به نظر شهید مطهری در کتاب حماسه حسینی امام حسین(ع) را شیعیانش کشتند، آیا درست است؟
از نظر تاریخی ، شیعیان شناخته شده ای که در کوفه بودند و از جمله سران شیعه که به امام حسین (ع) نامه نوشتند مثل ؛ سلیمان بن صرد خزاعی ، حبیب بن مظاهر ، مصیب بن نجبه فضاری ، عبدالله بن وال تمیمی ، مسلم بن عوسجه و .... هیچکدام جزء سپاهیان عمربن سعد در کربلا نبودند.
چند نفر از کسانی که فرصت طلب بودن و نامه ی جداگانه و با متن جداگانه ای غیر از نامه سران شیعه مثل؛ حجاج بن عمر زبیدی و ... نوشتند، هیچ مورخی آنها را جزء شیعه نمی شناسند.
اما در حادثه کربلا شیعیان کوفه کوتاهی کردند، مرعوب شدند ، نتوانستند تصمیم بگیرند و به یاری حضرت (ع) نرفتند. یک دلیلش هم این است که در سال 65 به عنوان توابین قیام کردند و به کربلا و سر قبر حضرت (ع) رفتند و سلام عرض کردند ، خطبه و سخنرانی های پرشوری ایراد کردند ، گفتند ما در محضر شما کوتاهی کردیم، شما تا پشت دروازه شهر ما آمدید، اما ما شما را نه با دست و نه با زبانمان یاری و کمک نکردیم. به نظر می رسد که منظور شهید مطهری از یاری نکردن شیعیان کوفه هم همین قضیه است، چون آنها در ریخته شدن خون امام حسین (ع) دخالت نداشتند.
آنها نهایتا شکست خوردند و از 5 فرمانده شان، 4 تایشان کشته شدند که یک فرمانده شان با بقیه نیروها به نیروهای مختار پیوستند.
