«دارنده ي ابزار موسيقي دشمن حضرت مهدي(ع) است.»

روايتي كه به صراحت دارنده اين ابزار را از دشمنان حضرت مهدي معرفي كند، نيافتيم. در روايات فراواني داشتن و استفاده از اين ابزار آلات كه ابزار لهو و لعب هستند، نهي شده و دارنده و استفاده كننده مورد قهر خدا و پيامبر معرفي شده اند از جمله:

قال رسول الله (ص): " يحشر صاحب الطنبور يوم القيامة وهو أسود الوجه، وبيده طنبور من نار، وفوق رأسه سبعون ألف ملك، بيد كل ملك مقمعة يضربون رأسه و وجهه، و يحشر صاحب الغناء من قبره أعمي وأخرس وأبكم، و يحشر الزاني مثل ذلك، و صاحب المزمار مثل ذلك، و صاحب الدف مثل ذلك " (1)

رسول خدا فرمود: صاحب طنبور در روز قيامت با چهره سياه محشور مي شود و طنبوري آتشين در دست دارد و هفتاد هزار ملك با گرزهاي آتشين بر سر و صورت او مي كوبند و آوازه خوان و كور و لال و كر محشور مي گردد و صاحب مزمار و دف هم اين گونه اند.

عن جعفر بن محمد ( عليهما السلام )، أنه قال: " من ضرب في بيته بربطا أربعين صباحا، سلط الله عليه شيطانا لا يبقي عضوا منه إلا قعد عليه، فإذا كان ذلك نزع منه الحياء، فلم يبال بما قال ولا ما قيل له." (2)

امام صادق فرمود: هر كس چهل صبح در خانه اش بربط بنوازد، خداوند شيطاني را بر او مسلط مي كند كه بر همه اعضايش مي نشيند و حيا را از او مي گيرد و او را بي مبالات مي گرداند.

 فقه الرضا (ع): "و نروي: أنه من لقي في بيته طنبورا أو عودا أو شيئا من الملاهي من المعزفة والشطرنج وأشباهه أربعين يوما، فقد باء بغضب من الله، فإن مات في أربعين مات فاجرا فاسقا، مأواه النار وبئس المصير" (3).

در فقه الرضا(ع) آمده: هر كس در خانه اش طنبور، عود و ديگر آلات لهو و لعب داشته باشد، با غضب خدا قرين شده و اگر بعد از چهل روز بميرد، فاسق و فاجر مرده است و جايگاهش جهنم است و چه بد جايگاهي است.

پي نوشت ها:

1. محدث نوري، مستدرك الوسائل، بيروت، مؤسسه آل البيت، 1408ق، ج13، ص219.

2. همان، ص218.

3. همان.