پرسشگر گرامی با سلام و سپاس از ارتباط تان با این مرکز
در پاسخ به سؤال شما مطالبی را در قالب نکات زیر تقدیم می داریم:
1. به طور کلی، وقتي بین دختر و پسر، عقد ازدواج (موقت و دائم) خوانده شود، دختر و پسر بر هم حلال و محرم مي‏شوند و از لحاظ شرعی، زن و شوهر محسوب می گردند؛ حتی می توانند نزدیک ترین روابط زناشویی و جنسی را با هم داشته باشند و از وجود هم لذت ببرند؛ ولی باید توجه داشت که در حال حاضر، از منظر عرف، برقراری روابط زناشویی پیش از عروسی رسمی، مقبولیت لازم را ندارد.
2. این که برخی از والدین سخت­گیری­هایی دارند و اجازه تنها ماندن دختر و پسر را در دوران عقد نمی دهند، ریشه در باور و اعتقاد غلطی دارد که در گذشته و امروز در برخی مناطق کشور وجود داشته و دارد. البته شاید پیدایش این اعتقاد در گذشته و در ابتدای امر، توجیه منطقی و عقلایی داشته باشد و شاید بیش تر به جهت این بوده که در گذشته تشخیص بکارت دختر منحصر در شب عروسی و زفاف بوده است و با رابطه ای که دختر و پسر در شب زفاف برقرار می کردند و دستمال خون آلود خود را به بزرگان و افراد خاص فامیل نشان می­دادند، باکره بودن دختر را به اثبات می­رساندند و از سوء برداشت­های بعدی جلوگیری می گردند. از سوی دیگر، شدت حیای افراد در گذشته اجازه نمی داده که دختر و پسر در خانه والدین و پیش از عروسی رسمی روابط نزدیک زناشویی باهم داشته باشند. از این رو، خیلی از انسان ها حامله شدن دختر قبل از برگزاری عروسی رسمی و در خانه پدر را امر زشت و ناپسندی می دانند. هنوز هم خیلی از مردم این نگرش را دارند؛ اما امروزه با توجه به معاینه بکارت توسط پزشک متخصص قبل از عقد و دریافت گواهی بکارت و پیدایش وسایل جلوگیری و نیز خوف افتادن در گناه با توجه به شرایط امروز جوانان، شاید دیگر منطقی نباشد که از ارتباط دختر و پسرِ عقد کرده در دوران نامزدی ممانعت افراطی به عمل آید و نسبت به این موضوع حساسیت نشان داد.
3. به هر حال، این که پدر و مادر شما اجازه نمی دهند که شما با نامزدتان تنها باشید و شب را با او بگذرانید، به جهت این است که از حرف و حدیث ها و نگاه­های مردم ترس دارند که اگر یک وقت و در این اثنا شما پیش از مراسم عروسی حامله گردیدید، دیگران خانواده شما را مسخره کنند و یا بر اساس همان تفکر سنتی، بکارت و عدم بکارت شما را در شب عروسی زیر سؤال ببرند. این مسخره کردن­ها و نگاه­های سخیفانه، هر خانواده ای را آزرده خاطر می سازد. به همین دلیل، برخی از والدین به جهت پیشگیری از آن، اجازه نمی دهند که دختر و پسر در دوران نامزدی با هم تنها باشند و رابطه­ای داشته باشند.
4. مخالفت با یک سنت و اعتقاد، نیاز به بسترسازی همه جانبه دارد و نباید انتظار داشت که یک شبه، یک رسم و سنت گذشته کنار گذاشته شود. بنابراین، توصیه می شود حساسیت والدین خود را سختگیرانه فرض نکنید و آن را تا اندازه ای معقولانه بپندارید و دلیل بر حسن نیت و دلسوزی آنان قلمداد کنید. از طرف دیگر، می توانید در دوران عقد و نامزدی، از این فرصت پیش آمده برای شناخت بیش تر نامزدتان و خلق و خوی او استفاده کنید. بنده به کرات در مشاوره­های خود با دختر و پسرهایی مواجه شده­ام که چون در دوران عقد شناخت بهتر و واقع بینانه تری نسبت به همسرشان پیدا کرده اند و متوجه شده اند که به درد هم نمی خورند، ولی چون با هم رابطه جنسی برقرار کرده بودند، نمی توانستند به سادگی از هم جدا شوند و یا ترجیح می دادند که یک عمر بسوزند و بسازند و یا در صورت جدایی، مطلقه محسوب می شدند و برای ازدواج بعدی با مشکل مواجه می شدند؛ در حالی که اگر حساسیت های والدین خود را جدی می گرفتند و در دوران عقد با هم رابطه برقرار نمی کردند، چه بسا ممکن بود خیلی راحت از هم جدا شوند و مشکلی هم برای ازدواج بعدی آنان به وجود نمی آمد.
5. به هر حال، ما نه حساسیت ها و سخت گیری های بیش از اندازه برخی از گذشتگان را قبول داریم و نه سهل­گیری افراطی برخی خانواده های امروزی را می پسندیم؛ بلکه با توجه به شرایط امروز جوانان، یک حد وسطی را قبول داریم و معتقدیم که دختر و پسر می توانند در دوران نامزدی و عقد رسمی اوقاتی را با هم به تنهایی بگذرانند و حتی به مسافرت های کوتاه بروند و از وجود هم هر گونه لذت و تلذذی را ببرند؛ ولی در عین حال بهتر است مسائل اصلی زناشویی و ازاله بکارت را به بعد از عروسی رسمی موکول کنند.
شما نیز می توانید به بهانه­های مختلف، دیدارهایی با نامزدتان داشته باشید و یا مسافرت های کوتاه مدتی ترتیب دهید و اوقاتی را به تنهایی با او بگذرانید. می توانید به والدین خود اطمینان دهید که کاملاً مراقبت رفتار خود هستید.