ماجرای برخورد امیرالمومنین علی (ع) با خوارج را توضیح بفرمایید.
اولا عرض می کنم این جنگ از موارد اختلافی بین شیعه و اهل سنت نیست. مورخانی مثل بلاذری، طبری و ابن اثیر آن را نوشته اند.
اجمال قضیه این است؛ خوارج که حضرت علی (ع) را به قبول حکمیت وادار کردند از همان جا پشیمان شدند و این بار می خواستند که حضرت نقض پیمان کند، ولی حضرت آن را قبول نکرد؛ لذا گفتند که شما گناه کبیره کردید و کافر هستید. و در بازگشت از صفین در نهروان ماندند و از همان جا مردم را اذیت و حرکت های ایذایی و جسارت آمیز می کردند از قبیل اینکه؛ سخنرانی حضرت (ع) را به هم می زدند و به نماز حضرت (ع) اقتدا نمی کردند. حضرت (ع) تحمل می کرد و سه مورد را برای آنها مقرر کرد که؛ مانع ورود تان به مسجد نمی شویم، مقرری شما را می پردازیم و تا زمانی که با ما وارد جنگ نشوید با شما جنگ نداریم. با این حال خود حضرت (ع) به اردوگاهشان رفت و با آنها مذاکره و احتجاج کرد. تا آنکه کار آنها به تروریسم کشید، دست به قتل و کشتار و نا امنی زدند و حضرت (ع) مجبور شد با شدت عمل برخورد کند و با سپاهی به مقابله رفت و باز این عباس را فرستاد و فرمود که با حدیث با آنها احتجاج کن، چون در برداشت قرآنی به جایی نمی رسید، ولی باز به جایی نرسید. تا آنکه در آخر حضرت (ع) یک پرچم امان قرار داد و فرمود هر کس پای این پرچم بیاید در امان است. عاقبت از مجموع 12 هزار نفر ، 8 هزار نفر برگشتند و تنها 4 هزار ماندند و جنگ با آنها صورت گرفت.
در کتاب های تاریخی مثل؛ کتاب «خوارج در تاریخ » از استاد یعقوب جعفری – نشر انتشارات دفتر نشر اسلامی و کتاب « فروغ ولایت» از آیت الله جعفر سبحانی و کتاب «تاریخ اسلام از سقیفه تا کربلا» از بنده، ماجرای خوارج و جنگ نهروان اشاره شده است.
