رابطه دوستانه بین پسر و دختر نامحرم با هر قصدی که باشد، جایز نیست. تا زمانی که ازدواج نکرده اند و عقد شرعی ازدواج بین آن ها خوانده نشده است، نامحرم هستند. تمام احکام نامحرم را واجب است رعایت کنند. صرف قصد ازدواج سبب حلال شدن رابطه بین آن ها نمی شود.
البته صحبت کردن برای امر ازدواج به مقداری که ضرورت دارد، در صورتی که با رعایت حجاب کامل دختر باشد و قصد لذت نباشد، اشکال ندارد، اما ارتباط غیر متعارف و تحریک کننده از هر طریقی که باشد،حرام است. هم چنین نگاه کردن به صورت همدیگر با قصد لذت حرام است. نگاه به مو و قسمت هایی از بدن دختر نامحرم هر چند بدون قصد لذت، حرام می باشد.(1)
پی نوشت:
1. امام خمینی، توضیح المسائل، مسأله 2363و 2433.

تمکین زن از شوهر،در هر زمان و مکان و وضعی که بخواهد، واجب است ،مگر اینکه زمان و مکان و وضعی باشد که شرعا جایز نیست، مثل زمان احرام و در مسجد و در حال حیض و ... (1)
پی نوشت:
1. امام خمینی ، توضیح المسائل، م 2288

خواندن عقد ازدواج با دختر بچه کوچک برای ایجاد محرمیت ، با اجازه ولی او در صورتی که ازدواج برای دختر مصلحت داشته باشد و موجب اذیت دختر نباشد ،جایز است. البته نزدیکی با دختر پیش از سن بلوغ حرام است.
این امر به خاطر مصلحت صورت می گیرد ،مثلا برای ایجاد محرمیت با مادر دختر بچه با اذن ولی او این عقد خوانده می شود تا مادر دختر به عنوان مادر زن محرم باشد یا موارد مشابه این مورد اگر مصلحت باشد، راه حل آن از این طریق شرعا قرار داده شده است.
این مسئله نه تنها در مذهب شیعه که در مذهب اهل سنت نیز جایز دانسته شده است که به روایات در این مسئله از کتاب اهل سنت اشاره می کنیم:
طبق روایت صحیح و معتبر درکتاب های اهل سنت، ازدواج پیامبر با عایشه در شش سالگی بوده است، اگر ازدواج دختر نابالغ صحیح نباشد ،چرا این روایات در منابع معتبر اهل سنت وجود دارد؟.
در صحیح بخارى آمده است(1) که پیامبر با عایشه ازدواج کرد در حالی که 6 سال داشت، ولى هنگام دخول عایشه 9 ساله بود، براى اینکه ابوبکر فضیلت و برکت ازدواج دخترش با پیامبر را از دست ندهد، او را به ازدواج پیامبر در 6 سالگى در آورد.
ابن قدامة از علما و بزرگان اهل سنت ،می گوید: ، پدر می تواند دختر بکر کوچکش که به 9 سالگى نرسیده است، او را به ازدواج کسی که مناسب و هم کفو او باشد درآورد و در این مسئله خلافى نیست.(2 )
صحیح مسلم و بخاری از عایشه نقل می کنند : "پیامبر با من ازدواج کرد، در حالی که 6 ساله بودم، و به خانه خودش برد، زمانى که 9 ساله بودم" (3)، معلوم هست که در آن حالت او (عایشه) کسى نبود که اجازه اش براى ازدواج قابل اعتبار باشد.".
از نظر مذهب شیعه ر در مورد صحت ازدواج پسر صغیر و دختر صغیره توسط پدر روایت صحیح و معتبر وارد شده است .
مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ فِی الصَّبِیِّ یَتَزَوَّجُ الصَّبِیَّةَ یَتَوَارَثَانِ فَقَالَ إِذَا کَانَ أَبَوَاهُمَا اللَّذَانِ زَوَّجَاهُمَا فَنَعَمْ ؛ (4)
از امام باقر در باره کودکى که به کودکى دیگر تزویج کرده بودند، پرسیدند که آیا آن دو از یک دیگر ارث می برند؟ امام فرمود: اگر پدر و مادرهاشان مباشر تزویج ایشان بوده‏اند، آرى.
این روایت با صراحت می فرماید: اگر پدر دختر یا پسر نابالغ عهده دار ازدواج آن ها باشد و عقد ازدواج را برای آن ها بخوانند، ازدواج شان صحیح است و زن و شوهر می شوند و از همدیگر ارث می برند.
در روایت معتبره حمّاد، عن الحلبیّ، عن أبی عبد اللَّه (علیه السّلام) قال: «من وطأ امرأتَهُ قبل تسع سنین، فأصابها عیب، فهو ضامن؛ (5)
اگر کسی با همسرش که هنوز 9 سال نشده نزدیکی کند و در اثر نزدیکی عیب بر او وارد شود ، مرد ضامن است.
از مجموع روایات استفاده می شود که ازدواج پسر و دختر نابالغ توسط پدر آن ها صحیح است، منتها از نزدیکی با دختر قبل از تمام شدن 9 سال منع شده است.
این روایات دلیل بر صحت عقد و ازدواج می باشد.
به مصلحتى که ولى امر او می بیند،برمی گردد. اگر مصلحت مهمی در بین نباشد و یا برای دختر مفسده داشته باشد، پدر دختر نزد خداوند مسئول هست، شاید ولى امر دختر به علت اینکه دختر بچه سرپرستى بعد از خودش ندارد ،بتواند او را به ازدواج شخص مؤمنى در آورد تا پس از او سرپرستى دختر بچه را به عهده بگیرد. محرم او باشد یا مصلحت هایی مشابه این مورد وجود داشته باشد. بدون مصلحت پدر دختر نمی تواند دختر صغیره را به عقد کسی در آورد.
پی نوشت ها:
1. صحیح بخاری ، حدیث 3894.
2 کتاب "الشرح الکبیر،ج20،ص119.
3. متفق علیه: بخاری حدیث 3894؛صحیح مسلم ،ح1422.
4. وسائل‏الشیعة، ج14 ،کتاب النکاح ،باب 12 از ابواب عقد النکاح و اولیاء العقد ،روایت اول ،ص 220.
5. تهذیب الأحکام،ج 7،ص 410،ح 1638؛ وسائل الشیعة،ج 20،ص 103، کتاب النکاح، أبواب مقدّمات النکاح و آدابه، الباب 45،

