صابئین چه کسانی بوده اند؟
صابئین خودشان را پیروان حضرت یحیی نبی می دانند، یکی از مراکز استقرار آنها خوزستان است، و عامیانه «صوبی» می گویند. عمدتا در کنار رودخانه ها، دریاها و ساحل ها زندگی می کنند. چون درونگرا هستند و عقاید و تعالیم خودشان را پنهان می کنند، از عقایدشان اطلاعات زیادی نداریم.
ابوریحان بیرونی از علمای قرن 5، که شخصیت بزرگ و با اطلاعی هست، در کتاب «آثارالباقیه»، بعد از اینکه تاریخچه زندگی صابئین را بیان می کند، می نویسد: ما از آنان ( صابئین) بیش از این نمی دانیم که آنها خدا را از صفات بد پیراسته می دانند، و مثل اینکه می گویند که خدا محدود نیست، ستم نمی کند و دیده نمی شود (مثل مسلمانان)، منتها تدبیر عالم را به افلاک و کرات آسمانی منتسب می کنند، و به حیات، نطق، بینایی و شنوایی افلاک اعتقاد دارند، و انوار را تعظیم می کنند. صابئیان بر اساس عقیده به ستارگان و ارتباط حرکات آنها با مقدّرات زمین، مجسمه ی آنها را در معابد خود نصب می کردند، چنانکه مجسمه ی خورشید را در بعلبک ( لبنان)، مجسمه ی ماه را در حرّان( عراق) و مجسمه زهره را در یک قریه نصب کرده بودند.
کتابهای « بلوغ العرب فی معرفه احوال العرب» از آلوسی جلد 2، کتاب فارسی« اسلام و عقائد و آراء بشری» تالیف یحیی نوری، و کتاب عربی « الملل و النحل» شهرستانی در این زمینه مفید می باشد.
