امام حسین (ع) در هجرت از مدینه چرا خانواده اش را به همراه بردند؟
عباس محمود عقاد از دانشمندان بسیار بزرگ مصر، کسی که در مورد زندگی بزرگان و قهرمانان کتاب می نویسد در کتاب« ابوالشهداء الحسین بن علی (ع) » که کتاب فوق العاده و بسیار خوبی هست نوشته است؛
عرف آن زمان عرب این بوده است که در سفرهای جنگی هم خانواده اش را همراه می بردند . البته امام حسین (ع) برای جنگ حرکت نکرد بلکه برای اقامت و رهبری به طرف کوفه حرکت کرد. از جمله در سال هشتم هجرت در جنگ طائف، طائفه ی ثقیف و و هوازن که خانواده هایشان همراه آورده بودند و بعد از شکست به اسارت مسلمانان درآمد. همچنین رسول خدا( ص) وقتی به جنگ تشریف می برد بین همسرانشان قرعه می انداخت. در قضیه ی افک هم که عایشه از قافله ی همراه رسول خدا( ص) عقب مانده بود که یکی از اصحاب او را دید و به مدینه برد و تهمت زدند و خداوند متعال رفع اتهام کرد، این قضیه به چشم می خورد.
از طرف دیگر این طوری نبود که اگر امام حسین (ع) اهلبیتش را همراه نمی برد در هر جایی دیگری اگر می بودند، از تعدی و سیطره ی یزید مصون باشد. شاهدش هم این است که در حادثه ی حرّه ، که مردم مدینه را سرکوب کردند ، سه شبانه روز آزادی کامل اعلام کرد، زنان را هتک حرمت کردند در حالیکه زنان در جنگ و قیام شرکت نداشتند. از همه مهتر این است که اهلبیت امام حسین (ع) پیام رسانان انقلاب کربلا بودند. اگر افشاگری ها و محاجه ها و خطبه های امام سجاد (ع) ، زینب کبری و دختران و بازماندگان نبودند ، حتی ممکن بود که قضیه ی کربلا را منحرف کنند. بعد از همین تبلیغات و افشاگری ها بود که یزید به دروغ تقصیر را به گردن عبیدالله بن زیاد می انداخت.
