیکه علم مدرن این موضوع را رد میکند؛ برای مثال مارمولک دمشلاقی گونهای بهکلی ماده است که از طریق پارتنوژنز تولیدمثل میکند یا ویروسها با استفاده از DNA میزبان تکثیر میشوند که نه ماده هستند و نه نر و نیز باکتریها با تقسیم سلولی تکثیر میشوند. قارچ نیز میتواند به شکل غیرجنسی تکثیر شود. بسیاری از گونههای گیاهان نیز غیرجنسی یا از طریق گردهافشانی تولیدمثل میکنند. نرمادهها نیز نمیتوانند در این طبقه قرار بگیرند. این درک غلط از یک انسان معمولی در زمان پیامبر تا اندازهای پذیرفتنی است؛ چون موجودات زندۀ بزرگی که با آنان سروکار داشت، زوج بودند و اطلاعی هم از موجودات دیگر بهویژه میکروبها نداشتند؛ ازاینرو پیامبر درک غلط خود را وارد قرآن کرده است؛ اما پیامبر این غلط را بدتر کرده است که زوجیت را به همه موجودات (جاندار و بیجان) نسبت داده است». در این نوشتار به بررسی و نقد این مدعا پرداخته میشود.
زوجیت در قرآن
بر اساس آیات قرآن، خداوند از هر چیزی «زوج» خلق کرده است: ﴿وَ مِنْ کُلِّ شَیْءٍ خَلَقْنٰا زَوْجَیْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ﴾: و از هر چیزی جفت آفریدیم، باشد که متذکّر شوید (1). همه چیزی که در این آیه بیان شده است، انسانها (2)، حیوانات (3)، گیاهان (4) و میوهها (5) را دربر میگیرد.
نکته جالب ایکه خداوند در زمان نزول قرآن به مخاطبان خود یادآور میشود «قانون زوجیت» از آنچه شما تصور میکنید، گستردهتر است و اموری را دربر میگیرد که به آنها علم ندارید: ﴿سُبْحٰانَ اَلَّذِی خَلَقَ اَلْأَزْوٰاجَ کُلَّهٰا مِمّٰا تُنْبِتُ اَلْأَرْضُ وَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ مِمّٰا لاٰ یَعْلَمُونَ﴾ (6): منزّه است آنکه همۀ زوجها را آفرید؛ از آنچه زمین میرویاند و از وجود خودشان و از آنچه نمیدانند (7).
معنای «زوج» در قرآن
«زوج» به معنای چیزی است که در طول وجود و بقایش برای او معادل و مقارنی دیگر وجود دارد. این واژه در قرآن دامنۀ معنایی گستردهای همچون نوع یا گروه ﴿کنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَهً﴾ (8)، جنس مشابه ﴿الَّذِینَ ظَلَمُوا وَ أَزْوَاجَهُمْ﴾ (9)، جنس متقارن ﴿إِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ﴾ (10) و حتی رنگ ﴿مِنْ کلِّ زَوْجٍ بَهِیجٍ﴾ (11) دارد و اختصاصی به جنس متضاد یا همان نر و ماده ﴿الزَّوْجَینِ الذَّکرَ وَالْأُنثَی﴾ (12) ندارد؛ بنابراین بر اساس آیات قرآن، هیچ موجودی در هستی از مفهوم زوجیت خارج نیست؛ چراکه هر پدیدهای دارای همتا، ضد، قرین یا مشابه است. از دوگانههای فیزیکی مانند جاذبه و دافعه، فاز و نول، مثبت و منفی، ماده و پادماده، تا پدیدههای طبیعی چون شب و روز و نور و ظلمت و حتی مفاهیم انتزاعی نظیر عقل و جهل، همگی مصادیق زوجیت هستند (13). به عبارت دیگر، هر دو چیزی که مشابه و قرینۀ یکدیگر (مثل نر و ماده) یا مقارن و همراه یکدیگر (مثل یک جفت جوراب، کفش و ...) یا حتی متضاد یکدیگر (مثل اقطاب مثبت و منفی یا شب و روز) باشند و با هم رابطه تأثیر و تأثر یا فاعلیت و قابلیت داشته باشند، زوج گفته میشود؛ بنابراین مفهوم «زوجیت» در زبان عربی و قرآن، بسیار فراتر از تقابل سادۀ نر و ماده و رابطۀ جنسی است (14).
گسترۀ زوجیت در جهان
زوجیت ـ چنانکه گذشت ـ بیانکنندۀ نوعی همبستگی سیستمی است که نظم شگفتانگیزی را در سراسر طبیعت حاکم کرده است. اگر ﺻﺪﻫﺎ ﺳﺎل قبل اﻧﺴﺎنﻫﺎ زوﺟﯿﺖ را ﻓﻘﻂ در اﻧﺴﺎن و ﺣﯿﻮان میدیدند و بعدها متوجه وجود آن در گیاهان نیز شدند، امروزه وجود ذره و پادذره در فیزیک به اثبات رسیده است که از نمونههای فیزیک اتمی میتوان به الکترون و پوزیترون اشاره کرد. بنابراین از کوچکترین ذرات تشکیلدهنده اتم گرفته تا نیروهای متضاد جاذبه و دافعه که به اجرام سماوی ثبات میبخشند و حتی بزرگترین ساختارهای کیهانی نظیر کرات و کهکشانها که در تعادل دوجانبه با یکدیگر قرار دارند، همگی از این قانون فراگیر پیروی میکنند (15).
