سیره علی (ع) و ائمه در حفظ وحدت بین شیعه و اهل سنت و احترام به مقدسات اهل سنت به چه نحو بوده و نمونه هایی از آنرا بیان کنید؟
گمان می کنم سیره امیرالمومنین علی (ع) در حفظ وحدت برای خود ایشان و امثال ایشان مخفی نباشد. یک نمونه عملی حفظ وحدت علی (ع) این است که، حضرت با اینکه خلافت را حق خودش می دانست، بعد از سقیفه صبر، سکوت و مدارا کرد، تا جنگ مسلحانه و داخلی پیش نیاید، و اساس اسلام حفظ شود. اینها در بیانات خود حضرت هم آمده است.
حضرت بعد از فوت رسول خدا (ص) وقتی دیگران جلو افتادند، می فرماید؛ من دیدم صبر و بردباری بر این کار، بهتر از ایجاد تفرقه و جنگ و خون ریزی بین مسلمانان است و دین مثل دیگ مملو از شیر بود، که کشمکش کوچکی آن را فاسد و وارونه می کند.
این جملاتی که خواندم، ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه جلد 1 صفحه 308، و مرحوم مجلسی در بحارالانوار در جلد 29 در صفحه 633 نقل می کند.
حضرت در بیان دیگری که هم در نهج البلاغه و هم در کتاب غارات ثقفی آمده است، با اشاره به مسئله خلافت و سقیفه می فرماید: وضعی پیش آمد که دست نگه داشتم. این دست نگه داشتن به هر معنایی باشد، به ادعای ما کمک می کند. دست نگه داشتم چون با چشم خود دیدم، گروهی از دین بازگشته و می خواهند دین پیامبر را با دست خود نابود کنند. ترسیدم اگر اسلام و اهلش را یاری نکنم، باید شاهد نابودی اسلام باشم که مصیبت آن از حکومت بر شما، بر من دشوارتر است. چون این حکومت چند روزه به صورت سراب تمام می شود، پس در این پیش آمدها به پا خواستم تا باطل از میان رفت، و دین پابرجا و محکم گردید.
این قضیه در نهج البلاغه نامه 62 و در غارات ثقفی جلد 1 صفحه ی 366 آمده است.
یک نمونه هم شرکت حضرت در شورای شش نفری است که عمر تشکیل داد که از میان این شش نفر یک نفر را به خلافت تعیین کنند. حضرت درباره آنها می فرماید: مرا جزء شش نفر قرار دادند، در حالیکه چه کسی شک داشت که اولی هم طراز من نبود. مرا همطراز اینها قرار دادند که هر وقت پرواز کردند، پرواز کردم و هر گاه فرود آمدند، فرود آمدم، یعنی از همه نظر در مذاکرات و غیره با آنها همکاری داشتم و وحدت از این بالاتر؟!
بعد از شورا که عثمان انتخاب شد، حضرت می فرماید: به این دلایل من باید خلیفه می شدم، اما عثمان خلیفه شد، اما من با شما کنار می آیم و همکاری می کنم مادامی که امور مسلمین به طور صحیح اداره شود و جز من به کس دیگری ظلم نشود.
