آیا سکوت امیرالمومنین علی (ع) بعد از سقیفه برای وحدت بود؟
بله، حضرت (ع) نگران بود، که اگر بیش از این مقاومت کند، وحدت مسلمانان، و اساس اسلام از بین می رود، زیرا مرتدین ظاهر شده بودند، و خطر دشمنان خارجی هم وجود داشت، لذا حضرت (ع) مدارا و سکوت کرد، و موقتا از حق خودش گذشت و عملا حرکتی نکرد، ولی همیشه در موضع اعتراض هم بود، شاهدش خطبه ی شقشقیه است چنانکه می فرماید: فتفقت ارتعی بین ان اسول بیدی الجزاء و ..... من بر سر یک دوراهی قرار گرفته ام، که آیا با دست خالی حمله کنم، یا بر این فضای تاریکی که پیش آمده است، صبر کنم. به هر حال به این نتیجه رسیدم که صبر کردن بر این وضع عاقلانه و منطقی تر است، و در حالی صبر کردم که استخوان در گلو و خاشاک در چشم باشد. اسنادی دیگری در این زمینه، در کتاب سیره ی پیشوایان در فصل زندگی علی (ع) آورده ام.
۱۳۹۶/۰۱/۲۳ ۲۲:۳۴
شناسه مطلب: 95501
حجت الاسلام والمسلمین مهدی پیشوایی