بررسی مثالهای نقض قانون زوجیت
«بِکرزایی» نوعی تولیدمثل است که در آن سلول تخمک ماده بدون نیاز به لقاح توسط سلول اسپرم نر به جنین تبدیل میشود؛ اما این پدیده مثال نقضی برای قانون زوجیت نیست؛ زیرا در هر تولدی حتی در بکرزایی، طبیعت تخمک برای ایجاد یک موجود جدید، نیاز به «تکمیل» دارد و این امر یا از طریق اسپرم خارجی اتفاق میافتد یا یکی از اجزای داخلی خود سلول. این فرآیند را میتوان نوعی «جفتشدگی داخلی» نامید؛ یعنی به جای اینکه اسپرم به تخمک افزوده شود، خود تخمک با یکی از اجزای همراهش جفت میشود و با «زوجیت درونسلولی» از جفت خارجی بینیاز میشود. چنانکه ویروسها برای تکثیر نیازمند «میزبان» هستند و باید اطلاعات ژنتیکی آنها با مواد ژنتیکی میزبان «جفت» شود. باکتریها با تقسیم سلولی از یک واحد «زوج» سلولی به دو واحد تبدیل میشوند و هر سلول جدید دارای اجزا و فرایندهای داخلی جفت و مکملکننده است. حیات و توانایی تکثیر قارچها حتی بدون جفتگیری، بر پایه دوگانگی یا تکمیلکنندگی داخلی است. در گردهافشانی گیاهان نیز گرده نر و تخمک ماده با هم «جفت» میشوند. نَرمَادهها با وجود داشتن هر دو جنس، در درون خود «دوگانگی» نر و ماده را دارند.
نسبت زوجیت با عبرتگرفتن
با مشاهدۀ قانون فراگیر زوجیت در تمام مخلوقات، ذهن به سمت موجودی هدایت میشود که خودش زوج ندارد و «احد» (یگانه) و «صمد» (بینیاز و بیهمتا) است. تضاد بین «زوجیت» در مخلوقات و «یگانگی» در خالق، سبب یادآوری قدرت و عظمت بیحد و حصر اوست. وجود زوجیت در هر چیزی نشاندهندۀ نظم و تعادلی بینظیر و هدفمند نیز در جهان است. این نظم، تصادفی و بهخودیخود نیست و آدمی با تأمل در آن، به خالق آن پی میبرد. افزون بر این، زوجیت و وابستگی متقابل در همه سطوح خلقت، نشاندهندۀ نقص و نیاز ذاتی مخلوقات است و انسان را به فهم کمال مطلق و بینیازی خداوند سوق میدهد؛ همانگونه که تنوع بینهایت مصادیق زوجیت در جهان نشاندهندۀ قدرت و خلاقیت بیپایان خداوند است.
نتیجه:
«زوجیت» در قرآن فراتر از نر و مادگی است و هر دو پدیدهای که ارتباطی از نوع تشابه، تقارن، تضاد یا تکمیل با هم دارند، «زوج» هستند. حتی در پدیدههایی مانند بکرزایی، ویروسها، باکتریها و قارچها، این قانون به شکل «جفتشدگی داخلی» یا نیاز به «میزبان» نمود مییابد. مشاهده این قانون فراگیر در کل هستی، از کوچکترین ذرات تا بزرگترین کهکشانها، انسان را به سوی درک یگانگی، بینیازی و عظمت خالق هدایت میکند.
پینوشتها:
1. ذاریات: 49. برخی معتقدند واژۀ «کل» در این آیه برای استغراق عرفی و ناظر به کثرت و شمول گسترده است نه استغراق عقلی تا تمام افراد متعلق خود را بدون استثنا دربرگیرد (جواد ایروانی؛ درسنامۀ نقد شبهات قرآنی؛ مشهد، حوزه علمیه خراسان، 1401 ش، ص 225 ـ 226).
2. روم: 21.
3. شوری: 11.
4. حج: 5.
5. رعد: 3. درباره زوجیت میوهها، ر.ک به: جواد ایروانی؛ درسنامه نقد شبهات قرآنی؛ ص 223 ـ 224.
6. یس: 36.
7. سودابه ترکاشوند و ...؛ «بررسی علمی آیات زوجیت در قرآن کریم»؛ دومین کنفرانس علمی مدیریت، اقتصاد و علوم انسانی، تهران، 1400 ش، ص 2 ـ 8.
8. واقعه: 7.
9. صافات: 22.
10. تکویر: 7.
11. ق: 7.
12. نجم: 45.
13. حسین رضایی؛ عرصۀ سیمرغ (پاسخی قاطع به شبهات کتاب «نقد قرآن سُها»)؛ قم: پژوهشگاه فرهنگ و معارف قرآن، 1398 ش، ص 242 ـ 244.
14. سودابه ترکاشوند و ...؛ «بررسی علمی آیات زوجیت در قرآن کریم»؛ ص 12.
15. همان، ص 12. محمد میر و ساناز نجاتی؛ «زوجیت عام در قرآن و نمونههایی از آن در فیزیک هستهای»؛ قرآن و علم، 1397 ش، ش 23، ص 74.
16. انیس کاظمی؛ «اعجاز قرآن در قانون عام زوجیت موجودات»؛ تحقیقات قرآنی و حدیثی، 1400 ش، ش 6، ص 45 ـ 46.