عمل خودارضایی و استمنا جایز نیست و حرام است (1). طبق برخی از روایات از گناهان بزرگ است که بر آن وعده عذاب داده شده و حتی مجازات دنیوی برای آن تعیین شده است.
حرمت چنین عملی از این آیه به دست می‌آید : کسانی که برای ارضای غریزه جنسی خود راهی غیر از ازدواج طلب کنند، تجاوزگرند . (2)
هنگامی که از حضرت صادق (ع) در مورد استمنا می‌پرسند ، می‌فرماید :
گناه بزرگی است که خداوند در قرآن مجید از آن نهی فرموده. استمنا کننده مثل این است که با خودش نکاح (زنا) کرده باشد. اگر کسی را که چنین کاری می‌کند بشناسم ، با او هم خوراک نخواهم شد .(3)
هم چنین استمنا زیانبار است و موجب بروز مشکلات روحی، روانی و جسمی مختلف می شود، چون انحراف از مسیر صحیح است.
پی‌نوشت‌ها:
1 . آیت الله خامنه ای ، رساله اجوبه الاستفتاات ، س 787.
2 . مؤمنون(23) آیه 7.
3 . وسائل الشیعه، ج 18، ص 575 .

اگر با دست خود بدن خود را بمالید تا ارضا شوید ، استمنا و حرام است، اما اگر با دست و بدن شوهر ارضا شوید، اشکال ندارد.(1)
پی نوشت:
1. آیت الله خامنه ای، اجوبة الإستفتائات، سؤال 787.