چرا جوان ها نسبت به پيرها به ملكوت نزديكترند؟
بر اساس تعاليم اسلام از نظر روح انساني در نيل به مقام قرب الهي و مراتب عالي معنوي، هيچ گونه تفاوتي ميان جوان و پير نيست. بلكه با صراحت مي‌گويد كه پاداش اخروي و قرب الهي به ايمان و عمل صالح مربوط است، خواه از طرف جوان باشد يا از طرف پير.
بنابراين معيار در كسب مقامات عاليه، انسانيت و ارتقاي معنويت، تنها «ايمان» و «عمل صالح» است و ديگر هيچ قيد و شرطي،از نظر سن و سال، از نظر نژاد، از نظر جنسيت و از نظر پايه و رتبه اجتماعي در كار نيست.(1)
بر اين اساس اين مدعا كه جوان ها نسبت به پيرها به ملكوت نزديكترند، بي دليل است. بسيارند افرادي كه در اوائل سن جواني به مقامات عاليه دست يافته اند و بسيارند افرادي كه بعد از كهولت سن توانسته اند به مقامات بالا برسند.
از جمله اين افراد، حكيم و عارف بزرگوار جهانگيرخان قشقايي است. وي در اوايل عمر چند سالي در زادگاهش سميرم، به تحصيل پرداخت و قدري كه از عمرش گذشت، به حركت با طايفه اش ـ طايفه قشقايي ـ روي آورد و در ايل قشقايي بيش تر به نواختن تار و شاهنامه خواني مشغول بود. روزي به اصفهان رفت تا تارش را كه شكسته بود، تعمير كند؛ از اين رو از شخصي سراغ تارسازي را گرفت. آن مرد علاوه بر آن كه او را راهنمايي كرد، به وي گفت: «برو علم و دانش بياموز كه بهترين كار است.»
اين گفته آن شخص چنان تأثيري بر جهانگيرخان گذاشت كه به يك باره از ايل خود جدا شده و در مدرسه صدر بازار اصفهان حجره اي براي خود برگزيد و به تحصيل علم و دانش و سير و سلوك پرداخت و به مقام و منزلتي رسيد كه بزرگان از نقاط مختلف براي بهره بردن از محضرش راهي اصفهان مي شدند.
البته به يك نكته در اين زمينه مي توان اشاره كرد كه:
اغلب جوانان به جهت دل پاك و عاري از گناهي كه دارند،بهتر و سريع تر مي توانند با پاسخ قاطع منفي به وسوسه هاي شيطاني و هوس هاي نفساني،پله هاي رشد و ترقي در معنويات را بپيمايند.
پي‌نوشت:
1. مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، دارالكتب الاسلاميه،ج11، ص 389
