در كتاب هاي معتبر شيعه و سني نقل شده كه چون فاطمه(س) خدمت پيامبر خدا مي رسيد، با كلمات محبت‌آميز و محترمانه پدر بزرگوارش رو برو مي شد، و پيامبر به احترام فاطمه (س) از جا بر مي‌خاست و دست فاطمه(س) را مي گرفت و مي بوسيد و او را در كنار خود مي‌نشاند. راوي اين سخن عائشه همسر پيامبر است.
مرحوم شيخ طوسي از علماي بزرگ و با عظمت شيعه و مؤسس حوزه علميه نجف كه كتاب‌هاي ارزشمندي در باره فقه و حديث و معارف و اصول نوشته و از فقيهان كم‌نظير عالم تشيع است اين حديث را در كتاب امالي(1) با سلسله سندي كه به عائشه مي رسد، نقل مي كند. مرحوم مجلسي نيز اين حديث را در كتاب ارزشمند خويش "بحار الانوار" نقل كرده است. (2) مرحوم احمدي ميانجي، از علماي معاصر و از اساتيد با فضل كه از پارسيان و زاهدان حوزه علميه قم بود، اين حديث را در كتاب "مكاتيب الرسول"(3) آورده است.
شيخ محمد بن علي طبري، از عالمان فرهيخته قرن پنجم نيز حديث را در كتاب "بشاره المصطفي لشيعه المرتضي" صفحه 253 آورده است.
حاكم نيشابوري، محمد بن عبدالله از علماي بزرگ اهل سنت، كه در قرن پنجم مي زيسته در كتاب "المستدرك علي الصحيحين"، ج 3، ص 167 ـ 168، بخشي از حديث را چنين نقل مي كند... آن گاه كه فاطمه(س) بر پيامبر(ص) وارد مي شد، پيامبر به او "ام ابيها" مي گفت و از جا بر مي خاست و دست او را مي گرفت و مي بوسيد و او را در جايگاه خود مي نشاند.
خوارزمي متوفاي 568، از مورخان و محدثان بزرگ اهل سنت در كتاب "مقتل الحسين" ج 1، ص 93، اين حديث را كامل نقل كرده است.
حاكم نيسابوري، سلسله سند حديث را كامل آورده و مي گويد: بر اساس شرايطي كه بخاري و مسلم براي صحيح بودن حديث ذكر كرده‌اند، حديث از نظر سند صحيح است.
حديث همان طور كه توسط عائشه نقل شده، ذكر شده و عائشه با وجود اينكه رابطه حسنه‌اي با حضرت فاطمه(س) نداشته آن را نقل مي كند كه يكي از نشانه‌هاي صدق حديث است.
با توجه به اينكه حديث در كتاب هاي معتبر و مهم شيعه و سني ذكر شده و حاكم نيشابوري سلسله سند حديث را صحيح مي داند مي توان با اطمينان گفت كه حديث صحيح و معتبر است.
پرسش دوم:
پيامبر چون با مقام و كمالات حضرت زهرا(س) آشنايي كامل داشت سعي مي كرد با برخورد محترمانه و محبت و تواضع در برابر دختر با كمالش، عظمت و جايگاه و موقعيت او را براي ديگران اثبات نمايد. چنين برخوردي هيچ نقصي بر پيامبر وارد نمي‌كند و از جايگاه حضرت كاسته نمي‌شود زيرا تواضع و فروتني در برابر افراد با كمال و شايسته نه تنها از مقام انسان گرچه بالاتر از فرد احترام شده باشد، نمي‌كاهد، بلكه بر عظمت و بزرگي وي افزوده مي شود.
فاطمه زهرا(س) شخصيتي است كه نطفه او از ميوه بهشتي بسته شد. او تنها زني بود كه در جريان مباهله همراه پيامبر بود. او كسي است كه پيامبر درباره وي فرمود: هر كس او را اذيت كند مرا اذيت كرده و هر كس مرا اذيت كند خدا را اذيت كرده است. (4)
بدون ترديد حضرت زهرا(س) نقش بزرگ و حساسي در پاسداري و بقاي اسلام داشت. اگر او نبود آموزه هاي دين، از بين مي رفت و آثارش نابود مي شد. زهرا ( س) روزنه نور و برهان حق و همانند پدرش آينه تمام نماي اسلام به حساب مي آمد. زهرا(س) معيار حق و ترازويي است كه ايمان مردم و ميزان استقامت آنان در راه خدا، نيكي، خلوص، و اخلاص، با آن سنجده مي شود.پيامبري كه طبق روايات دست كارگر را مي‌بوسد و به بچه‌ها سلام مي كند، با آنان بازي مي كند، در سلام كردن بر همه پيشقدم است، چه مانع دارد كه دست دختر با فضيلتش را ببوسد؟
خلاصه اينكه اگر رفتار، كردار و اعتقادي با ملاحظه همه شاخصه هاي اعتبار و استناد به پيامبر(ص) مستند شود ديگر مقاومت كردن در مقابل آن عدم پذيرش عمل و گفتار پيامبر(ص) بوده و اين عمل كوچك شمردن مقام رسالت و نبوت پيامبر گرامي اسلام(ص) خواهد بود. چه اينكه راه صحيح اين است كه ما افكار و انديشه هاي خود را با رفتار و كردار معصومين تطبيق دهيم نه اينكه سنت و سيره معصومين را با رفتار و كردار خود بسنجيم.
پي‌نوشت‌ها:
1. امالي الطوسي، مجلس 14، ص 400، حديث 893/40.
2. بحار الانوار، ج 43، ص 25.
3. مكاتيب الرسول، ج 1، ص 568.
4. رنج‌هاي حضرت زهرا(س) ص 42 ـ 59، علامه سيد جعفر مرتضي، ترجمه محمد سپهري.
