چرا و عبدالله بن عباس، محمدبن حنفیه و عبدالله بن جعفر در کربلا حضور نداشتند؟
عبدالله بن عباس آن زمان نابینا و معذور بوده است. محمد بن حنفیه تفکر انقلابی نداشته است و با رفتن حضرت به کوفه و عراق مخالف بود. اما عبدالله بن جعفر راه امام حسین (ع) را حق می دانست، ولی تلاش می کرد که این بحران با مسالمت حل و فصل شود و در نهایت کار ختم به صلح شود. خیال می کرد که جان حضرت را حفظ کند، مهمتر از قیام و انقلابش هست. برای همین از والی مکه امان نامه گرفت، ولی حضرت (ع) در راه عراق، نامه را نپذیرفت. ایشان دو پسرش را همراه حضرت (ع) فرستاد، و سفارش کرد که از حضرت جدا نشود. بعد از حادثه ی عاشورا هم گفت؛ من متاسفم با امام حسین (ع) مواسات نکردم، اما خوشحالم که اقلا دو پسرم همراه حضرت (ع) بود.
۱۳۹۶/۰۱/۲۳ ۲۲:۱۱
شناسه مطلب: 95497
حجت الاسلام والمسلمین مهدی پیشوایی